Bitwa pod Wojewódkami
Bitwa pod Wojewódkami – jedna z bitew wojny polsko-bolszewickiej, stoczona pod Wojewódkami Górnymi, w nocy z 18 na 19 sierpnia 1920 roku.
Polscy żołnierze III batalionu 2 pułku Strzelców Podhalańskich starli się z oddziałami sowieckimi z 27 Omskiej Dywizji Strzeleckiej i 2 Dywizji Strzelców. Oddziały sowieckie zaatakowały od strony zachodniej, wyłaniając się z lasu, otaczając III batalion. Odcięci żołnierze polscy bronili się zaciekle. Nierówna walka trwała przez całą noc. Dywizje sowieckie pospiesznie przeszły w kierunku północno-wschodnim, ponosząc przy tym dotkliwe straty – około 200 zabitych, przeszło 100 jeńców, kilka armat, karabinów maszynowych i 150 wozów ze sprzętem wojennym i żywnością[1]. Po stronie polskiej straty wyniosły 16 zabitych oraz kilkudziesięciu rannych. Część żołnierzy polskich zostało pochowanych w Wojewódkach Górnych[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ludwik Migdał: Zarys historji wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 24, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- ↑ Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa, Wojskowe Biuro Historyczne, 1934, s. 245, 282, 318, 674, 682, 763, 872, 931, 1002