Hryców
49°58′24″N 27°13′40″E/49,973333 27,227778 Dawny pałac | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Data założenia |
1230 | ||||
| Populacja (2016) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3840 | ||||
| Kod pocztowy |
30455 | ||||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 49°58′24″N 27°13′40″E/49,973333 27,227778
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Hryców (ukr. Гриців, Hryciw) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie szepetowskim obwodu chmielnickiego.
Pod rozbiorami siedziba gminy Hryców w powiecie zasławskim guberni wołyńskiej.
Bunt chłopów z okolic Hrycowa, aresztowanie i uwięzienie przez nich w pałacu Grocholskich okolicznej szlachty dnia 23 listopada 1918 roku, opisane są w Pożodze Zofii Kossak.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 500 osób. Wiosną 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na miejscu a część wywieziono do getta w Starokonstantynowie[2].
Pałac[edytuj | edytuj kod]
Hryców był rezydencją Marcina Grocholskiego, który w 1782 roku wzniósł piętrowy murowany pałac w stylu Ludwika XV. Obiekt kryty był dachem czterospadowym. Od frontu miał portyk[3]. Obiekt otaczał ogród z kaplicą rzymskokatolicką wybudowaną w stylu gotyckim.
W miejscowości znajdują się neogotycka kaplica i cerkiew unicka.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2016 року. Державна служба статистики України. Київ, 2016. стор.78
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1360.
- ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 74.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hryców, nad Chomorem, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 192.
- Hryców, nad Chomorem, st. pocz. Szepetówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 594.
- Hryców. grocholski.pl. [dostęp 2018-09-12].
