4 Armia (RFSRR): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 40: | Linia 40: | ||
W maju 1920 sformowano na bazie Grupy Północnej Jewgienija Siergiejewa ponownie 4 Armię. Weszła ona w skład Frontu Zachodniego Tuchaczewskiego. |
W maju 1920 sformowano na bazie Grupy Północnej Jewgienija Siergiejewa ponownie 4 Armię. Weszła ona w skład Frontu Zachodniego Tuchaczewskiego. |
||
W czasie ofensywy lipcowej [[1920]] 4 Armia otrzymała rozkaz skierowania głównego uderzenia na północ od jeziora [[Wielkie Jelno]] i wkroczenia [[5 lipca]] w rejon [[Szarkowszczyzna]]-[[Łużki (rejon szarkowszczyński)|Łużki]]. Kawaleria miała być rzucona na lewy brzeg Dźwiny oraz w kierunku Swięcian. W |
W czasie ofensywy lipcowej [[1920]] 4 Armia otrzymała rozkaz skierowania głównego uderzenia na północ od jeziora [[Wielkie Jelno]] i wkroczenia [[5 lipca]] w rejon [[Szarkowszczyzna]]-[[Łużki (rejon szarkowszczyński)|Łużki]]. Kawaleria miała być rzucona na lewy brzeg Dźwiny oraz w kierunku Swięcian. W [[Bitwa nad Autą|bitwie nad Autą]] 4 – 6 lipca 1920 przełamała front polski, ale nie zdołała rozbić polskiej [[1 Armia (II RP)|1 Armii]]. |
||
[[7 lipca]] [[1920]] 4 Armia otrzymała rozkaz dotarcia [[9 lipca]] w rejonie [[Twerecz (miejscowość)|Twerecz]]-[[Goduciszki]]-[[Koma]], a [[10 lipca]] zająć rejon stacji [[Mołodeczno]]. Odniosła wiele sukcesów i doszła do dolnej Wisły. Na skutek opóźnionego odwrotu (polskie wojska zdobyły jej radiostację) nie zdołała wycofać się na wschód, poniosła ciężkie straty i gros sił wycofało się z frontu polsko-sowieckiego na teren Prus Wschodnich, gdzie została internowana. W końcu sierpnia 1920 z resztek [[Grupa Mozyrska|Grupy Mozyrskiej]] i oddziałów ściągniętych z głębi Rosji sformowano trzecią 4 Armię pod dowództwem Aleksandra Szuwajewa. We wrześniu-październiku walczyła ona z Polakami na Białorusi i poniosła wiele porażek. W 1921 rozformowana. |
[[7 lipca]] [[1920]] 4 Armia otrzymała rozkaz dotarcia [[9 lipca]] w rejonie [[Twerecz (miejscowość)|Twerecz]]-[[Goduciszki]]-[[Koma]], a [[10 lipca]] zająć rejon stacji [[Mołodeczno]]. Odniosła wiele sukcesów i doszła do dolnej Wisły. Na skutek opóźnionego odwrotu (polskie wojska zdobyły jej radiostację) nie zdołała wycofać się na wschód, poniosła ciężkie straty i gros sił wycofało się z frontu polsko-sowieckiego na teren Prus Wschodnich, gdzie została internowana. W końcu sierpnia 1920 z resztek [[Grupa Mozyrska|Grupy Mozyrskiej]] i oddziałów ściągniętych z głębi Rosji sformowano trzecią 4 Armię pod dowództwem Aleksandra Szuwajewa. We wrześniu-październiku walczyła ona z Polakami na Białorusi i poniosła wiele porażek. W 1921 rozformowana. |
||
Wersja z 22:24, 8 cze 2020
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1918 |
| Rozformowanie |
1921 |
| Działania zbrojne | |
| Wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
4 Armia– związek operacyjny Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Utworzona po raz pierwszy w czerwcu 1918 na Kaukazie. Walczyła na Froncie Wschodnim. W sierpniu 1919 1 i 4 Armia weszły w skład utworzonego wówczas Frontu Turkiestańskiego pod dowództwem Michaiła W. Frunzego pod Samarą, Kujbyszewem i Uralskiem. 20 kwietnia przemianowana na 2 Rewolucyjna Armię Robotniczą.
W maju 1920 sformowano na bazie Grupy Północnej Jewgienija Siergiejewa ponownie 4 Armię. Weszła ona w skład Frontu Zachodniego Tuchaczewskiego.
W czasie ofensywy lipcowej 1920 4 Armia otrzymała rozkaz skierowania głównego uderzenia na północ od jeziora Wielkie Jelno i wkroczenia 5 lipca w rejon Szarkowszczyzna-Łużki. Kawaleria miała być rzucona na lewy brzeg Dźwiny oraz w kierunku Swięcian. W bitwie nad Autą 4 – 6 lipca 1920 przełamała front polski, ale nie zdołała rozbić polskiej 1 Armii. 7 lipca 1920 4 Armia otrzymała rozkaz dotarcia 9 lipca w rejonie Twerecz-Goduciszki-Koma, a 10 lipca zająć rejon stacji Mołodeczno. Odniosła wiele sukcesów i doszła do dolnej Wisły. Na skutek opóźnionego odwrotu (polskie wojska zdobyły jej radiostację) nie zdołała wycofać się na wschód, poniosła ciężkie straty i gros sił wycofało się z frontu polsko-sowieckiego na teren Prus Wschodnich, gdzie została internowana. W końcu sierpnia 1920 z resztek Grupy Mozyrskiej i oddziałów ściągniętych z głębi Rosji sformowano trzecią 4 Armię pod dowództwem Aleksandra Szuwajewa. We wrześniu-październiku walczyła ona z Polakami na Białorusi i poniosła wiele porażek. W 1921 rozformowana.
Dowódcy armii
- Gaspar Woskanow (październik 1919 – kwiecień 1920)
- Jewgienij Siergiejew (kwiecień – sierpień 1920),
- Aleksandr Dmitriewicz Szuwajew (od sierpnia – października 1920).
Struktura organizacyjna
- 4 lipca 1920
- 12 Dywizja Strzelców
- 18 Dywizja Strzelców
- 48 Dywizja Strzelców
- 53 Dywizja Strzelców
- 164 Brygada Strzelców
- 3 Korpus Kawalerii
- 10 Dywizja Kawalerii
- 15 Dywizja Kawalerii
- w sierpniu 1920
- 12 Dywizja Strzelców
- 53 Dywizja Strzelców
- 54 Dywizja Strzelców
- 81 Dywizja Strzelców
- 3 Korpus Kawalerii Gaja
- 143 i 164 Brygada Strzelców z 18 Dywizji Strzelców[1]
Przypisy
- ↑ Wojciech Zawadzki Pomorze 1920, Bellona 2015, s. 76-77
Bibliografia
- Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek, Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920, Koszalin 1990.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
