Zamek w Bracławiu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m kat. |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
|rozpoczęcie budowy = |
|rozpoczęcie budowy = |
||
|ukończenie budowy = |
|ukończenie budowy = |
||
|przebudowy = |
|przebudowy = 1545 r. |
||
|zniszczono = |
|zniszczono = 1551 |
||
|odbudowano = |
|odbudowano = 1552 |
||
|pierwszy właściciel = [[Giedymin]] |
|pierwszy właściciel = [[Giedymin]] |
||
|kolejni właściciele = |
|kolejni właściciele = |
||
Wersja z 12:56, 25 maj 2015
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Ważniejsze przebudowy |
1545 r. |
| Zniszczono |
1551 |
| Odbudowano |
1552 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie obwodu winnickiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Zamek w Bracławiu − nieistniejący, średniowieczny zamek położony w Bracławiu.
Jako gród wzmiankowany w 1362 roku[1], założony przez wielkiego księcia litewskiego Giedymina przy ujściu rzeki Puczywki do Bohu. Litwini wznieśli na ziemiach ruskich szereg zamków obronnych, m. in. w Kijowie, Czerkasach, Żytomierzu, Łucku, Ostrogu, Kamieńcu Podolskim, Bracławiu, Winnicy i Kaniowie. Zabezpieczały one w znacznym stopniu ludność miejscową przed atakami Tatarów. Pierwszy drewniany zamek zbudowali Litwini w XIV wieku. Pierwszy zamek miał tu zbudować książę Konstanty Koriatowicz.
Na początku XV wieku wielki książę litewski Witold odebrał Bracław Koriatowiczom i wyznaczył tu swego starostę. W 1478 roku Tatarzy zdobyli i zniszczyli Bracław. W 1541 roku mieszczanie bracławscy zbuntowali się przeciw rządom królewskiego starosty Fryderyka Prońskiego[2]. Król Aleksander Jagiellończyk wzmocnił zamek przed rokiem 1545[3], a miasto odbudował. W roku 1552 Zygmunt II August osadził tu silną załogę wojskową[4].
W 1671 roku w bracławskim zamku zamknęli się Tatarzy z Kozakami[5]. W czasie wojny miasto zostało całkowicie zniszczone. Kozacy wysadzili zamek w powietrze, działa zatopili w rzece, a most zrujnowali. Rzeczpospolita odzyskała Bracław dopiero na podstawie rozejmu andruszowskiego w 1667 roku.
W 1791 roku na bracławskich polach odbyły się zapewne jedne z ostatnich manewrów Gwardii Pieszej Koronnej, z udziałem księcia Józefa Poniatowskiego.
- ↑ "Witowd zdobył Bracław, Smotrycz, Czerwonogród , Bakatę, Skałę i obiegł Kamieniec. "[w:] Jędrzej Moraczewski. Starożytności polskie. rep. 1982
- ↑ Polski słownik biograficzny: Potocki-Przerębski . 1935; Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich: t. 14
- ↑ Materiały do dziejów Sejmu Czteroletniego PAN.
- ↑ "W roku 1552, po zburzeniu zamku w Bracławiu przez Dewletgireja, Zygmunt August postanowił go odbudować. W tym celu polecił księciu Konstantynowi Ostrogskiemu, marszałkowi ziemi wołyńskiej, ściągnąć do Bracławia wojska najemne" [w:] Ateneum wileńskie, 1930 t. 7, wyd. 1-2
- ↑ "Nie było możliwe podjęcie działań oskrzydlających w 1671 r. przeciw Tatarom i Kozakom zamkniętym w obu miastach i zamku w Bracławiu, a także w drugiej bitwie pod Parkanami w 1683" [w:] Janusz Sikorski. Polskie tradycje wojskowe: Tradycje walk obronnych z najazdami Niemców, Krzyżaków, Szwedów, Turków i Tatarów. MON. 1990 str. 308