50°49′20″N 24°51′55″E/50,822222 24,865278Semerynki
| ||
| Państwo |  Ukraina
| |
| Obwód | wołyński | |
| Rejon | łokaczyński | |
| Powierzchnia | 1,016 km² | |
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
193 189,96 os./km² | |
| Nr kierunkowy | +380 3374 | |
| Kod pocztowy | 45521 | |
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego   Semerynki | ||
Położenie na mapie Ukrainy  Semerynki | ||
| 50°49′20″N 24°51′55″E/50,822222 24,865278
| ||
Portal  Ukraina
| ||
Semerynki[1] (ukr. Семеринське) – wieś na Ukrainie w rejonie łokaczyńskim obwodu wołyńskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Gniazdo rodu Czeczelów. Na pocz. XX w. własność rodziny Pruszyńskich.[2] Wieś Semerynki w gminie Szczurzyn (powiat łucki), w woj. wołyńskim[3].
...biegła drożyna do pobliskiej wioski, Semerynek, w owe lata nader głośnej na starem pograniczu Otomańskiem... W owej wioszczynie, w bardzo wyniosłym dworze, z jeszcze bardziej wyniosłą bramą, ongi mieszkał p. Piotr Czeczel, noszący tytuł starosty, słynny z polowań i balów, których rozgłosem niegdyś brzmiała cała okolica. (...) [4].
Dwór został zniszczony pod koniec roku 1917.
Pogromy rozpoczęli żołnierze z ułańskiego, czugujewskiego pułku, stojącego kwaterą w pobliskich Semerynkach. Ów pułk czugujewski, mający kiedyś dobrą opinię wśród wojska był wtedy na wskroś zdemoralizowaną i zbolszewiczałą bandą, która rabowała co się dało i terroryzowała właściciela Semerynek, starego dziwaka-zbieracza, Jana Pruszyńskiego (...) Chłopi, uważający go za nieszkodliwego maniaka i niedołęgę, pozwolili mu zostawać w Semerynkach do ostatniej chwili, toteż żegnając swój stary dom, brodził po kolana w strzępach całe życie zbieranej, pełnej białych kruków biblioteki, i patrzył, jak gromada dzieci wiejskich wśród krzyków i śmiechu tłukła markizy i pasterzy z saskiej porcelany. Kilkanaście bab, kłócąc się zawzięcie, cięło nożycami do strzyżenia owiec oryginalne gobeliny z XVI wieku, przykrawając je na miarę łóżek, którym od dzisiaj miały służyć jako kapy, i spluwały, pokazując sobie nagie ciała nimf. Błysnęło coś złotem z gruzu rozwalonego komina, uderzyło spłakane oczy wygnańca: stary, niezmiernie cenny zegar żegnał swojego pana, któremu od dziecinnych lat śpiewał kuranty. Tuż obok, na starym błękicie wdeptanej w błoto okładki, litera "N" z koroną cesarską i wieńcem nasunęła szereg wspomnień. Był to szczątek albumu, ofiarowanego kiedyś Napoleonowi przez miasto Warszawę. Znajdowały się tam mapy miniaturowo malowane, przedstawiające drogę od Warszawy do Smoleńska[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X. Warszawa: 1880-1902, s. 429.
- ↑ Anna z Chodkiewiczów Pruszyńska Między Bohem a Słuczą, Wrocław, Ossolineum, 1991 ISBN 83-04-03808-0
- ↑ Semerynki. wolyn.ovh.org. [dostęp 29.10.13].
- ↑ Marian Karol Dubiecki, Na kresach i za kresami, str. 20
- ↑ Zofia Kossak, Pożoga. Wspomnienie z Wołynia 1917-1919.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Semerynki, gmina Szczurzyn w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska. Warszawa 1902.
