Karol (książę Walii)

Karol Charles Philip Arthur George
— Jego Królewska Wysokość Książę Walii, Książę Kornwalii, Książę Rothesay —
Karol, książę Walii (2019)
Następca tronu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Okres	od 6 lutego 1952
Poprzednik	Elżbieta II
Książę Walii
Okres	od 26 lipca 1958
Poprzednik	Edward, książę Walii
Książę Rothesay
Okres	od 6 lutego 1952
Poprzednik	Edward, książę Rothesay
Dane biograficzne
Dynastia	Windsorowie (wł. Glücksburgowie)
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1948 Londyn
Ojciec	Filip, książę Edynburga
Matka	Elżbieta II, królowa Zjednoczonego Królestwa
Rodzeństwo	księżniczka Anna książę Andrzej książę Edward
Żona	lady Diana Spencer od 29 lipca 1981 do 28 sierpnia 1996 (rozwód)
Dzieci	książę Wilhelm (ur. 1982) książę Henryk (ur. 1984)
Żona	Kamila Shand od 9 kwietnia 2005
Odznaczenia

Karol, książę Walii (Charles Philip Arthur George, ur. 14 listopada 1948 w Pałacu Buckingham w Londynie) – książę Zjednoczonego Królestwa z dynastii Windsorów, następca brytyjskiego tronu od 1952 roku, syn królowej Elżbiety II i jej męża, Filipa, księcia Edynburga.

Karol urodził się w Londynie jako pierwsze dziecko Filipa, księcia Edynburga i Elżbiety II, księżnej Edynburga.

W 1970 ukończył Kolegium Trójcy Świętej University of Cambridge na kierunku sztuka i został pierwszym brytyjskim następcą tronu w historii, który uzyskał tytuł naukowy. Służył w Royal Air Force i w Royal Navy.

W 1981 poślubił lady Dianę Spencer, z którą miał dwoje dzieci: Wilhelma, księcia Cambridge (ur. 1982) i Henryka, księcia Sussexu (ur. 1984). Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1996. W 2005 poślubił Kamilę Parker Bowles.

Od urodzenia nosił tytuł Jego Królewskiej Wysokości Księcia Karola z Edynburga. Po śmierci dziadka w 1952 jego matka została królową Zjednoczonego Królestwa, a Karol następcą tronu. Otrzymał wówczas tytuł księcia Kornwalii. W 1958, w wieku dziesięciu lat, uroczyście nadano mu tytuł księcia Walii. Od 1952 zajmuje pierwsze miejsce w linii sukcesji brytyjskiego tronu.

20 kwietnia 2011 został osobą, która najdłużej w historii brytyjskiej rodziny królewskiej zajmuje pozycję następcy tronu, a 19 września 2013 został najstarszym następcą tronu w dziejach Wielkiej Brytanii.

Zaangażowany jest w działalność publiczną i charytatywną. Reprezentuje swoją matkę w oficjalnych wystąpieniach i patronuje ponad 400 organizacjom. W 1976 założył The Prince's Trust, fundację, która wspiera młodych ludzi w ich dalszym rozwoju. Interesuje się ochroną środowiska i medycyną alternatywną.

Poprzez swojego przodka, Jana Wilhelma Friso, księcia Oranii, spokrewniony jest ze wszystkimi rodzinami królewskimi i książęcymi panującymi w Europie.

Mieszka w Clarence House w Londynie.

Powiązania rodzinne i edukacja

W 1948 rodzina królewska wydała oświadczenie, w którym napisano, że księżniczka Elżbieta nie będzie wypełniać oficjalnych obowiązków po zakończeniu miesiąca czerwca.

Książę Karol urodził się 14 listopada 1948 o godzinie 9:14 w Pałacu Buckingham w Londynie. O jego narodzinach poinformowano tego samego dnia.

Jego rodzicami są Filip, książę Edynburga, potomek greckiej i duńskiej rodziny królewskiej i jego żona, Elżbieta II, królowa Zjednoczonego Królestwa (wówczas księżna Edynburga), zasiadająca na brytyjskim tronie od 1952 roku.

