Pałac w Goszczu
51°23′50″N 17°28′38″E/51,397222 17,477222 nr rej. pałac A/3541/225 z 14.07.1950[1]
| |
_ID_596470.jpg) Pałac von Reichenbachów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Karl Martin Frantz |
| Rozpoczęcie budowy |
1749 r. |
| Ukończenie budowy |
1755 r. |
Położenie na mapie gminy Twardogóra  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu oleśnickiego  | |
| 51°23′50″N 17°28′38″E/51,397222 17,477222
| |
Pałac w Goszczu – wybudowany w 1755 r. w Goszczu[2].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Pałac położony jest we wsi w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Twardogóra na wysokości 150 m n.p.m. ok. 50 km na północny wschód od Wrocławia i ok. 40 km na południowy zachód od Ostrowa Wielkopolskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac von Reichenbachów (ruina), pierwszy pałac w Goszczu wybudowano w l. 1730-1740 na miejscu XII-wiecznego zamku. Strawił go jednak ogromny pożar w 1749 r. W latach 1749-1755 powstał nowy pałac wg projektu śląskiego architekta epoki baroku, Karla Martina Frantza. Całość zespołu dworsko-pałacowego zgrupowano wkoło prostokątnego dziedzińca, którego oś główną stanowił budynek pałacu. Prowadziły do niego trzy bramy wjazdowe. Do stycznia 1945 r. obiekt ten należał do rodziny Reichenbachów, potem zajęły go wojska radzieckie, a następnie oddano go w zarząd miejscowej administracji. W wigilię Bożego Narodzenia 1947 r. wybuchł pożar w pałacu. Pomimo akcji jednostek straży pożarnej pałac doszczętnie spłonął i nigdy nie został odbudowany. W 2013 roku władze gminy Twardogóra wyremontowały część budynków z zachodniej strony kompleksu, oficynę I, dom służby pałacowej I i łączący je budynek[3].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Piętrowy pałac dawniej pokryty czterospadowym dachem mansardowym z lukarnami. Od frontu ryzalit z czterema pilastrami, zwieńczony balustradą z czterema rzeźbami. Nad głównym wejściem balkon z wypustem z kamienną balustradą, podtrzymywany przez osiem kolumn jońskich. Nad półkoliście zakończonymi oknami na pierwszym piętrze kartusz z herbami: Heinricha Leopolda von Reichenbach-Goschütz (1705-1775)[4] (po lewej) i Amelii Marii Anny von Schönaich-Carolath (1718-1790)[5] (po prawej).
Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze:
- park;
- dwa budynki łącznikowe;
- dwie oficyny – dawne domy gościnne;
- oficyna mieszkalna;
- stajnia koni wyjazdowych;
- maneż;
- dom ogrodnika;
- budynek bramny, obecnie dom nr 63 z XVIII/XIX w.;
- dwa domy służby pałacowej z 1760 r.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Kartusz z herbami -
Herb Heinricha von Reichenbach-Goschütz -
Herb Amelii von Schönaich-Carolath -
Pałac -
Budynek łącznikowy II wschodni -
Oficyna I (d. dom gościnny, strona zach.) -
Oficyna II (d. dom gościnny, strona wsch.) -
Dom ogrodnika -
Budynek bramny -
Budynek bramny - wozownia
_ID_596470.jpg)
_ID_718229.jpg)
_ID_718231.jpg)
_-_jedno_z_zabudowa%C5%84_pa%C5%82acowych.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Inne obiekty: budynki łącznikowe A/1066/1-8 z 28.05.2008, - budynek bramny A/3549/1642 z 15.04.1966, domy służby pałacowej A/1067/1-2 z 10.06.2008, park A/3540/192 z 31.05.1950
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 2023-03-27].
- ↑ Oleśnica - MojaOlesnica.pl [online], mojaolesnica.pl [dostęp 2018-03-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05].
- ↑ Heinrich Leopold Graf von Reichenbach-Goschütz
- ↑ Amelie Maria Anna Reichsräfin von Reichenbach-Goschütz (Reichsräfin von Schönaich-Carolath)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katalog zabytków sztuki w Polsce, Seria Nowa (tom IV, zeszyt 3), Województwo wrocławskie (pod red. Jakuba Pokory i Mieczysława Zlata, opracowanie autorskie – Jan Wrabec); Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 1997, ISBN 83-85938-07-9, str. 24-35.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia ruin zespołu pałacowo-zamkowego oraz artykuł na temat jego historii, zdjęcia aktualne oraz historyczne