Zamek w Stożku
50°10′47″N 25°51′57″E/50,179722 25,865833| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Ukończenie budowy |
XIII w. |
| Zniszczono |
XVI w. |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 50°10′47″N 25°51′57″E/50,179722 25,865833
| |
Zamek w Stożku – twierdza graniczna zbudowana w XIII w. w Stożku[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie w 1261 r., podobnie jak wiele innych dawnych posterunków, była to silna twierdza graniczna, chroniona przez fosy, wały i drewniane umocnienia. Zgodnie z warunkami umowy zawartej pomiędzy księciem Danielem Halickim a wodzem mongolskim Burundajem, gubernatorem ziem zachodnich Złotej Ordy, który zażądał zniesienia umocnień grodów i zrównania z ziemią okopów, fortyfikacje zamku w Stożku zostały zniszczone.
W 1288 r. Stożek pełnił rolę rezydencji Mścisława Daniłowicza (1289-1305), księcia łuckiego. W XIV w. przez krótki czas był rezydencją króla Polski Kazimierza Wielkiego. W 1366 r. Stożek stał się własnością Lubarta, księcia łuckiego. W 1392 r. Stożek znalazł się pod władzą księcia Świdrygiełły. W 1545 r. właścicielem miasta był ks. Wasyl Czetwertyński[2].
Pod koniec XVI w. twierdza została zniszczona podczas ataku wojsk tatarskich. Obecnie po fortyfikacjach nie pozostały żadne ślady[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Городище в селе Стожок. zamki-kreposti.com.ua. [dostęp 2013-11-09].
- ↑ Wasil Czetwertyński. genealogia.grocholski.pl. [dostęp 2013-11-09].