Proporzec strzelecki mistrzowskiego pułku piechoty dywizji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wzór proporca strzeleckiego mistrzowskiego pułku piechoty 10 Dywizji Piechoty
Wzór proporca strzeleckiego mistrzowskiego pułku piechoty 10 Dywizji Piechoty

Proporzec strzelecki mistrzowskiego pułku piechoty dywizjiproporzec Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, używany w pułkach piechoty, w latach 1932–1939.

3 listopada 1931 roku generał dywizji Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie Ministra Spraw Wojskowych, zatwierdził wzór proporca strzeleckiego dla mistrzowskiego pułku piechoty w międzyoddziałowych zawodach strzeleckich dywizji piechoty. Zasady nadawania proporca zostały określone w „Instrukcji Wyszkolenia Kontyngensu Piechoty”, część I, L. dz. 200/Tj. 31 Dep. Piechoty[1].

Opis proporca:

  • szerokość płachty - 50 cm,
  • długość płachty - 75 cm,
  • szerokość frędzli - 5 cm,
  • szerokość szarfy - 10 cm,
  • długość drzewca bez okucia - 225 cm,
  • grubość drzewca - 3,5 cm,
  • długość grotu - 18 cm,
  • długość dolnego okucia drzewca - 10 cm.
  • materiał płachty - jedwab,
  • materiał szarfy - jedwab,
  • haft srebrny i złoty,
  • godło Rzeczypospolitej Polskiej wzór 1927,
  • okucia - biały metal.

Rok wręczenia i numer mistrzowskiego pułku były umieszczane co roku[1].

Proporzec miał być używany przez 25 lat, z zastrzeżeniem, że po 20 latach mistrzowski pułk umieszczał na drzewcu biało-czerwoną szarfę, na której znajdował się numer pułku i rok zwycięstwa w zawodach międzyoddziałowych[1].

7 grudnia 1932 roku Minister Spraw Wojskowych ogłosił wyniki międzyoddziałowych zawodów strzeleckich przeprowadzonych w 1932 roku w myśl „Instrukcji Wyszkolenia Kontyngensu Piechoty”, część I, w dywizjach piechoty z rocznikiem 1910. Obok trzydziestu wyróżnionych pułków piechoty, tytuł mistrzowskiego otrzymał również 3 Batalion Strzelców, jako najlepszy spośród czterech samodzielnych batalionów. Jednocześnie minister udzielił pochwały dowódcom i kadrom zawodowym mistrzowskich pułków piechoty dywizji (mistrzowskiemu baonowi strzelców) oraz dowódcom i kadrom zawodowym mistrzowskich kompanii dywizji (mistrzowskiemu pododdziałowi batalionów strzelców i morskiego)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]