Jego dziadkami byli ze strony ojca książę Andrzej z Grecji i Danii i jego żona, Alicja, księżniczka Battenbergu; natomiast ze strony matki Jerzy VI, król Zjednoczonego Królestwa, panujący w latach 1936-1952 i jego żona, Elżbieta, z domu Bowes-Lyon, angielska arystokratka.

Ma troje młodszego rodzeństwa: Annę, księżniczkę królewską, Andrzeja, księcia Yorku i Edwarda, hrabiego Wesseksu.

Książę otrzymał tradycyjne imiona w historii brytyjskiej rodziny królewskiej: Karol Filip Artur Jerzy.

Religia

Został ochrzczony w kościele anglikańskim dnia 15 grudnia 1948 w Pokoju Muzycznym Pałacu Buckingham. Jego rodzicami chrzestnymi zostali: król Zjednoczonego Królestwa (dziadek ze strony matki), król Norwegii (w imieniu którego wystąpił hrabia Althone), królowa-matka Zjednoczonego Królestwa (prababka ze strony matki), hrabina Snowdon (siostra matki), książę Jerzy z Grecji i Danii (w imieniu którego wystąpił książę Edynburga), markiza-wdowa Milford Haven (prababka ze strony ojca), lady Brabourne (kuzynka ojca) i David Bowes-Lyon (krewny ze strony matki). Ceremonii przewodniczył arcybiskup Canterbury, Geoffrey Fisher.

Jest ojcem chrzestnym trzydziestu dwóch osób, a wśród jego dzieci chrzestnych znajdują się między innymi:

• Nicholas Knatchbull (ur. 1964, zm. 1979), syn 7. barona i baronowej Brabourne;
• Timothy Knatchbull (ur. 1964), syn 7. barona i baronowej Brabourne;
• Marina Ogilvy (ur. 1966), córka Angusa Ogilvy i księżniczki Aleksandry;
• Paweł, książę koronny Greków (ur. 1967), syn króla i królowej Greków;
• India Hicks (ur. 1967), córka Davida Nightingale Hicks i lady Pameli Hicks;
• lord Nicholas Windsor (ur. 1970), syn księcia i księżnej Kentu;
• Thomas Parker-Bowles (ur. 1974), syn Andrzeja i Kamili Parker-Bowles;
• Peter Phillips (ur. 1977), syn Marka Phillipsa i księżniczki Anny;
• Hugo, hrabia Grosvenor (ur. 1991), syn 6. księcia i księżnej Grosvenor;
• księżniczka Maria-Olimpia z Grecji i Danii (ur. 1996), córka księcia koronnego i księżnej koronnej Greków.

Edukacja

Książę Karol uczęszczał początkowo do Hill House School w West London; edukację kontynuował w szkole przygotowawczej Cheam Preparatory School w hrabstwie Berkshire w Anglii, a następnie w szkole Gordonstoun – do której uczęszczał także jego ojciec – w północno-wschodnim zakątku Szkocji. W tym okresie spędził również dwa semestry w Geelong Grammar School w Geelong (Australia), podczas tych studiów w czasie praktyk historycznych odwiedził Papuę-Nową Gwineę. Po powrocie z Australii do Gordonstoun podobnie jak jego ojciec wstąpił do szkoły Head Boy, którą opuścił w 1967 zaliczając egzaminy z historii i języka francuskiego. Po ukończeniu szkoły średniej był również studentem Old College (Uniwersytet Walijski w Aberystwyth), gdzie podjął naukę języka walijskiego oraz historii Walii. Przeciwstawiając się przyjętej tradycji, zrezygnował z akademii wojskowej i dalszą naukę kontynuował w Trinity College University of Cambridge. Był m.in. słuchaczem na kierunkach antropologia, archeologia i historia, zdobywając drugą klasą B.A. 23 czerwca 1970. Pięć lat później, 2 sierpnia 1975, został promowany do stopnia Master of Arts uniwersytetu Cambridge. Z wykształcenia książę Karol jest archeologiem, specjalizuje się w historii wypraw krzyżowych.

