Pałac w Sułowie
 nr rej. pałac A/2441/1169 z 2.12.1964, park A/2442/554/W z 15.10.1984
| |
 Widok od frontu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Zamkowa 5 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy |
1680 r. |
| Ważniejsze przebudowy |
k. XVIII w. |
Położenie na mapie gminy Milicz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu milickiego  | |
 51°29′56,5″N 17°10′13,1″E/51,499028 17,170306
| |
Pałac w Sułowie – zabytkowy pałac w Sułowie, w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.
Obiekt wybudowany w 1680 r.[1] jako rezydencja hrabiowskiej rodzinny Burghausów[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac zbudowano w stylu barokowym. Został przebudowany w XVIII w. w stylu rokoko. W 1817 r., po śmierci Sylviusa von Burghausa, pałac odziedziczyła jego córka Julia, która poślubiła barona von Troschke. Po kilku latach oboje oni zmarli, a właścicielem pałacu został rotmistrz kawalerii, hrabia Friedrich Krain-Schweinitz. W rękach tej rodziny płac pozostał aż do 1945 r.[2]
Po wojnie w pałacu umieszczono ośrodek kolonijny zakładów przemysłu włókienniczego z Łodzi, a następnie ośrodek wy- chowawczy. Obiekt był remontowany w latach 1963-1964 oraz 1973-1978[2]. Po zmianach ustrojowych przeszedł w ręce gminy, od której kupił go prywatny inwestor z przeznaczeniem na hotel i restaurację[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Murowany pałac zbudowano na rzucie prostokąta. Trójkondygnacyjny, nakryty jest dachem mansardowym czterospadowym z lukarnami, przy czym trzecia kondygnacja wyraźnie występuje tylko w centralnym ryzalicie, a w częściach bocznych ukryta jest w mansardzie. Front 11-osiowy, od frontu wspomniany ryzalit z centralnie umieszczonym głównym wejściem na poziomie wysokiego parteru, do którego prowadzą schody. Portal ujęty pilastrami, z przerwanym naczółkiem[2]. Nad wejściem kartusz z herbami: Konrada von Burghausa (po lewej) i Marii von Nowack (po prawej)[3]. Elewację ożywia podział płycinami i profilowane obramienia okien[2]. Wystrój wnętrza wystrój barokowy i, w mniejszym stopniu, rokokowy. Wyróżnia się rokokowy piec kaflowy z II połowy XVIII w.
Park[edytuj | edytuj kod]
Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi park, założony w 1775 r. z inicjatywy Johana Sylviusa von Burghausa. Przed pałacem istniał gazon, który obiegała droga prowadząca na pałacowy podjazd. Założenie – w formie kompozycji geometrycznej - zostało następnie powiększone o park krajobrazowy w stylu angielskim o powierzchni ok. 11 ha. W zachodniej części parku polana widokowa, prowadząca do stawu o nieregularnej linii brzegowej, w którym okresowo hodowano karpie. W parku interesujący drzewostan, w którym dominują dęby, wiązy, jawory i jesiony. Na wzgórku w północnej części parku 170-letnia lipa, a przed pałacem leciwe platany[2].
-
Herb Burghaus -
Herb Nowack
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 128. [dostęp 2015-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ a b c d e f g Janusz Szulc: Pałac Burghausów w Sułowie. [w:] Na szlaku. Magazyn turystyczno-krajoznawczy R. XXX, nr e-120,(316) [on-line]. Oddział Wrocławski PTTK, październik 2016. s. 6. [dostęp 2023-11-18]. (pol.).
- ↑ Pałac w Sułowie