Strażnica WOP Markocice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica WOP Markocice
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

po 1972

Organizacja
Dyslokacja

Markocice

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

3 komenda odcinka
83 batalion WOP

Strażnica WOP Markocice – zlikwidowany podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-czechosłowackiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 3 komendy odcinka Bogatynia jako 12 strażnica WOP[1] (Markersdorf)[2] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[3]. W 1947 została przeformowana na strażnicę II kategorii[4] – 43 wojskowych[5]. Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic w skali kraju[a], a strażnica II kategorii otrzymała numer 15[7]. W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica II kategorii Markocice była 15. w 8 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[8]. W 1960, po kolejnej zmianie numeracji, strażnica posiadała numer 14 i zakwalifikowana była do kategorii II w 8 Łużyckiej Brygadzie WOP[9]. W 1964 strażnica WOP nr 13 Markocice uzyskała status strażnicy lądowej i zaliczona została do III kategorii[9].

Strażnice sąsiednie[edytuj | edytuj kod]

Komendanci/dowódcy strażnicy[edytuj | edytuj kod]

  • chor. Marian Bembenek (był w 10.1946)[b]
  • chor. Józef Kiełbasa (do 1952)
  • ppor. Zygmunt Stelmaszczyk (od 1952)
  • por. Ryszard Bartoszewicz (od 1961)[11] płk Ryszard Bartoszewicz (dowódca strażnicy WOP Markocice od 1961)
  • por. Mieczysław Mgłosiek (1966–1972).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[6].
  2. Rozkaz personalny dowódcy WOP nr 054 z 19.10.1946[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Grzegorz Zaręba. Przyczyny reorganizacji WOP w latach 1946 – 1948. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 3/08, 2008. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN 1429-2505. 
  • Archiwum Straży Granicznej, zespół arch. DWOP sygn. 217/143 k. 120–121. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
  • Archiwum Straży Granicznej, Historia Łużyckiej Brygady WOP 1945–1991
  • Archiwum Straży Granicznej. Rozkazy personalne dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza.
  • Archiwum Straży Granicznej. Wykazy dyslokacyjne jednostek i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.