Członek rodziny królewskiej

Książę Karol urodził się za panowania swojego dziadka, króla Jerzego VI, jako druga osoba w kolejce do odziedziczenia brytyjskiego tronu, po swojej matce. Po urodzeniu otrzymał tytuł Jego Królewskiej Wysokości Księcia z Edynburga (jako syn brytyjskiego księcia).

Do grudnia 1948 jego opiekunką była Helen Rowe.

6 lutego 1952 król Jerzy VI zmarł w Sandringham. 26-letnia Elżbieta, która przebywała wówczas w Kenii, została kolejnym brytyjskim monarchą i przyjęła imię Elżbieta II. Tego samego dnia książę Karol został następcą tronu. Automatycznie otrzymał tytuły księcia Kornwalii i księcia Rothesay.

2 czerwca 1953 brał udział w koronacji królowej Elżbiety II w opactwie westminsterskim.

W sierpniu 1968 królowa zgłosiła do Scotland Yardu konieczność zwiększenia ochrony jej syna w związku z poczynaniami walijskich ekstremistów.

26 lipca 1958 królowa Elżbieta II wydała dekret, w którym nadała swojemu najstarszemu synowi tytuły księcia Walii i hrabiego Chester. Uroczystość przyjęcia przez Karola księstwa Walii miała miejsce 1 lipca 1969 w Zamku Caernarfon. Książę wygłosił przemówienie w języku angielskim i walijskim. Wydarzenie zostało zakłócone przez wybuch bomby oraz incydent rzucania jajkami w powóz królowej.

W maju 1977 został przyjęty do Royal Society of Edinburgh jako najmłodsza osoba w historii tej organizacji.

Oficjalne wizyty zagraniczne

Książę Karol regularnie odbywa podróże zagraniczne, wypełniając obowiązki w imieniu monarchy.

W 1983 książę i księżna Walii wraz z 9-miesięcznym synem Wilhelmem udali się w podróż do Australii. Księżna, dla której była to pierwsza podróż zagraniczna, odmówiła pozostawienia dziecka na dworze pod opieką niań. W jej ślady poszli później jej synowie: w 2014 książę Wilhelm poleciał do Australii z 9-miesięcznym księciem Jerzym, a w 2019 książę Henryk odwiedził kilka afrykańskich państw razem z 5-miesięcznym Archiem.

W 1985 w towarzystwie księżnej Diany przebywali z dyplomatyczną wizytą w Stanach Zjednoczonych. Centralnym punktem ich podróży stał się bankiet w Białym Domu, w czasie którego księżna Walii tańczyła z Johnem Travoltą w słynnej sukni Travolta.

Czterokrotnie przebywał w Polsce. Po raz pierwszy miało to miejsce w maju 1993, kiedy odwiedził Warszawę, Gdańsk i Kraków. Wówczas w swoim wystąpieniu, zachęcając do ułatwienia handlu między Polską a Wielką Brytanią przyznał, że sam posiada polską krew. W czerwcu 2002 spotkał się z osobami, które przeżyły holokaust w Krakowie oraz ze społecznością żydowską. W kwietniu 2008 przybył do Krakowa razem z księżną Kornwalii. Otworzył tam centrum żydowskie i zwiedził Wawel. Po raz ostatni wizytował kraj w marcu 2010 i spotkał się wówczas z prezydentem Lechem Kaczyńskim. Miesiąc później doszło do katastrofy lotniczej w Smoleńsku, w której zginął prezydent i 95 innych osób. Książę Walii przekazał swoje kondolencje, ale z powodu wybuchu wulkanu na Islandii nie zdołał dotrzeć na uroczystości pogrzebowe w Krakowie.

W marcu 2019 razem z księżną Kornwalii zostali pierwszymi członkami rodziny królewskiej w dziejach, którzy odwiedzili Kubę.

24 stycznia 2020 w trakcie swojej pierwszej wizyty w Jerozolimie odwiedził grób babki, księżnej Alicji. Wziął udział w izraelskich obchodach 75. rocznicy uwolnienia obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

Ochrona środowiska

Książę Karol interesuje się zagadnieniami związanymi z ochroną środowiska.

