2 Dywizja Litewsko-Białoruska

[[Plik:{{{znak}}}| 40x40px| link=| alt=]]

2 Dywizja Litewsko-Białoruska

{{{nazwa oryginalna}}}

{{{motto}}}
UWAGA: Błąd parametru {{{kategoria wojska}}}= Ten parametr może przyjmować jedynie wartości: lądowe lotnictwo marynarka paramilitarny
Historia
Państwo	{{{państwo}}}
Sformowanie	1919
Rozformowanie	1921
Nazwa wyróżniająca	{{{nazwa wyróżniająca}}}
Tradycje
Święto	{{{święto}}}
Nadanie sztandaru	{{{nadanie sztandaru}}}
Rodowód	{{{rodowód}}}
Dowódcy
Pierwszy	{{{dowódca pierwszy}}}
Obecny	{{{dowódca obecny}}}
Ostatni	{{{dowódca ostatni}}}
Działania zbrojne
{{{działania zbrojne}}}
Organizacja
Formacja	{{{formacja}}}
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	{{{podległość}}}
Skład	{{{skład}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

{{Jednostka wojskowa infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | dowódca pierwszy = | formacja = | commons = | skład = | znak = | działania zbrojne = | nazwa oryginalna = | dowódca obecny = | rodowód = | święto = | państwo = | nazwa wyróżniająca = | motto = | kategoria wojska = | opis grafiki = | www = | nadanie sztandaru = | odznaczenia = | dowódca ostatni = | podległość = Nieznane pola: "sztandar", "dzialania", "kontynuacja tradycji", "wyrozniajaca", "pierwszy", "sklad", "swieto", "podporzadkowanie", "opis", "kolor", "panstwo", "obecny" oraz "ostatni".

2 Dywizja Litewsko-Białoruska (2 DLB) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP.

W październiku 1919 przeprowadzona została reorganizacja Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W jej wyniku utworzono dwie dywizje piechoty, którym nadano numery 1 i 2. Każda z dywizji składała się z dwóch brygad i czterech pułków piechoty. W skład 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej włączone zostały pułki strzelców: białostocki, lidzki i kowieński z dotychczasowej Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W okresie luty-kwiecień 1920 sformowany został Słucki Pułk Strzelców, który włączono w struktury dywizji.

2 DLB zajmowała pozycje na granicy polsko-litewskiej. W wyniku bolszewickiej ofensywy z lipca 1920 roku została częściowo rozproszona i wepchnięta w terytorium litewskie. Próbowała przejść na Suwalszczyznę, ale w większości została otoczona przez Litwinów i internowana. Odtworzona na tyłach frontu.

Po buncie Żeligowskiego III Brygada weszła w skład Korpusu Wojsk Litwy Środkowej, jako jej 3 Dywizja. W tym samym czasie pułki IV Brygady pozostawały na obszarze kraju.

12 października 1921 pułki strzelców przemianowane zostały na pułki piechoty. Słucki i Białostocki Pułki Stzrelców, jako 78 i 79 Pułki Piechoty weszły w skład 20 Dywizji Piechoty z miejscem postoju dowództwa w garnizonie Baranowicze. Trzecim pułkiem 20 DP został 80 Pułk Piechoty, który jako Nowogródzki Pułk Strzelców wchodził w skład 1 DLB, a później 2 Dywizji Korpusu Wojsk Litwy Środkowej.

Lidzki i Kowieński Pułki Strzelców, jako 76 i 77 Pułki Piechoty, podporządkowane zostały odpowiednio dowódcom 29 i 19 Dywizji Piechoty.

Ordre de Bataille i obsada personalna

Kwatera Główna

• Dowództwo
  • dowódca - gen. ppor. Józef Lasocki (X - XI 1919)
  • dowódca – gen. ppor. Mikołaj Osikowski (IX 1920 - IX 1921 → dowódca 29 DP)
• Sztab
  • szef sztabu
    • ppłk SG Jan Kubin (do 18 I 1920)
    • mjr SG Władysław Powierza (III - V 1921)
  • dowódca żandarmerii - ppor. Czesław Józef Niekraszewicz

III Brygada Litewsko-Białoruska

• Lidzki Pułk Strzelców (76 Pułk Piechoty)
• Kowieński Pułk Strzelców (77 Pułk Piechoty)

IV Brygada Litewsko-Białoruska

• Słucki Pułk Strzelców (78 Pułk Piechoty)
• Białostocki Pułk Strzelców (79 Pułk Piechoty)

Bibliografia

• Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.