Pałac w Obroszynie
49°47′07″N 23°52′07″E/49,785278 23,868611 Pałac w Obroszynie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
pałac |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
1730 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°47′07″N 23°52′07″E/49,785278 23,868611
| |
Pałac w Obroszynie – letni pałac arcybiskupów lwowskich, wybudowany w 1730[1] przez arcybiskupa Jana Skarbka[2][3], w Obroszynie, położony w rejonie pustomyckim obwodu lwowskiego, 14 km od Lwowa.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Pałac znajduje się w północnej części wsi. Na teren rezydencji prowadzi duża barokowa brama, flankowana dwiema wieżami z napisem Instytut, ponieważ w budynku obecnie mieści się Instytut Rolny[1].
Pałac w Obroszynie był częściej odwiedzany przez arcybiskupów od zamku w Dunajowie, ponieważ ten ostatni leżał w miejscu odległym od Lwowa, nieprzystępnym z powodu kilometrowej odległości od ubitej drogi[4]. Biskupi mieli bliżej wspaniałe i wygodne miejsce do spędzania wolnego czasu[5] mianowicie pałac w Obroszynie koło Gródka[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o Obroszynie jako majątku królewskim pochodzi z 1431 r., aw 1456 r. król Kazimierz zezwolił na zakup wsi katolickiemu arcybiskupowi Grzegorzowi I. Od tego czasu stał się własnością arcybiskupów lwowskich katolickich.
Na początku XVIII w. arcybiskup Jan Skarbek postanowił wybudować tam barokowy zespół pałacowy, który miałby służyć jako jego rezydencja, gdyż druga jego siedziba znajdowała się zbyt daleko od Lwowa, w miejscowości Dunaiv pod Złoczewem.
Budowę wykonał polski architekt Józef Fontana, wzorując się na zbudowanym przez siebie Pałacu Bielińskich w Warszawie. Budowę ukończono w 1730 roku. Jan Skarbek zdołał w nim mieszkać tylko przez trzy lata. Inne prace wykończeniowe trwały do 1764 roku. Następca Skarbka, Ferdynand Kitsky, dokończył pałac[6].
W pałacu w 1780 zmarł arcybiskup Wacław Hieronim Sierakowski, zaś w 1812 arcybiskup Kajetan Ignacy Kicki[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Dwukondygnacyjny barokowy pałac, zbudowany na planie prostokąta, jest dziełem architekta Józefa II Fontany. Od frontu bryłę pałacu wyróżniają dwa boczne alkierze i środkowy ryzalit z wysokim frontonem, łącząc w ten sposób typowo polskie alkierze z elementami modnego wówczas francuskiego budownictwa pałacowego. Od strony pięknego[3] ogrodu w typie francuskim dobudowano nieduży taras z kamiennymi schodami. Pałac został poddany przebudowie w 1922 według projektu Bronisława Wiktora, która zaburzyła pierwotną koncepcję architektoniczną[1].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
W pałacu znajdowały się portrety wszystkich arcybiskupów lwowskich, między innymi ciekawy, imaginacyjny portret Krystyna z Ostrowa de Gozdowa, pierwszego arcybiskupa halickiego obrządku łacińskiego[3].
-
Portal pałacu -
Brama do pałacu -
Pałac. Obroszyn -
Pałac. Obroszyn -
Obroszyn. Budynki przy bramie -
Obroszyn. Budynki przy bramie
-
Obroszyn. Budynki przy bramie -
Obroszyn. Pałac od ogrodu -
Obroszyn. Pałac od ogrodu -
Obroszyn. Płaskorzeźba od ogrodu -
Obroszyn. Sala pałacu -
Obroszyn. Hol na 1 piętrze -
Obroszyn. Wieża przy pałacu -
Obroszyn. Budynek przy pałacu -
Obroszyn. Budynek przy pałacu
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 154-55. ISBN 83-921981-6-6.
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 376-381, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ a b c d Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII. Warszawa: 1880-1902, s. 349-50.
- ↑ a b Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. II. Warszawa: 1880-1902, s. 224-25.
- ↑ Dunajow. [dostęp 2013-09-25].
- ↑ Палац архієпископів на Львівщині: історія та сьогодення - lviv-future.com.ua [online], 23 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-28] (ukr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman, Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu..., Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 154-55, ISBN 83-921981-6-6, OCLC 750033004.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Obroszyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 349.