Strażnica WOP Boboluszki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica WOP Boboluszki
ilustracja
Budynek byłej strażnicy WOP (czerwiec 2023)
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1976

Tradycje
Rodowód

216 strażnica WOP
224 strażnica WOP
14 strażnica WOP Boboluszki
12 strażnica WOP Boboluszki
13 strażnica WOP lądowa Boboluszki

Kontynuacja

Strażnica WOP Pilszcz
SSG w Pilszczu
PSG w Kietrzu
PSG w Pietraszynie
PSG w Raciborzu
PSG w Opolu

Komendanci / Dowódcy
Ostatni

por. Stanisław Marchwiak

Organizacja
Dyslokacja

Boboluszki ul. Kościelna 22

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

47 komenda odcinka
67 batalion OP
44 batalion WOP
43 batalion WOP

Boboluszki, ul. Kościelna 21a – jeden z byłych budynków strażnicy (czerwiec 2023)

Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Boboluszki – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-czechosłowackiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 46 komendy odcinka Racibórz jako 216 strażnica WOP (Boboluszki)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].

Załoga strażnicy WOP Boboluszki, w środku d-ca strażnicy por. Ludwik Gembarzewski (1949)

W związku z reorganizacją oddziałów WOP 24 kwietnia 1948, 216 strażnica OP Boboluszki została włączona w struktury 67 batalionu Ochrony Pogranicza, a 1 stycznia 1951 44 batalionu WOP w Głubczycach.

Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[a], a strażnica WOP Boboluszki otrzymała nr 224 w skali kraju[4].

W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica III kategorii Boboluszki była 14 w 4 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[5].

1 stycznia 1960 była jako 12 strażnica WOP IV kategorii Boboluszki.

4 lipca 1961 rozformowano 44 batalion WOP w Głubczycach[b] i strażnica weszła w struktury 43 batalionu WOP w Raciborzu.

1 stycznia 1964 była jako 13 strażnica WOP lądowa IV kategorii Boboluszki.

Strażnica WOP Boboluszki została rozwiązana w 1976, a ochraniany przez strażnicę odcinek granicy państwowej, przejęła Strażnica WOP Pilszcz.

Ochrona granicy[edytuj | edytuj kod]

W 1960 12 strażnica WOP Boboluszki IV kategorii ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 11368 m:

  • Włącznie znak graniczny nr 75/4, wyłącznie znak gran. nr IV/85.
  • W okresie zimowym pas śnieżny sprawdzany był minimum: na głównym kierunku dwukrotnie, na pozostałym raz w ciągu doby.
  • Współdziałała w zabezpieczeniu granicy państwowej z:
    • Strażnice WOP w: Pilszczu i Bliszczycach
    • Sekcja Zwiadu WOP w Raciborzu
  • W ochronie granicy dowódca strażnicy ściśle współpracował ze swoimi odpowiednikami tj. naczelnikami placówek OSH (Ochrana Statnich Hranic) CSRS:

1 stycznia 1964 na ochranianym odcinku funkcjonowały przejścia graniczne małego ruchu granicznego (mrg), gdzie kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała załoga strażnicy:

Wydarzenia[edytuj | edytuj kod]

  • 1956 – koniec czerwca, początek lipca w okresie tzw. „Wypadków poznańskich”, przy linii granicznej i w strefie działania, odnajdywano pakunki zawierające ulotki z tzw. „bibułą”, przytwierdzone do balonów leżących na ziemi[6]. W związku z masowością zjawiska, żołnierze otrzymali zezwolenie na użycie broni, celem zestrzelenia nisko przelatujących balonów (nawet jeśli znajdowały się na terytorium czechosłowackim, ale w zasięgu ognia – to samo czynili pogranicznicy czechosłowaccy)[7].

Strażnice sąsiednie[edytuj | edytuj kod]

Komendanci/dowódcy strażnicy[edytuj | edytuj kod]

D-ca strażnicy por. Ludwik Gembarzewski (1949)
  • por. Ludwik Gembarzewski (był w 1949)[8]
  • por. Szymański
  • kpt. Dominik Kurowski (był w 1967–był w 1974)
  • por. Stanisław Marchwiak[9] (do 1976) – do rozformowania.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[3].
  2. Zarządzenie MSW nr 0104/61/WW z dnia 4.07.1961.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945–1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Mirosław Kudasiewicz. Z archiwum odkrywcy – Balonowa propaganda. „Tygodnik Prudnicki”. 19(649), s. 8, 2003-05-07. ISSN 1231-904X. 
  • Archiwum Straży Granicznej, D WOP, sygn. 217/143 k. 119–123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.