Pałac w Morawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac w Morawie
(niem.) Schloss Muhrau
Symbol zabytku nr rej. pałac A/4454/733/WŁ z 18.07.1979, ogród i park A/4455/831/WŁ z 18.09.1981
Ilustracja
Pałac w 2013
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Morawa

Typ budynku

Pałac

Styl architektoniczny

Eklektyzm, neoklasycyzm, neorenesans

Inwestor

von Kramsta

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

1873

Pierwszy właściciel

von Kramsta

Kolejni właściciele

Hans-Christoph von Wietersheim-Kramsta (1898-1978)[1]

Położenie na mapie gminy Strzegom
Mapa konturowa gminy Strzegom, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac w Morawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Morawie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac w Morawie”
Położenie na mapie powiatu świdnickiego
Mapa konturowa powiatu świdnickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac w Morawie”
Ziemia50°58′04″N 16°23′38″E/50,967778 16,393889
Strona internetowa

Pałac w Morawie – zabytkowy pałac wybudowano w stylu neoklasycystycznym w 1873[2], będący pierwotnie własnością rodziny von Kramsta.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Pałac położony jest w Morawiewsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Strzegom.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pałac pierwotnie dwór oo. benedyktynów. Dzisiejszy pałac wybudowano w 1873 i po bezpotomnej śmierci Marii von Kramsta w 1923 część majątku wraz z pałacem w Morawie odziedziczył jej dalszy krewny Hans-Christoph von Wietersheim, na znak wdzięczności dołączając jej nazwisko do swojego. Rodzina von Wietersheim-Kramsta z siedmiorgiem dzieci mieszkała tu do stycznia 1945[3].

W okresie PRL grunty, należące dawniej do rodziny von Wietersheim-Kramsta, przejęło państwowe gospodarstwo rolne i powstało Gospodarstwo Morawa, będące częścią Stadniny Koni w Strzegomiu. W pałacu mieściły się biura gospodarstwa, przez dłuższy czas szkoła podstawowa, a latem półkolonie dla dzieci robotników, pracujących przy żniwach. Co jakiś czas w pałacu i parku odbywały się ćwiczenia lokalnej jednostki obrony cywilnej[3].

Obecnie własność Fundacji św. Jadwigi z Morawy[4], założonej przez Melittę Sallai. W pałacu aktualnie znajduje się prywatne, całodzienne, bezpłatne przedszkole "Jadwiga" dla dzieci z rodzin w trudnym położeniu materialnym, założone w 1993 i prowadzone przez potomków byłych właścicieli zamku, rodziny von Wietersheim-Kramsta i założoną przez nich Fundację Św. Jadwigi[5].

Ponieważ Skarb Państwa nie zgodził się na wydzierżawienie przedszkolu tylko części budynku (jako zabytkowy zespół parkowo-pałacowy stanowi on niepodzielną całość), zrodził się pomysł przeznaczenia mieszkalnej części pałacu na ośrodek edukacyjny i dom spotkań polsko-niemieckich, który rozpoczął działalność we wrześniu 1994. Jesienią 1995 została zarejestrowana Fundacja św. Jadwigi, której statut objął obie instytucje: przedszkole i dom spotkań. Imię znanej z dobroczynności św. Jadwigi, przybyłej na Śląsk z Andechs w Bawarii, żony księcia Henryka Brodatego i matki Henryka Pobożnego, przypomina jeden z wielu wątków wspólnej, pozytywnej historii sąsiedztwa Polaków i Niemców[3].

Corocznie odbywa się cykl spotkań międzynarodowych w ramach Muzycznej Akademii w Morawie[6][7].

W 2012 przeprowadzono gruntowny remont dachu przy wydatnej pomocy Beauftragten der Bundesregierung für Kultur und Medien (BKM), który zakończono 17 listopada 2012[8].

Całe założenie pałacowo-parkowe jest wpisany do rejestru zabytków pod numerem rej. pałac A/4454/733/WŁ z 18.07.1979, ogród i park A/4455/831/WŁ z 18.09.1981[2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Pałac składa się z dwóch części, każda na planie prostokąta. Jednopiętrowy budynek w stylu neoklasycystycznym nakryty jest dachami czterospadowymi. W część wschodnią budynku wbudowana jest czworoboczna wieża zwieńczona niskim dachem namiotowym. Całość jest na wysokim podpiwniczeniu, na którym posadowiona jest wysoka kondygnacja parteru (kondygnacja reprezentacyjna) i niższa kondygnacja pierwszego piętra. Parter od podpiwniczenia oddzielony jest szerokim opasującym budynek gzymsem. Elewacje są otynkowane, obramienia otworów wykonane są z kamienia naturalnego (piaskowiec i granit). W elewacji po@udniowej dominuje portyk z czterema kolumnami doryckimi i attyką, do którego prowadzą monumentalne schody łączące ogód z częścią reprezentacyjną. Po lewej stronie portyku na parterze znajduje się przeszklony ogród zimowy. Elewacja ogrodowa skierowana jest na południe, z widokiem na parkowe tarasy. W niej na dwóch kondygnacjach znajdują się tarasy i balkony. Podziały wewnątrz pałacu są w dużej części zachowane w stanie pierwotnym.

Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: park krajobrazowy z pozostałościami kaplicy-mauzoleum z 1902, ogród oraz zabudowania gospodarcze: trzy budynki mieszkalne, trzy stajnie i stodoła[8].

Pierwszy taras ogrodu od południowej strony pałacu ozdobiony jest basenem z fontanną. Oczko wodne na drugim tarasie przekształcono w zbiornik przeciwpożarowy. Park jest rozwinięciem ogrodu z 1824, który pełnił funkcje użytkowe i ozdobne. Założenie pałacowo-parkowe znajduje się na wschodnim skraju wioski[8].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hans-Christoph von Wietersheim-Kramsta. geni.com. [dostęp 2016-02-21].
  2. a b Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2015-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  3. a b c Historia Pałacu Morawa. morawa.org. [dostęp 2021-04-12].
  4. Sporo zmian w Pałacu w Morawie. nasz.walbrzych.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-02)].. nasz.wałbrzych.pl. [dostęp 23.09.2016].
  5. Über den Kindergarten. deutsch-polnische-stiftung.de. [dostęp 2021-04-12].
  6. I Międzynarodowa wymiana online w Fundacji św. Jadwigi w Morawie. morawa.org. [dostęp 2021-04-12].
  7. Akademia Muzyczna w Morawie. morawa.org/aktualnosci. [dostęp 2021-04-14].
  8. a b c Muhrau-Murawa. deutsch-polnische-stiftung.de. [dostęp 2021-04-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]