Zamek w Kolędzianach: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
drobne merytoryczne |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
== Pałac == |
== Pałac == |
||
Ruiny zamku zostały ok. 1840 r. przebudowane na nowoczesny, [[klasycyzm|późnoklasycystyczny]], dwukondygnacyjny pałac<ref name=Aftanazy/> przez [[Kornel Horodyski|Kornela Horodyskiego]] - kolejnego właściciela pochodzącego z [[Wołyń|Wołynia]], który dwie wieże zamku przebudował na pawilony. Pałac w tym okresie urządzony był z rozmachem zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Pokoje zdobiły obrazy szkoły holenderskiej, na piętrze był duży taras widokowy, wewnątrz piece kaflowe, kominki i żyrandole, na tyłach budynku pałacowy ogród. Obiekt został |
Ruiny zamku zostały ok. 1840 r. przebudowane na nowoczesny, [[klasycyzm|późnoklasycystyczny]], dwukondygnacyjny pałac<ref name=Aftanazy/> przez [[Kornel Horodyski|Kornela Horodyskiego]] - kolejnego właściciela pochodzącego z [[Wołyń|Wołynia]], który dwie wieże zamku przebudował na pawilony. Pałac w tym okresie urządzony był z rozmachem zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Pokoje zdobiły obrazy szkoły holenderskiej, na piętrze był duży taras widokowy, wewnątrz piece kaflowe, kominki i żyrandole, na tyłach budynku pałacowy ogród. Obiekt został uszkodzony w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]]<ref name=Aftanazy/>. Po śmierci Karola okoliczne dobra przypadły jego synowi Ludwikowi, który był ich ostatnim właścicielem. Ludwik mimo rozpoczęcia w pałacu prac renowacyjnych, z powodu braku funduszy zmuszony był je przerwać i ostatecznie przekazał obiekt na cele społeczne. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 roku w pałacu doprowadzonym do użyteczności mieściło się przedszkole oraz ''Dom Ludowy'' [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|Towarzystwa Szkoły Ludowej]]. W ponowną ruinę popadał stopniowo po wysiedleniu Polaków na zachód w 1945 roku po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i umieszczeniu w pałacu początkowo szkoły średniej, a od 1977 zawodowej. Od 2010 r. posiadłość jest własnością ukraińskiego biznesmena. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
Wersja z 15:25, 1 lut 2018
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Miejscowość | |
Typ budynku |
zamek |
Inwestor |
Wołodyjowscy |
Pierwszy właściciel |
Wołodyjowscy |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Zamek w Kolędzianach – zamek wybudowany przez Wołodyjowskich na stromym brzegu rzeki Nieczława[1].
Historia
Według Geografii Królestw Galicyi i Lodomeryi z 1786[2] Kolędziany były miastem. Istniał tam stary zamek obronny – forteca, wybudowany jeszcze przez Wołodyjowskich. W pierwszej połowie XIX w. Kolędziany były własnością rodziny Albinowskich h. Jastrzębiec, którzy szerzej są znani dopiero od drugiej połowy XVIII w.
Pałac
Ruiny zamku zostały ok. 1840 r. przebudowane na nowoczesny, późnoklasycystyczny, dwukondygnacyjny pałac[1] przez Kornela Horodyskiego - kolejnego właściciela pochodzącego z Wołynia, który dwie wieże zamku przebudował na pawilony. Pałac w tym okresie urządzony był z rozmachem zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Pokoje zdobiły obrazy szkoły holenderskiej, na piętrze był duży taras widokowy, wewnątrz piece kaflowe, kominki i żyrandole, na tyłach budynku pałacowy ogród. Obiekt został uszkodzony w czasie I wojny światowej[1]. Po śmierci Karola okoliczne dobra przypadły jego synowi Ludwikowi, który był ich ostatnim właścicielem. Ludwik mimo rozpoczęcia w pałacu prac renowacyjnych, z powodu braku funduszy zmuszony był je przerwać i ostatecznie przekazał obiekt na cele społeczne. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 roku w pałacu doprowadzonym do użyteczności mieściło się przedszkole oraz Dom Ludowy Towarzystwa Szkoły Ludowej. W ponowną ruinę popadał stopniowo po wysiedleniu Polaków na zachód w 1945 roku po zakończeniu II wojny światowej i umieszczeniu w pałacu początkowo szkoły średniej, a od 1977 zawodowej. Od 2010 r. posiadłość jest własnością ukraińskiego biznesmena.
Przypisy
- ↑ a b c Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo podolskie, T. 9, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa: 1995, s. 157-160.
- ↑ Eweryst Andrzej hr. Kuropatnicki, Geografia Królestw Galicyi i Lodomeryi z 1786 r.