Zamek Grodztwo w Kamiennej Górze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek Grodztwo
(niem.) Schloss Kreppelhof
Symbol zabytku nr rej. zamek, 290 z 27 lipca 1951; park 527/J z 15 czerwca 1979[1]
Ilustracja
Ruiny zamku Grodztwo w Kamiennej Górze
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Kamienna Góra

Ukończenie budowy

XVI wiek

Zniszczono

1964

Położenie na mapie Kamiennej Góry
Mapa konturowa Kamiennej Góry, w centrum znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Grodztwo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Grodztwo”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Grodztwo”
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego
Mapa konturowa powiatu kamiennogórskiego, blisko centrum u góry znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Grodztwo”
Ziemia50°47′26,90″N 16°02′10,46″E/50,790806 16,036239

Zamek Grodztwo w Kamiennej Górze (niem. Kreppelhof) – zabytkowy dwór[2] w ruinie położony w Kamiennej Górze w województwie dolnośląskim w Sudetach Środkowych.

Posiadłość w drugiej połowie XIX wieku
Ruiny zamku
Ruiny zamku

Około 1560-1565 roku lokalna gałąź rodu Schaffgotschów zainicjowała przebudowę starej wieży obronnej na jedną z najokazalszych rezydencji pałacowych na Dolnym Śląsku. Przypuszczalnie najpierw wzniesiono podłużny dom stanowiący skrzydło południowe, tuż po tym dostawiono prostopadłe skrzydło wschodnie, a starą wieżę stojącą od zachodu wtopiono w nową strukturę tworzącą skrzydło wjazdowe. Być może w latach 80. XVI wieku, całość dopełniło skrzydło czy raczej łącznik oraz mur kurtynowy zamykające dziedziniec od północy[3].

Zamek w połowie XVIII wieku był własnością hrabiego von Promnitz, który w 1765 roku podarował go swojemu siostrzeńcowi, hrabiemu Christianowi Friedrichowi zu Stolberg-Wernigerode.

W dniu 11 stycznia 1904 roku w zamku odbyło się wesele Armgardy hrabiny zu Stolberg-Wernigerode, damy dworu niemieckiej cesarzowej, córki Udo hrabiego zu Stolberg-Wernigerode, ówczesnego właściciela zamku. Zawarła ona wówczas związek małżeński z komandorem-podporucznikiem Oskarem hrabią von Platten zu Hallermund. W uroczystości uczestniczył cesarz Wilhelm II. Było to jedno z najbardziej znanych i najczęściej opisywanych wesel w ówczesnych Prusach[4].

Budowla pozostawała w rękach rodziny zu Stolberg-Wernigerode do 1945 roku. W 1964 roku uległa zniszczeniu w wyniku pożaru.

Ruiny zamku 27 lipca 1951 r. zostały wpisane do rejestru zabytków - A/5503/290[5]. Obok ruin zamku przetrwały fragmenty założenia parkowego, które zostały wpisane do rejestru 15 czerwca 1979 r. (nr rej.: A/5368/527/J).[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).
  3. Krzysztof Eysymontt, "Renesansowa rezydencja w Grodźctwie pod Kamienną Górą (Dolny Śląsk)", [w:] Kwartalnik Architektury i Urbanistyki, tom XX - 1975 r., zeszyt 3, str. 207 - 227
  4. Marek Perzyński, "Weseliska jakich mało", [w:] Słowo Polskie z dnia 27.11.1998 r.
  5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 2019-03-26].
  6. Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 141. ISBN 83-213-4366-X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 8, Wrocław 1997, s. 107-111.
  • Jan Lubieniecki, Z dziejów Ziemi Kamiennogórskiej, Jelenia Góra 1996, s.56-58, PL ISSN 0238-9940
  • Przemysław Burchardt, Z dziejów kamiennogórskiej linii Schaffgotschów i ich rezydencji - zamku Grodztwo-Kreppelhof, w Mauzoleum rycerskiej rodziny von Schaffgotsch w Raszowie, Kamienna Góra 2010, s.37-43, ISBN 978-83-7585-099-4
  • Józef Pilch, Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, ISBN 83-213-4366-X, OCLC 69480077.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]