41 Dywizja Strzelców
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Husiatynem (16–19 VII 1920) bitwa pod Szydłowcami i Sidorowem (19–26 VII 1920) bitwa pod Fragą (14–15 IX 1920) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
41 Dywizja Strzelców – dywizja piechoty Armii Czerwonej okresu wojny polsko-bolszewickiej. Wiosną 1920 wchodziła w skład 14 Armii.
Formowanie i walki[edytuj | edytuj kod]
Sformowana została latem 1919. Weszła w skład 14 Armii i walczyła z oddziałami Denikina na Ukrainie. W czerwcu 1920 wzięła udział w ofensywie rosyjskiej na Ukrainie. W lipcu walczyła na linii Zbrucza, następnie nacierała w kierunku na Kamieniec Podolski, Trembowlę, Czortków i Halicz. Jej przeciwnikiem były głównie oddziały armii URL. We wrześniu 1920 została odrzucona do rejonu Kamieńca Podolskiego. Po zawarciu rozejmu z Polską walczyła z oddziałami URL na Ukrainie[1].
Wiosną 1920 została przerzucona z frontu rumuńskiego i 9 kwietnia 1920 wzięła udział w bolszewickim ataku na wsie: Kurożyna, Iwankowce, Kucza i Zaborożniowce. Po zaciętych walkach oddziały polskie odrzuciły przeciwnika, biorąc kilkudziesięciu jeńców i 2 karabiny maszynowe. 12 kwietnia 1920 została zmuszona do gwałtownego cofnięcia się poza linie wyjściowe swojego ataku. Na początku maja 1920 podążyła na Tomaszpol koło Wapniarki[potrzebny przypis].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- dowództwo dywizji[2]??
- 141 Brygada Strzelców
- 142 Brygada Strzelców
- 143 Brygada Strzelców
sierpień 1920[3]
- dowództwo dywizji
- 121 Brygada Strzelców (361 ps, 362 ps, 363 ps)
- 122 Brygada Strzelców (364 ps, 365 ps, 366 ps)
- 123 Brygada Strzelców (367 ps, 368 ps, 369 ps)
- 41? (115) pułk kawalerii
Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]
- A.M. Osadczij (I – V 1920)[1]
- Żan Francewicz Zonberg (V – IX 1920)[1]
- W.I. Stojkin (IX – XII 1920)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Odziemkowski 2004 ↓, s. 90.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 404.
- ↑ Tarczyński (red.) 2002 ↓, s. 271.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919–1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Marek Tarczyński (red.): Bitwa lwowska 1920. Dokumenty operacyjne. T. 1. Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2002. ISBN 83-7399-012-7.