W styczniu 2020 podczas Światowego Forum Ekonomicznego w Davos wygłosił przemówienie, w którym ostrzegał przed zbliżającą się katastrofą, związaną ze zmianami klimatu i spotkał się ze szwedzką aktywistką, Gretą Thunberg.

Działalność charytatywna

W grudniu 2019 wziął udział w nagraniu, w którym razem z matką, księciem Wilhelmem i księciem Jerzym przygotowuje pudding. Nagranie miało na celu wsparcie Royal British Legion.

Związki z innymi rodzinami królewskimi

Książę Karol spokrewniony jest ze wszystkimi rodzinami królewskimi i książęcymi, zasiadającymi na tronach europejskich państw, poprzez Jana Wilhelma Friso, księcia Oranii, żyjącego w latach 1687-1711. Jego ojciec wywodzi się z greckiej i duńskiej rodziny królewskiej, natomiast matka z rodziny brytyjskiej. Książę ma wśród swoich przodków króla Danii Chrystiana IX i królową Wielkiej Brytanii Wiktorię.

Był gościem ceremonii zaślubin: Haakona, księcia koronnego Norwegii z Mette-Marit Tjoessem-Hoiby (Oslo, 2001), Wilhelma-Aleksandra, księcia Oranii z Maksymą Zorreguiettą (Amsterdam, 2002), Filipa, księcia Asturii z Letycją Ortiz Rocasolano (Madryt, 2004).

Reprezentował dwór brytyjski w czasie uroczystości pogrzebowych: księcia Klausa z Holandii (2002), Michała, króla Rumunii (Bukareszt, 2017).

Media

W październiku 2019 wyemitowano dokument z udziałem księcia Karola, dotyczący przyszłego panowania księcia Wilhelma.

12 listopada 2019 książę Walii opublikował swój pierwszy post na Instagramie.

W styczniu 2020 zaprezentowano drugi oficjalny portret przedstawicieli czterech generacji rodziny królewskiej, na którym znaleźli się: królowa Elżbieta II, książę Walii, książę Cambridge i książę Jerzy.

Patronaty

Karol jest patronem ponad 400 organizacji na terenie Wielkiej Brytanii i Wspólnoty Narodów. Do najważniejszych należą:

• British Council, którego wicepatronem jest od kwietnia 1984;
• British Red Cross Society, gdzie od 2003 pełni funkcję prezydenta;
• Marie Curie - patron od 2003;
• Royal Academy of Culinary Arts, któremu patronuje od lutego 1999;
• Scottish Ballett - patron od 2009;
• The British Film Institute, którego patronem jest od 1979;
• The Royal Opera - patron od 1975;
• The Royal Opera House - patron od 2009;
• The Royal Television Society - patron od 1997.

Oczekiwanie na objęcie tronu

Książę Karol jest najstarszym następcą tronu w dziejach brytyjskiego królestwa, jest również osobą, która najdłużej oczekuje na objęcie tronu. Jest to temat często poruszany przez media brytyjskie i światowe. Jeżeli książę Walii obejmie w przyszłości tron, w chwili rozpoczęcia panowania będzie najstarszym brytyjskim monarchą w historii.

W przypadku śmierci królowej Elżbiety II kolejność następujących po sobie wydarzeń określa plan, nazwany Operation London Bridge. Książę Walii automatycznie zostanie królem Zjednoczonego Królestwa, a zostanie to oficjalnie potwierdzone następnego dnia na specjalnym zgromadzeniu w Pałacu Świętego Jakuba. Nowy monarcha będzie mógł wybrać jedno ze swoich imion jako swoje imię na okres panowania - jeżeli wybierze pierwsze, będzie znany jako król Karol III. Jego żona, ponieważ jest rozwiedziona, nie otrzyma tytułu królowej, a jedynie tytuł księżnej małżonki. Książę zostanie również naczelnym zwierzchnikiem Kościoła Anglii.

