Cybulów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cybulów
Ilustracja
Pałac
Państwo

 Ukraina

Obwód

 czerkaski

Rejon

humański

Wysokość

213 m n.p.m.

Populacja (2017)
• liczba ludności


3587

Nr kierunkowy

+380 4746

Kod pocztowy

19114

Tablice rejestracyjne

CA

Położenie na mapie obwodu czerkaskiego
Mapa konturowa obwodu czerkaskiego, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cybulów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cybulów”
Ziemia49°04′24″N 29°50′50″E/49,073333 29,847222

Cybulów (ukr. Цибулів, Cybuliw) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie czerkaskim, w rejonie humańskim, nad Cybuliwką, dopływem Tykicza Górnego. W 2017 roku liczyło 3587 mieszkańców[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Starodawne dziedzictwo rodziny Jańczyńskich, potem kupiony przez Annę z Chodkiewiczów Korecką, siostrę Jana Karola Chodkiewicza. Mocno zniszczony w czasie rebelii Chmielnickiego, został odbudowany dopiero w 1703. W 1725 r. od nowa nazywany „miasteczkiem”.

Siedziba dawnej gminy Cybulów(inne języki) w powiecie lipowieckim Gubernia kijowska.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w listopadzie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 500 osób. 29 maja 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a żydowskich mężczyzn wywieźli do getta w Monasteryszczach, kobiety, dzieci i starców zamordowali w okolicy miasta[2].

W 1989 liczyło 3974 mieszkańców[3].

W 2013 liczyło 3697 mieszkańców[4].

Pałac[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajdował się piętrowy pałac kryty dachem czterospadowym, wybudowany w pierwszej połowie XIX wiek|XIX wieku w stylu klasycystycznym przez Hipolita Rohozińskiego[5]. Od frontu miał portyk z sześcioma kolumnami greckimi podtrzymującymi trójkątny fronton. Obok mieścił się stary park. Obiekt został zniszczony w 1919 roku przez bolszewików[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність наявного населення України на 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.77
  2. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1573.
  3. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  4. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  5. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 40-45, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  6. Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 91.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]