Przejdź do zawartości

Zamek w Lisiance: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: {{Zamki i pałace Ukrainy}} jest redirectem {{Pałace i zamki Ukrainy}}
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 37: Linia 37:


==Historia==
==Historia==
W 1733 r. Aleksander Jabłonowski ufundował kościół franciszkański, a miejsce, gdzie stał stary zamek ofiarował oo. bazylianom. W 1768 r. podczas [[Koliszczyzna|Koliszczyzny]] gubernator Dobrzyński poddał zamek, oblegany przez [[Maksym Żeleźniak|Maksyma Żeleźniaka]], skuszony obietnicą ocalenia. Buntownicy wpadłszy do zamku rzezi dokonali<ref name=Geo/>. W jesieni tego roku powtórzyły się straszne wydarzenia. Na opustoszały zamek, bez załogi i bez bojowych rynsztunków przybył komisarz Chiczewski, który razem z gwardianem Pawłowskim w wyszukanych mękach przez zbuntowanych chłopów zostali zamordowani a skarb i piwnice książęce zrabowane<ref name=Geo/>.
W 1733 r. Aleksander Jabłonowski ufundował kościół franciszkański, a miejsce, gdzie stał stary zamek ofiarował oo. bazylianom. W 1768 r. podczas [[Koliszczyzna|Koliszczyzny]] gubernator Dobrzyński poddał zamek, oblegany przez [[Maksym Żeleźniak|Maksyma Żeleźniaka]], skuszony obietnicą ocalenia<ref name=Geo/>. Zajęcie miasta odbyło się bez problemów<ref>W. Serczyk, ''Hajdamacy'', s. 116</ref>), ale zamek został zdobyty podstępem do dowódcy obrony zamku Kuczewskiego, udała się delegacja złożona z miejscowych chłopów ruskich, którzy przeszli na stronę Żeleźniaka, z propozycją poddania zamku w zamian za oszczędzenie życia i majątku osobistego. Kuczewski zgodził się na te postulaty i nakazał otworzyć bramę warowni<ref name = Serczyk.W/>. Dalsze wydarzenia przedstawiały się następująco:
{{Cytat|Liczna, wielosetosobowa gromada wpadła do środka. Po raz pierwszy powstańcy zetknęli się w oko w oko z tak wielką liczbą szlachty. Podsycana od wielu miesięcy nienawiść znalazła swoje straszne ujście. Rozpoczęła się rzeź. Na komisarza Kuczewskiego wsadzono siodło, próbowano na nim jeździć, a wreszcie – wyczerpanego – zakłuto pikami. Przerażone zaciekłością napastników ofiary szukały schronienia na dachach, ale i tam nie było im dane znaleźć ocalenia. Wzdłuż murów ustawiono pionowo piki i na nie zrzucano ludzi. Rzeź odbywała się we wszystkich pomieszczeniach zamkowych. Tylko niewiele osób zdołało ujść z życiem. (...). Łupem powstańców padła kasa właściciela dóbr i ruchomości, znajdujące się na zamku. W znajdującym się w pobliżu drewnianym kościele oo. franciszkanów na jednej belce powieszono zakonnika, Żyda i psa<ref>[[Władysław Serczyk|Władysław Andrzej Serczyk]], ''Koliszczyzna'', Kraków 1968, s. 88</ref>.}}

W jesieni tego roku powtórzyły się straszne wydarzenia. Na opustoszały zamek, bez załogi i bez bojowych rynsztunków przybył komisarz Chiczewski, który razem z gwardianem Pawłowskim w wyszukanych mękach przez zbuntowanych chłopów zostali zamordowani a skarb i piwnice książęce zrabowane<ref name=Geo/>.


==Architektura, wyposażenie==
==Architektura, wyposażenie==

Wersja z 12:55, 22 maj 2015

Zamek w Lisiance
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Łysianka

Typ budynku

zamek

Ukończenie budowy

1733 r.