Prasa regularnie donosi na temat planowanej abdykacji przez królową Elżbietę II, jednak rzecznicy rodziny królewskiej nie podjęli tego tematu. Nie jest również planowane, aby książę Wilhelm zasiadł na tronie z pominięciem księcia Walii.

Inne wydarzenia

8 kwietnia 2002 brał udział w Czuwaniu Książąt przy trumnie swojej babki, Elżbiety, królowej matki. Towarzyszyli mu: książę Yorku, hrabia Wesseksu i wicehrabia Linley. Była to druga taka sytuacja w historii - pierwsza miała miejsce w styczniu 1936 po śmierci króla Jerzego V.

W maju 2018 odprowadził do ołtarza Meghan Markle, która brała ślub z jego synem, księciem Henrykiem. Ojciec aktorki, który miał pełnić tę funkcję, zrezygnował na kilka godzin przed ślubem, tłumacząc się nagłą chorobą kardiologiczną.

W styczniu 2020 książę i księżna Susseksu poinformowali, że zamierzają wycofać się z pełnienia oficjalnych obowiązków w rodzinie królewskiej i przeprowadzić do Ameryki Północnej. Książę Walii wziął udział w dyskusjach z synem, królową i księciem Wilhelmem co do warunków, na jakich para książęca opuści rodzinę królewską.

Życie prywatne

Stan cywilny księcia Karola od początku był tematem zainteresowania mediów.

Latem 1971 książę poznał Kamilę Shand, córkę Bruce'a Shand, brytyjskiego oficera kawalerii i jego żony, Rosalind Cubbitt. Zostali przedstawieni przez wspólną znajomą, Lucię Santa Cruz, córkę ambasadora Chile w Wielkiej Brytanii. Po osiemnastu miesiącach przyjaźni ich relacja przerodziła się w związek. W listopadzie 1972 książę miał planować zaręczyny, ale ostatecznie z nich zrezygnował, kiedy uznał, że małżeństwo z Kamilą nie zostanie zaakceptowane przez członków rodziny królewskiej. W grudniu 1972 podjęli decyzję o rozstaniu, a w lipcu 1973 Kamila wyszła za mąż za Andrzeja Parker-Bowles (który wcześniej spotykał się z księżniczką Anną, siostrą księcia Karola). Ich drugi romans rozpoczął się w 1979, po zamachu na jego stryja, Ludwika Mountbatten, 1. hrabiego Mountbatten z Burmy, i trwał do 1981.

W latach 70. XX wieku książę Karol związany był z lady Sarą Spencer, córką Edwarda Spencer, 8. hrabiego Spencer i jego pierwszej żony, Frances z domu Roche. Odwiedzając ją w rodzinnej rezydencji Spencerów w Althorp poznał jej młodszą siostrę, lady Dianę. Ich relacja rozwinęła się w związek po kolejnym spotkaniu w trakcie turnieju polo w 1980. Książę oświadczył się młodszej o trzynaście lat Dianie 3 lutego 1981 na Zamku Windsor po tym, jak widzieli się wcześniej trzynaście razy. Ich zaręczyny ogłoszono 24 lutego 1981. Lady Spencer wybrała swój pierścionek zaręczynowy, który w 2010 otrzymała jej synowa, Katarzyna Middleton.

Para zawarła związek małżeński w kościele anglikańskim dnia 29 lipca 1981 w Katedrze Świętego Pawła w Londynie, która oferowała więcej miejsc niż Opactwo westminsterskie. Ceremonii przewodniczyli arcybiskup Canterbury, Robert Runcie oraz dean katedry, Alan Webster. W uroczystościach uczestniczyło około 3500 gości, a jej koszt przekroczył 48 milionów funtów. Było to największe wydarzenie w dziejach Anglii do czasu ślubu księcia Wilhelma w 2011. Na przyjazd do Londynu nie zdecydował się król Hiszpanii, tłumacząc swoją nieobecność sporem z Wielką Brytanią o Gibraltar.

