Zamek w Nagórzance: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: drobne merytoryczne |
|||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Warownia została przebudowana na murowaną na przełomie [[XVI wiek|XVI]]/[[XVII wiek|XVII]] w. przez Stanisława Lanckorońskiego, wojewodę ruskiego i hetmana wielkiego koronnego<ref name=Zamek>{{cytuj stronę| url=http://www.ruinyizamki.pl/kresy/jagielnica.html|tytuł=Jagielnica|data dostępu=14.8.13| strony=}}</ref>. W 1648 r. zamek oparł się najazdowi kozackiemu, ale już w 1655 r. na skutek zdrady został zdobyty<ref name=Zamek/>. W 1672 r.<ref name=Geo>{{cytuj książkę|nazwisko=Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski|tytuł=Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III|miejsce=Warszawa| data=1880–1902| strony=367-68}}</ref> w wyniku utraty przez Polskę wschodnich ziem na rzecz [[ |
Warownia została przebudowana na murowaną na przełomie [[XVI wiek|XVI]]/[[XVII wiek|XVII]] w. przez Stanisława Lanckorońskiego, wojewodę ruskiego i hetmana wielkiego koronnego<ref name=Zamek>{{cytuj stronę| url=http://www.ruinyizamki.pl/kresy/jagielnica.html|tytuł=Jagielnica|data dostępu=14.8.13| strony=}}</ref>. W 1648 r. zamek oparł się najazdowi kozackiemu, ale już w 1655 r. na skutek zdrady został zdobyty po kilku dniach oblężenia<ref name=Zamek/>. W 1672 r.<ref name=Geo>{{cytuj książkę|nazwisko=Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski|tytuł=Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III|miejsce=Warszawa| data=1880–1902| strony=367-68}}</ref> w wyniku utraty przez Polskę wschodnich ziem na rzecz [[Imperium osmańskie|imperium osmańskiego]] na mocy [[Pokój w Buczaczu 1672|pokoju w Buczaczu]] został oddany Turkom przez jej właściciela Hieronima Lanckorońskiego i stał się siedzibą [[Ibrahim Szejtan|Ibrahima Szejtana]]. Zamek odbity został przez chorążego Sieniawskiego we wrześniu 1673 roku, a w styczniu 1674 roku z niego wyruszył Hieronim Lanckoroński przeciwko Turkom pod dowództwem wojewody [[Jan Potocki (zm. 1675/1676)|Jana Potockiego]]. Ponownie opanowali go Turcy w 1680 roku, ale w 1683 roku na stałe opanowali go Polacy dzięki kampanii podolskiej [[Andrzej Potocki (hetman polny koronny)|Andrzeja Potockiego]]. Oficjalnie zamek wrócił do Polski w 1699 r. na mocy [[Pokój w Karłowicach|pokoju w Karłowicach]] i po odbudowie ze zniszczeń wojennych został ponownie rezydencją Lanckorońskich. W 1817 roku Antoni Lanckoroński sprzedał zamek [[Cesarstwo Austrii|rządowi austriackiemu]]. który urządził w nim dużą fabrykę tytoniu<ref name="Geo" />. Funkcjonowała ona z przerwami do lat 90. [[XX wiek|XX]] w. Od 2000 r. zamek stanowi własność prywatną. Na bramie zamku zachował się kamienny herb Lanckorońskich. |
||
== Położenie, architektura == |
== Położenie, architektura == |
||
Wersja z 16:55, 18 sty 2018
 Zamek w 2013 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Rozpoczęcie budowy |
XV w. |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Pierwszy właściciel |
Stanisław Lanckoroński |
| Kolejni właściciele |
Jędrzej Potocki, Lanckorońscy, Cesarstwo Austrii |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Zamek w Nagórzance – zamek wybudowany pod koniec XV w. jako drewniany, znajduje się na wzniesieniu w małej miejscowości Nagórzanka obok Jagielnicy.
Historia
Warownia została przebudowana na murowaną na przełomie XVI/XVII w. przez Stanisława Lanckorońskiego, wojewodę ruskiego i hetmana wielkiego koronnego[1]. W 1648 r. zamek oparł się najazdowi kozackiemu, ale już w 1655 r. na skutek zdrady został zdobyty po kilku dniach oblężenia[1]. W 1672 r.[2] w wyniku utraty przez Polskę wschodnich ziem na rzecz imperium osmańskiego na mocy pokoju w Buczaczu został oddany Turkom przez jej właściciela Hieronima Lanckorońskiego i stał się siedzibą Ibrahima Szejtana. Zamek odbity został przez chorążego Sieniawskiego we wrześniu 1673 roku, a w styczniu 1674 roku z niego wyruszył Hieronim Lanckoroński przeciwko Turkom pod dowództwem wojewody Jana Potockiego. Ponownie opanowali go Turcy w 1680 roku, ale w 1683 roku na stałe opanowali go Polacy dzięki kampanii podolskiej Andrzeja Potockiego. Oficjalnie zamek wrócił do Polski w 1699 r. na mocy pokoju w Karłowicach i po odbudowie ze zniszczeń wojennych został ponownie rezydencją Lanckorońskich. W 1817 roku Antoni Lanckoroński sprzedał zamek rządowi austriackiemu. który urządził w nim dużą fabrykę tytoniu[2]. Funkcjonowała ona z przerwami do lat 90. XX w. Od 2000 r. zamek stanowi własność prywatną. Na bramie zamku zachował się kamienny herb Lanckorońskich.
Położenie, architektura
Zamek został zbudowany na wysokim i stromym[2], trudnym do zdobycia wzgórzu, a umiejętne jego ufortyfikowanie bastionowe zrobiło z niego warownię nie do zdobycia. W skład zamku wchodziły budynki mieszkalne i gospodarcze, od południa broniły go dwa bastiony, wjazd prowadził przez bramę poprzedzoną mostem nad głębokim rowem[1]. Na bramie zamku zachował się kamienny herb Lanckorońskich.
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, Warszawa, 1880–1902, ss. 367-68.
Linki zewnętrzne
- Zamek w Jagielnicy
- Podolskie gniazdo Lanckorońskich
- Jagielnica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 367.