Pałac i klasztor salwatorianów w Bagnie

Pałac w Bagnie ob. nowicjat oo. salwatorianów
nr rej. pałac A/3912/1203 z 15.12.1964, Nowy Zamek A/1002/1-5 z 26.03.2007 park A/3903/410/W z 24.05.1978
Pałac w Bagnie z XVIII w.
Państwo	Polska
Miejscowość	Bagno
Typ budynku	Pałac
Styl architektoniczny	Barok
Ukończenie budowy	XVIII w.
Ważniejsze przebudowy	XX w.
Pierwszy właściciel	Henryk Leopold von Seher-Thos
Kolejni właściciele	Georg Kissling
Obecny właściciel	salwatorianie
Położenie na mapie gminy Oborniki Śląskie Pałac w Bagnie ob. nowicjat oo. salwatorianów
Położenie na mapie Polski Pałac w Bagnie ob. nowicjat oo. salwatorianów
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pałac w Bagnie ob. nowicjat oo. salwatorianów
Położenie na mapie powiatu trzebnickiego Pałac w Bagnie ob. nowicjat oo. salwatorianów
51°20′19,2″N 16°49′10,4″E

Pałac w Bagnie

Pałac w Bagnie

Pałac Nowy zamek

Altana

Garaż z bramą

Stróżówka z bramą

Galeria: herby nad wejściem

Kartusz. Herby: von Seherr-Thoss (L), von Wentzky (P)

Herb baronów von Seherr-Thoss (po lewej)

Herb rodu von Wentzky (po prawej)

Herb hrabiów von Seherr-Thoss

Herb Seherr-Thoß, pałac w Kamieńcu

Pałac w Bagnie – wybudowany w początku XVIII w. w Bagnie. Obecnie mieści się w nim nowicjat oo. salwatorianów. Stanowi część zespołu pałacowego wraz z Nowym Zamkiem.

Położenie

Pałac położony jest w Bagnie – wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Oborniki Śląskie.

Historia

Pałac powstał na początku XVIII w. na pozostałościach warowni księcia Konrada II z XIII w., zniszczonej podczas wojny trzydziestoletniej. Najstarsza, barokowa część obecnego pałacu zbudowana została przez hr. Henryka Leopolda von Seher-Thos i jego żonę Joannę Fryderykę von Wentzky. Herby ich rodzin znajdują się w kartuszu nad wejściem od strony parku. W ciągu pierwszych dwóch wieków istnienia pałac co najmniej 9-krotnie zmieniał właścicieli, aż do roku 1905, kiedy za kwotę ok. 1,5 miliona marek kupił ją wrocławski przemysłowiec i browarnik Georg Kissling. Siedem lat później Kissling wraz z rodziną przeniósł się z Wrocławia do Bagna, co poprzedzone było odrestaurowaniem wnętrz starego gmachu i budową drugiego, neobarokowego skrzydła pałacowego, zwanego dzisiaj "Nowym Zamkiem". Po śmierci dziedzica w kwietniu 1922 lokalnymi dobrami zarządzał syn Conrad Kissling, który pięć lat później z powodów ekonomicznych sprzedał Bagno wraz z pałacem, zatrzymując jedynie wzgórze Kaltenhausen, gdzie wystawił rodzinne mauzoleum.

Majątek Kisslingów przeszedł na własność Śląskiego Towarzystwa Kredytowo-Ziemskiego z siedzibą we Wrocławiu, by za jego pośrednictwem w 1930 r. trafić w ręce Zgromadzenia Salwatorianów, szukających odpowiedniego zaplecza w celu utworzenia domu formacyjnego. Do 1940 r. zakonnicy zdążyli urządzić w pałacu studium filozoficzno-teologiczne, a następnie nowicjat, na czas wojny zmuszeni byli jednak opuścić budynek klasztorny, w którym władze zorganizowały tzw. Umsiedlungslager, czyli obóz dla wysiedleńców oraz volksdeutschów z Jugosławii, Łodzi i Warszawy.

W 1945 r. obiekt przejęli salwatorianie prowincji polskiej. Od 1953 r. w pałacu znajduje się Wyższe Seminarium Duchowne salwatorianów i ich klasztor. W środku zachowała się barokowa klatka schodowa wykonana z drewna i kamienny, ozdobny kominek z tego samego okresu. Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: Nowy Zamek z 1913 r. (obecnie mieści się w nim Dom Zakonny), garaż z bramą, z 1913 r., stróżówka z bramą, z 1913 r., altana żeliwna, z 1905 r., dom ogrodnika, z 1910 r., zabytkowy park krajobrazowy wokół pałacu o powierzchni ok. 5 ha z rzadkim, wiekowym drzewostanem (jodła olbrzymia i jodła kalifornijska, dąb błotny, choina kanadyjska i in.), obiektami tzw. małej architektury (kościółek, altana filozofów, grota).