W trakcie składania przysięgi panna młoda pomyliła kolejność imion narzeczonego, zdecydowała również nie przysięgać mu posłuszeństwa. Po ślubie otrzymała tytuł Jej Królewskiej Wysokości Księżnej Walii. Małżonkowie udali się na przyjęcie, które zorganizowane było w Pałacu Buckingham. Po poczęstunku pojechali pociągiem do rezydencji Broadlands w Romsey, gdzie spędzili pierwsze trzy noce podróży poślubnej. Następnie polecieli na Gibraltar, a potem uczestniczyli w rejsie po Morzu Śródziemnym na pokładzie statku HMY Britannia.

Związek Karola i Diany od początku był w centrum zainteresowania mediów brytyjskich i światowych. Pojawiały się doniesienia, że 32-letni książę Walii zdecydował się na małżeństwo pod przymusem, a dodatkowo nadal utrzymywał intymne relacje z Kamilą Parker-Bowles (z którą miał spędzić noc przed ślubem z lady Spencer).

5 listopada 1981 Pałac Buckingham oświadczył, że książę i księżna Walii spodziewają się narodzin swojego pierwszego dziecka. 21 czerwca 1982 w St. Mary's Hospital w Londynie Diana urodziła syna i przyszłego następcę brytyjskiego tronu. 28 czerwca ogłoszono, że będzie nosił imiona Wilhelm Artur Filip Ludwik. Para książęca zaprezentowała swoje dziecko poddanym na schodach szpitala.

13 lutego 1984 rodzina królewska poinformowała o drugiej ciąży księżnej Walii. 15 września w St. Mary's Hospital w Londynie urodziła drugiego syna. Książę otrzymał imiona Henryk Karol Albert Dawid i zajął trzecie miejsce w linii sukcesji, za ojcem i starszym bratem. Karol został pierwszym brytyjskim księciem w historii, który był obecny przy narodzinach swojego dziecka.

W ciągu kilku kolejnych lat małżeństwo pary książęcej znalazło się w kryzysie. Przyczyniła się do tego różnica wieku, zaburzenia psychiczne, z powodu których cierpiała księżna (bulimia i depresja poporodowa), utrzymujący się romans Karola z Parker-Bowles oraz relacja Diany z Jamesem Hewitt, brytyjskim oficerem, która miała trwać w latach 1986-1991 i którą księżna potwierdziła w wywiadzie w 1995. Widoczny w publicznych wystąpieniach dyskomfort między małżonkami doprowadził do określenia ich przed media Ponuraki (The Glums). W 1993 ukazała się książka Andrew Mortona Diana, Her True Story, w której księżna Walii ujawniła szczegóły swojej relacji z Karolem, w tym jego zdrady z Kamilą.

9 grudnia 1992 brytyjski premier John Mayor ogłosił separację księcia i księżnej Walii. W roku, który królowa określiła później jako swój annus horribilis swoje rozwody ogłosili również brat Karola, książę Andrzej i jego siostra, księżniczka Anna. W dokumencie telewizyjnym w czerwcu 1994 Karol przyznał się do zdradzania Diany z Kamilą, a ich relacja miała stać się zażyła około 1986. W styczniu 1995 Kamila i Andrzej Parker-Bowles rozwiedli się. 28 sierpnia 1996 doszło do rozwodu Karola i Diany. Kobieta utraciła predykat Jej Królewskiej Wysokości, ale zatrzymała tytuł księżnej Walii, przysługujący jej do momentu ewentualnego kolejnego małżeństwa. Miała również prawo do zamieszkiwania w apartamencie w Pałacu Kensington, a także do opieki nad synami, którzy jednak musieli być nadal wychowywani na dworze królewskim.

