Pałac i klasztor salwatorianów w Bagnie
| ||
 nr rej. pałac A/3912/1203 z 15.12.1964, Nowy Zamek A/1002/1-5 z 26.03.2007
park A/3903/410/W z 24.05.1978 | ||
_ID_597821.jpg) Pałac w Bagnie z XVIII w. | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Bagno | |
| Typ budynku | Pałac | |
| Styl architektoniczny | Barok | |
| Ukończenie budowy | XVIII w. | |
| Ważniejsze przebudowy | XX w. | |
| Pierwszy właściciel | Henryk Leopold von Seher-Thos | |
| Kolejni właściciele | Georg Kissling | |
| Obecny właściciel | salwatorianie | |
Położenie na mapie gminy Oborniki Śląskie  | ||
Położenie na mapie Polski  | ||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | ||
Położenie na mapie powiatu trzebnickiego  | ||
 51°20′19,2″N 16°49′10,4″E/51,338667 16,819556
| ||
_ID_707334.jpg)
_ID_707335.jpg)
_ID_707337.jpg)
Pałac w Bagnie – wybudowany w początku XVIII w. w Bagnie[1]. Obecnie mieści się w nim Wyższe Seminarium Duchowne salwatorianów i ich klasztor. Stanowi część zespołu pałacowego wraz z Nowym Zamkiem.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Pałac położony jest w Bagnie – wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Oborniki Śląskie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac powstał na początku XVIII w. na pozostałościach warowni księcia Konrada II z XIII w., zniszczonej podczas wojny trzydziestoletniej. Najstarsza, barokowa część obecnego pałacu zbudowana została przez hr. Henryka Leopolda von Seher-Thos i jego żonę Joannę Fryderykę von Wentzky. Herby ich rodzin znajdują się w kartuszu nad wejściem od strony parku. W ciągu pierwszych dwóch wieków istnienia pałac co najmniej 9-krotnie zmieniał właścicieli, aż do roku 1905, kiedy za kwotę ok. 1,5 miliona marek kupił ją wrocławski przemysłowiec i browarnik Georg Kissling. Siedem lat później Kissling wraz z rodziną przeniósł się z Wrocławia do Bagna, co poprzedzone było odrestaurowaniem wnętrz starego gmachu i budową drugiego, neobarokowego skrzydła pałacowego, zwanego dzisiaj "Nowym Zamkiem". Po śmierci dziedzica w kwietniu 1922 lokalnymi dobrami zarządzał syn Conrad Kissling, który pięć lat później z powodów ekonomicznych sprzedał Bagno wraz z pałacem, zatrzymując jedynie wzgórze Kaltenhausen, gdzie wystawił rodzinne mauzoleum[2].
Majątek Kisslingów przeszedł na własność Śląskiego Towarzystwa Kredytowo-Ziemskiego z siedzibą we Wrocławiu, by za jego pośrednictwem w 1930 trafić w ręce Zgromadzenia Salwatorianów, szukających odpowiedniego zaplecza w celu utworzenia domu formacyjnego. Do 1940 zakonnicy zdążyli urządzić w pałacu studium filozoficzno-teologiczne, a następnie nowicjat, na czas wojny zmuszeni byli jednak opuścić budynek klasztorny, w którym władze zorganizowały tzw. Umsiedlungslager, czyli obóz dla wysiedleńców oraz volksdeutschów z Jugosławii, Łodzi i Warszawy. [2]
W 1945 obiekt przejęli salwatorianie prowincji polskiej. Od 1953 w pałacu znajduje się Wyższe Seminarium Duchowne salwatorianów i ich klasztor. W środku zachowała się barokowa klatka schodowa wykonana z drewna i kamienny, ozdobny kominek z tego samego okresu. Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: Nowy Zamek z 1913, garaż z bramą, z 1913, stróżówka z bramą, z 1913, altana żeliwna, z 1905, dom ogrodnika, z 1910, zabytkowy park krajobrazowy wokół pałacu o powierzchni ok. 5 ha z rzadkim, wiekowym drzewostanem (jodła olbrzymia i jodła kalifornijska, dąb błotny, choina kanadyjska i in.), obiektami tzw. małej architektury (kościółek, altana filozofów, grota).[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 178. [dostęp 14.02.2015].
- ↑ a b c Bagno. Zamkowy zespół pałacowy.. [dostęp 2016-12-22].