Pałac w Strudze
| ||
 nr rej. pałac A/4727/667 z 28.03.1960, oficyna A/1100 z 14.01.2009, park A/4728/850/WŁ z 18.09.1981[1]
| ||
| ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Struga | |
| Adres | Widok od południa | |
| Typ budynku | pałac | |
| Styl architektoniczny | barok | |
| Inwestor | Czettritzowie | |
| Ukończenie budowy | XVII w. | |
| Ważniejsze przebudowy | 1830 r. | |
Położenie na mapie gminy Stare Bogaczowice   Pałac w Strudze | ||
Położenie na mapie Polski  Pałac w Strudze | ||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  Pałac w Strudze | ||
Położenie na mapie powiatu wałbrzyskiego  Pałac w Strudze | ||
 50°49′23,44″N 16°13′32,44″E/50,823178 16,225678
| ||
Pałac w Strudze – powstał w XVII wieku, w wyniku rozbudowy stojącego tu wcześniej dworu obronnego. W roku 1730 przebudowany na barokowy, modernizowany w XVIII i XIX wieku. Po 1945 roku kilkakrotnie remontowany, obecnie kapitalnie remontowany.
Spis treści
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Pałac położony jest w Strudze – wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Stare Bogaczowice, pomiędzy Górami Wałbrzyskimi a Pogórzem Wałbrzyskim, w dolinie Czyżynki[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Około 1565 roku wzniesiono w tym miejscu dwór obronny, najprawdopodobniej modyfikując wcześniej istniejący budynek[2]. W XVII obiekt ten rozbudowano tworząc tym samym obecny pałac[2]. Pałac stanowił jedną z siedzib rodu Czettritzów. W 1730 roku nadano mu barokową formę, a w końcu XVIII i w XIX wieku zmodernizowano wnętrza[2].
Po 1945 roku budynek był użytkowany przez PGR a następnie opuszczony i popadał w ruinę[2]. W latach 1973-1978 budynek był doraźnie remontowany i ponownie w latach 1995-1997[2]. W 1992 roku spłonęła barokowa oficyna, która została odbudowana w 1998 roku[3]. Kolejny remont rozpoczęto w 2006 roku[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Pałac w Strudze to budowla wzniesiona z kamienia i cegły, na planie prostokąta z wewnętrznym dziedzińcem, trójkondygnacyjna, nakryta jedno i dwuspadowymi dachami mansardowymi[2]. Dziedziniec był niegdyś otoczony krużgankami, obecnie są one zamurowane[2]. Na elewacjach zachowało się kilka renesansowych obramień okiennych i boniowane lizeny[2]. Nad głównym wejściem zachował się fryz, na którym widnieje osiem herbów[2].
Pałac Czettritzów obecnie popada w ruinę[4]. Budynek jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze park oraz oficyna z 1560 roku.
W styczniu 2019 podczas prac remontowych sali balowej odkryto pod tynkiem 24 portrety o ogólnej powierzchni około 50 m2. Freski pochodzące z XVI wieku zostały w XVIII wieku ukryte pod owalną drewnianą kopułą sali balowej. Portrety przedstawiają czterech rzymskich cesarzy oraz dwudziestu władców Dolnego Śląska[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 194. [dostęp 17.02.2015].
- ↑ a b c d e f g h i j k Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 375-379. ISBN 978-83-89102-63-8.
- ↑ Zabytkowe rezydencje w krajobrazie przygranicznych regionów, Narodowy Instytut Dziedzictwa, Warszawa 2017
- ↑ Włodzimierz Koszarski, Bartłomiej Ranowicz: Sudety. Sudety Środkowe (część zachodnia) i Przedgórze Sudeckie. Warszawa: Sport i Turystyka, 1982, s. 124.
- ↑ Gazeta Wyborcza 2 marca 2019
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, Góry Wałbrzyskie, Pogórze Wałbrzyskie, Pogórze Bolkowskie, t. 10, pod red. Marka Staffy, Wrocław: "I-Bis", 2005, ISBN 83-85773-78-9, s. 437
| ||||||