31 sierpnia 1997 księżna Walii zginęła w wypadku samochodowym w Paryżu, kiedy jej samochód, prowadzony przez nietrzeźwego kierowcę, uderzył w ściany wiaduktu. Wśród ofiar zdarzenia znalazł się również Dodi Fayed, partner księżnej. Diana miała uciekać przed natarczywymi dziennikarzami, którzy gonili ją na motocyklach. Zmarła w szpitalu Pitie-Salpetriere kilka godzin po zdarzeniu wskutek odniesionych obrażeń klatki piersiowej. Książę Karol poleciał do Paryża i wrócił do Wielkiej Brytanii razem z trumną z ciałem zmarłej księżnej. Rodzina królewska uczestniczyła w państwowym pogrzebie Diany, który miał miejsce 6 września w opactwie westminsterskim. Na czele orszaku pogrzebowego szli Karol, 15-letni książę Wilhelm, 12-letni książę Henryk, książę Filip, oraz brat Diany, hrabia Spencer.

Książę Walii kontynuował znajomość z Kamilą. Kobieta zaczęła towarzyszyć Karolowi w oficjalnych wystąpieniach - po raz pierwszy w styczniu 1999 w Hotelu Ritz w Londynie, gdzie wzięli udział w przyjęciu urodzinowym. W 2000 udała się razem z nim do Szkocji, gdzie wypełniali obowiązki w imieniu monarchy, a w 2001 została prezydentem National Osteoporosis Society. Została przedstawiona królowej podczas obchodów 60. urodzin Konstantyna II, króla Greków. W 2003 przeprowadziła się do Clarence House. Od 2004 występowała z księciem w czasie pełnienia wszystkich jego publicznych obowiązków.

10 lutego 2005 Clarence House ogłosił zaręczyny księcia Walii i pani Parker-Bowles. Kobieta otrzymała pierścionek zaręczynowy należący wcześniej do królowej-matki. Para zdecydowała się na ślub cywilny, ponieważ narzeczona była rozwódką, a narzeczony, jako przyszły monarcha, miał zostać głową kościoła anglikańskiego. Początkowo planowano ceremonię w Zamku Windsor, która miała odbyć się 8 kwietnia. Plany zostały jednak zmienione, ponieważ tego dnia zorganizowano w Watykanie pogrzeb papieża Jana Pawła II - Karol brał w nim udział jako reprezentant królowej. Zrezygnowano również z lokalizacji w zamku, ponieważ oznaczałoby to, że przez kolejny rok każda para mogłaby wziąć ślub w siedzibie monarchy. Królowa wyraziła zgodę na ślub 2 marca, czyniąc małżeństwo dynastycznym.

Karol i Kamila zawarli związek małżeński 9 kwietnia 2005 w ratuszu Windsor Guildhall, a następnie wzięli udział w błogosławieństwie religijnym w Kaplicy Świętego Jerzego na Zamku w Windsorze. Książę Walii został pierwszym w historii członkiem brytyjskiej rodziny królewskiej, który wziął ślub cywilny w Anglii. Świadkami ceremonii byli książę Wilhelm i Tom Parker-Bowles, syn Kamili. Narzeczeni zyskali też publiczną aprobatę duchownych kościoła anglikańskiego, między innymi arcybiskupa Canterbury. Po ślubie miało miejsce przyjęcie na Zamku Windsor. Następnie nowożeńcy udali się na miesiąc miodowy do Birkhall w Szkocji.

Parker-Bowles otrzymała predykat Jej Królewskiej Wysokości, a także wszystkie tytuły swojego męża. Formalnie jest aktualną księżną Walii, natomiast używa jednego z kolejnych tytułów Karola - księżnej Kornwalii. Jest to związane z silnym skojarzeniem tytułu księżnej Walii z księżną Dianą.

22 lipca 2013 urodził się pierwszy wnuk Karola, znajdujący się w bezpośredniej kolejce do brytyjskiego tronu, książę Jerzy Aleksander Ludwik z Cambridge.

Kontrowersje

W 2015 przyjaciel księcia, biskup Peter Ball został skazany za molestowanie seksualne nastolatków i młodych mężczyzn. Karol komentował sprawę publicznie przyznając między innymi, że żałuje, iż zaufał Ballowi, gdy ten zaprzeczył oskarżeniom, które pojawiały się w mediach. Oficjalne oświadczenie wydał 6 czerwca 2018.

