Pałac w Ławicy
 nr rej. A/4410/1418/WŁ z 30.11.1994[1]
| |
 Pałac w Ławicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Ławica 23 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
XVIII wiek |
| Ważniejsze przebudowy |
1886 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kłodzko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°28′11,54″N 16°39′35,07″E/50,469872 16,659742
| |
Pałac w Ławicy – zabytkowy pałac[1] wzniesiony w XVIII wieku, w 1886 roku został przebudowany.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac został wzniesiony w XVIII wieku[2], pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1830 roku[3]. W 1886 roku obiekt został przebudowany na zlecenie ówczesnego właściciela majątku Rudolpha Schöllera, o czym świadczy data umieszczona na fasadzie[3]. Od 1905 roku właścicielem pałacu był Caesar Schöller. Budowla była przeważnie zamieszkała był przez inspektorów i generalnych pełnomocników zarządzających folwarkiem[3].
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 30 listopada 1994 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków[1]. Obecnie w Pałacu w Ławicy znajdują się apartamenty do wynajęcia, a w folwarku wystawy pokazujące historię obiektu.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Pałac w Ławicy to budowla eklektyczna, o cechach neorenesansowych i neobarokowych[2], murowana z kamienia i cegły, otynkowana, założona na planie prostokąta, podpiwniczona, dwu- i trzykondygnacyjna, nakryty dachem czterospadowym z lukarnami[3]. Fasada (elewacja północno-wschodnia) skierowana jest na dawny dziedziniec folwarczny. Na osi fasady znajduje się ryzalit mieszczący główne wejście i klatkę schodową[3]. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek. W elewacji ogrodowej znajdują się kolejne ryzality, w trójkątnym przyczółku jednego z nich umieszczono datę przebudowy - 1886 rok[3]. Na osi elewacji tylnej umieszczono parterowy ganek podtrzymujący drewniany balkon, nakryty czworobocznym łamanym hełmem. W południowo-wschodnim narożniku budynku umieszczono dwukondygnacyjny wykusz, a w północno-wschodnim narożniku wzniesiono pięcioboczną wieżę, będącą dominantą obiektu[3]. Elewacje pałacu są częściowo ozdobione boniowaniem pasowym. Zachowały się liczne gzymsy (między kondygnacjami, wieńczący, nadokienne)[3]. Okna posiadają ozdobne obramowania. Wnętrza zabytku są niedostępne, w części pomieszczeń zachowała się oryginalna stolarka drzwiowa, sztukaterie i piec kaflowy[3].
Przy pałacu znajduje się folwark dworski - duże zabudowania gospodarcze, dziedziniec i pozostałości parku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 66. [dostęp 2012-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 142. ISBN 83-85773-04-5.
- ↑ a b c d e f g h i Damian Dąbrowski: Ławica. [w:] www.palaceslaska.pl [on-line]. [dostęp 2017-07-03].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.
