10 Brygada Strzelców (URL)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1920 |
| Rozformowanie |
1920 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. chor. Wasyl Nelhowskyj |
| Działania zbrojne | |
| wojna ukraińsko-radziecka wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
10 Brygada Strzelców – oddział piechoty Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
W wyniku rozmów atamana Symona Petlury z naczelnikiem państwa i zarazem naczelnym wodzem wojsk polskich Józefem Piłsudskim prowadzonych w grudniu 1919, ten ostatni wyraził zgodę na tworzenie ukraińskich jednostek wojskowych w Polsce[1].
Rozkazem dowódcy 4 Kijowskiej Dywizji Strzelców nr 149 z 12 czerwca 1920 istniejący 5 pułk piechoty przeformowano w 1 Brygadę Strzelców. Rozkazem nr 169 z 23 lipca brygada otrzymała numer porządkowy 10. W jej składzie były niedobitki dawnego 1 Huculskiego pułku piechoty morskiej, które zebrano w 1 sotni 29 kurenia[2].
W październiku Armia URL przeprowadziła mobilizację. W jej wyniku liczebność jej oddziałów znacznie wzrosła[3]. W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie[4].
Pod koniec listopada, pod naporem wojsk sowieckich, brygada doznała dużych strat i przeszła na zachodni brzeg Zbrucza, gdzie została internowana przez Wojsko Polskie[2][5].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- Organizacja brygady w październiku 1920[6]
- dowództwo i sztab
- sotnia konna
- 28 kureń strzelców
- 29 kureń strzelców
- 30 kureń strzelców
Żołnierze oddziału[edytuj | edytuj kod]
| Dowódca pułku | ||
|---|---|---|
| gen. chor. Wasyl Nelhowskyj | 12 VI – koniec wojny | |
| Szefowie sztabu | ||
| por. Josyp Dobrotworskyj | 16 VI – 22 VII | |
| por. Jurij Pyrohiw | ||
| ppłk Mykoła Szramenko | ||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Szajdak 2005 ↓, s. 108.
- ↑ a b Rukkas 2020 ↓, s. 277.
- ↑ Legieć 2002 ↓, s. 189.
- ↑ Legieć 2002 ↓, s. 177.
- ↑ Odziemkowski i Rukkas 2017 ↓, s. 219.
- ↑ Rukkas 2020 ↓, s. 276.
- ↑ Rukkas 2020 ↓, s. 278.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Legieć: Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w kampanii polsko-bolszewickiej 1920 r.. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-529-3.
- Janusz Odziemkowski, Andrij Rukkas: Polska – Ukraina 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Volumen”, 2017. ISBN 978-83-64708-29-9.
- Andrij Rukkas: Razem z Wojskiem Polskim. Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 roku. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej–Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-843-9.
- Sebastian Szajdak: Polsko–ukraiński sojusz polityczno–wojskowy w 1920 roku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2005. ISBN 83-7399-132-8.