Zdrowie

25 marca 2020 rzecznik Clarence House poinformował, że u 71-letniego księcia Walii rozpoznano zakażenie wirusem SARS-CoV-2. Karol rozwinął łagodne objawy infekcji dróg oddechowych w czasie pobytu w Szkocji. Nie ustalono, od kogo książę się zaraził, ponieważ w dniach poprzedzających diagnozę brał udział w wielu oficjalnych spotkaniach, w tym z Albertem II, księciem Monako, który także zachorował. Test księżnej Kornwalii zakończył się uzyskaniem ujemnego wyniku. 26 marca oświadczono, że książę kontynuuje swoją pracę w domu, a objawy jego choroby są łagodne. 30 marca Karol zakończył okres izolacji, a 1 kwietnia opublikował nagraną przez siebie wiadomość, w której opowiadał o swoich doświadczeniach z chorobą i wyraził wsparcie dla pracowników brytyjskiej ochrony zdrowia.

Spuścizna

Jego imię nosi jego wnuk, książę Ludwik Artur Karol z Cambridge.

Kanadyjska Wyspa Księcia Karola nazwana jest na jego cześć.

Genealogia

Przodkowie

Osoba	Rodzice	Dziadkowie	Pradziadkowie
Karol, książę Walii	Filip, książę Edynburga	Książę Andrzej z Grecji i Danii	Jerzy I, król Greków
			Olga, królowa Greków
		Alicja, księżna Andrzej z Grecji i Danii	Ludwik Mountbatten, 1. markiz Milford Haven
			Wiktoria, markiza Milford Haven
	Elżbieta II, królowa Zjednoczonego Królestwa	Jerzy VI, król Zjednoczonego Królestwa	Jerzy V, król Zjednoczonego Królestwa
			Maria, królowa Zjednoczonego Królestwa
		Elżbieta, królowa Zjednoczonego Królestwa	Claude Bowes-Lyon, 14. hrabia Strathmore i Kinghorne
			Cecilia Bowes-Lyon, hrabina Strathmore i Kinghorne

Potomkowie

Dzieci	Wnuki
Wilhelm, książę Cambridge (1982–)	Książę Jerzy z Cambridge (2013-)
	Księżniczka Karolina z Cambridge (2015-)
	Książę Ludwik z Cambridge (2018-)
Henryk, książę Sussexu (1984-)	Archie Mountbatten-Windsor (2019-)

Odznaczenia

Poniższa lista nie zawiera wszystkich odznaczeń.

• Order Podwiązki
• Rycerz Krzyża Wielkiego Orderu Łaźni
• Order Zasługi
• Medal Koronacyjny Królowej Elżbiety II
• Medal Srebrnego Jubileuszu Królowej Elżbiety II
• Medal Złotego Jubileuszu Królowej Elżbiety II
• Medal Diamentowego Jubileuszu Królowej Elżbiety II – 2012
• Canadian Forces Decoration z jedną belką – Kanada
• Queen’s Service Order – Nowa Zelandia
• New Zealand 1990 Commemoration Medal – Nowa Zelandia
• Medal Niepodległości – 1980, Zimbabwe
• Order Słonia – 1974, Dania.

Tytuły

• Jego Królewska Wysokość, Książę Zjednoczonego Królestwa – od 1948 do 1952;
• Jego Królewska Wysokość, Książę Kornwalii – lata 1952–1958
• Jego Królewska Wysokość Książę Karol, Książę Rothesay – pod tym tytułem znany jest w Szkocji, jako następca tronu Szkocji – od 1952, dodatkowo jako książę Rothesay jest także hrabią Carrick, baronem Renfrew, Lordem Wysp/Isles, Księciem i Wielkim Stewardem Szkocji;
• Jego Królewska Wysokość Książę Walii – następca tronu Zjednoczonego Królestwa; pod tym tytułem znany jest poza Szkocją – od 1958, dodatkowo jako książę Walii jest także hrabią Chester.

Następca tronu brytyjskiego i 15 państw Commonwealth Realm.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Księcia Walii
• Oficjalna strona Brytyjskiej Monarchii