Zniszczono

1842 r.

Pierwszy właściciel

Aleksander Jabłonowski

Położenie na mapie obwodu czerkaskiego
Mapa konturowa obwodu czerkaskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Zamek w Lisiance – zamek wybudowany w 1733 r. przez Aleksandra Jabłonowskiego nad Tikyczem[1].

Historia

W 1733 r. Aleksander Jabłonowski ufundował kościół franciszkański, a miejsce, gdzie stał stary zamek ofiarował oo. bazylianom. W 1768 r. podczas Koliszczyzny gubernator Dobrzyński poddał zamek, oblegany przez Maksyma Żeleźniaka, skuszony obietnicą ocalenia[1]. Zajęcie miasta odbyło się bez problemów[2]), ale zamek został zdobyty podstępem – do dowódcy obrony zamku Kuczewskiego, udała się delegacja złożona z miejscowych chłopów ruskich, którzy przeszli na stronę Żeleźniaka, z propozycją poddania zamku w zamian za oszczędzenie życia i majątku osobistego. Kuczewski zgodził się na te postulaty i nakazał otworzyć bramę warowni[3]. Dalsze wydarzenia przedstawiały się następująco:

Liczna, wielosetosobowa gromada wpadła do środka. Po raz pierwszy powstańcy zetknęli się w oko w oko z tak wielką liczbą szlachty. Podsycana od wielu miesięcy nienawiść znalazła swoje straszne ujście. Rozpoczęła się rzeź. Na komisarza Kuczewskiego wsadzono siodło, próbowano na nim jeździć, a wreszcie – wyczerpanego – zakłuto pikami. Przerażone zaciekłością napastników ofiary szukały schronienia na dachach, ale i tam nie było im dane znaleźć ocalenia. Wzdłuż murów ustawiono pionowo piki i na nie zrzucano ludzi. Rzeź odbywała się we wszystkich pomieszczeniach zamkowych. Tylko niewiele osób zdołało ujść z życiem. (...). Łupem powstańców padła kasa właściciela dóbr i ruchomości, znajdujące się na zamku. W znajdującym się w pobliżu drewnianym kościele oo. franciszkanów na jednej belce powieszono zakonnika, Żyda i psa[4].

W jesieni tego roku powtórzyły się straszne wydarzenia. Na opustoszały zamek, bez załogi i bez bojowych rynsztunków przybył komisarz Chiczewski, który razem z gwardianem Pawłowskim w wyszukanych mękach przez zbuntowanych chłopów zostali zamordowani a skarb i piwnice książęce zrabowane[1].

Architektura, wyposażenie

W 1733 r. Aleksander Jabłonowski w innym miejscu zbudował nowy kamienny, czterokątny zamek[1] ze skrzydłami, który ze wszystkich trzech stron otoczony był rzeką Tikycz a z czwartej dostępu bronił wał[1]. W swym środku miał dwa piętra oraz jedną bramę i dwa wyniosłe bastiony w narożnikach, mogące z hakownic żelaznych - rodzaj armatek - obronić wszystkie ściany tego zamku, sięgając daleko swoimi działami[1]. Wcześniej zamek otoczony był wysoką dębową palisadą. Posiadał drugą bramę drewnianą również przystosowaną do obrony. W twierdzy był znaczny garnizon, który miał wystarczająco dużo amunicji. Po zamku długi czas pozostało jedno piętro, które spaliło się w 1842 r.[1]

  1. a b c d e f g Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V. Warszawa: 1880-1902, s. 302-308.
  2. W. Serczyk, Hajdamacy, s. 116
  3. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Serczyk.W
    BŁĄD PRZYPISÓW
  4. Władysław Andrzej Serczyk, Koliszczyzna, Kraków 1968, s. 88

Bibliografia

  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V, Warszawa, 1880–1902, ss. 302-308.

Linki zewnętrzne