263 Pułk Piechoty (1920)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
VII 1920 |
| Rozformowanie |
VIII 1920 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
263 ochotniczy pułk piechoty (4 Pomorski pp) (263 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej okresu wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
263 ochotniczy pułk piechoty (4 Pomorski pp) sformowany został w sierpniu 1920 przy batalionie zapasowym 63 pułku piechoty[1]. Jego I batalion powstał w Toruniu, II batalion - w Grudziądzu, a III batalion w Bydgoszczy. 24 lipca II batalion odjechał na front. W czasie uroczystego pożegnania na stacji kolejowej w Grudziądzu, kiedy orkiestra grała polskie pieśni wojskowe, lokomotywy obsługiwane przez kolejarzy niemieckich przeraźliwym świstem zagłuszały muzykę. To demonstracyjne działanie wywołało ogromne oburzenie wśród ludności i żołnierzy[1].
Działania pułku (batalionu) na froncie[edytuj | edytuj kod]
Już 2 sierpnia 1920 II batalion walczył pod Śniadowem z oddziałami sowieckiej 15 Dywizji Kawalerii. Po zużyciu amunicji batalion został rozbity, a jego straty sięgały 75% stanu etatowego. Pułk został rozformowany 28 sierpnia w Mławie, a jego żołnierzy wcielono do 202 pułku piechoty, 65 pułku piechoty i oddziałów 18 Dywizji Piechoty[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Odziemkowski 2020 ↓, s. 47.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Odziemkowski: Ostatnia bije godzina ... Armia Ochotnicza gen. Józefa Hallera 1920. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-984-9.
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.