Bitwa o Latyczów
| Wojna polsko-bolszewicka | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Latyczów pod Płoskirowem | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Polski | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939  | |||
| 49°23′N 27°37′E/49,383333 27,616667 | |||
Bitwa o Latyczów – bitwa stoczona w dniach 18–22 lutego 1920 pod Latyczowem, podczas wojny polsko-bolszewickiej.
Po zakończeniu wojny polsko-ukraińskiej, polski Front Podolski pozostawał względnie stabilny i biegł wzdłuż Bugu, niedaleko Zbrucza. Podczas manewru, który miał skrócić linie polskiej 5 Dywizji Piechoty gen. Władysława Jędrzejewskiego, napotkano oddziały radzieckiej 44 Dywizji Strzelców i jednostki kawalerii Grigorija Kotowskiego.
Polacy zaatakowali siły rosyjskie 18 lutego, ale z niewielkim powodzeniem. 20 lutego gen. Jędrzejewski zdecydował się rzucić wszystkie swoje rezerwy, co zaowocowało zdobyciem Latyczowa przez polską 5 Dywizję Piechoty. Nowe pozycje stały się jednym z punktów koncentracji dla Wojska Polskiego i armii URL przed ofensywą kijowską. W czerwcu i lipcu 1920 r. na obrzeżach Latyczowa doszło do kolejnej bitwy, czasami określanej jako II bitwa o Latyczów, w której Wojsko Polskie zatrzymało Sowietów w drodze na Lwów.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. IV: Karabin – Lehmann. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1934.
- Tadeusz Kutrzeba, Wyprawa kijowska, Warszawa 1937.
- Marian Kukiel, Moja wojaczka na Ukrainie, wiosna 1920: dziennik oficera Sztabu Generalnego, wstęp i oprac. Janusz Zuziak. Warszawa 1995: Wojskowy Instytut Historyczny; Pruszków: „Ajaks”, 1995 ISBN 83-85621-74-1.
- G. Łukomski, B. Polak, M. Wrzosek, Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Działania bojowe. Kalendarium, t. 1-2, Koszalin 1990.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.