Strażnica WOP Krzanowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica WOP
Kranowitz/Krzanowice
Strażnica SG w Krzanowicach
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945[a]

Rozformowanie

2 stycznia 2003

Tradycje
Rodowód

212 strażnica WOP
220 strażnica WOP
10 strażnica WOP Krzanowice
16 strażnica WOP Krzanowice
17 strażnica WOP lądowa Krzanowice
Strażnica WOP Lądowa rozwinięta w Krzanowicach
Strażnica WOP Lądowa kadrowa w Krzanowicach

Kontynuacja

SSG w Krzanowicach
GPK SG w Pietraszynie
PSG w Pietraszynie
PSG w Raciborzu
PSG w Rudzie Śląskiej

Komendanci / Dowódcy
Ostatni

mjr SG Krzysztof Zabrzewski

Organizacja
Dyslokacja

Krzanowice
ul. Wojska Polskiego 14

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza
Straż Graniczna

Podległość

46 komenda odcinka
67 batalion OP
43 batalion WOP
Górnośląska Brygada WOP
batalion graniczny WOP
Górnośląska Brygada WOP
Śląski Oddział SG

Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Kranowitz/Krzanowice – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-czechosłowackiej.

Strażnica Straży Granicznej w Krzanowicach – zlikwidowana graniczna jednostka organizacyjna Straży Granicznej realizująca zadania bezpośrednio w ochronie granicy państwowej z Czechosłowacją/Republiką Czeską[b].

Granica polsko-czeska, znak gran. nr II/34, Krzanowice (czerwiec 2017)

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 46 komendy odcinka Racibórz jako 212 strażnica (Kranowitz)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].

W związku z reorganizacją oddziałów WOP, 24 kwietnia 1948 212 strażnica OP Krzanowice została włączona w struktury 67 batalionu Ochrony Pogranicza, a 1 stycznia 1951 43 batalionu WOP w Raciborzu.

15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[c], a strażnica WOP Krzanowice otrzymała nr 220 w skali kraju[4].

W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica I kategorii Krzanowice była 10 w 4 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[5].

1 stycznia 1960 była jako 16 strażnica WOP III kategorii Krzanowice. 1 stycznia 1964 była jako 17 strażnica WOP lądowa III kategorii Krzanowice.

W 1976, w związku z przejściem na dwuszczeblowy system dowodzenia[6], strażnicę podporządkowano bezpośrednio pod sztab Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach

Żołnierze WOP z psem (1971)

13 grudnia 1981 po wprowadzeniu stanu wojennego na terytorium kraju, dowódca GB WOP wewnętrznym rozkazem w miejscu stacjonowania poszczególnych batalionów, utworzył tzw. „wysunięte stanowiska dowodzenia” (zalążek przyszłych batalionów granicznych), którym podporządkował strażnice znajdujące się na odcinkach dawnych batalionów granicznych. Brygada wykonywała zadania ochrony granicy i bezpieczeństwa państwa wynikające z dekretu o wprowadzeniu stanu wojennego[7].

W 2. połowie 1984 Strażnicę WOP Krzanowice włączono w struktury utworzonego batalionu granicznego WOP im. Bohaterów Powstań Śląskich w Raciborzu[6], jako Strażnica WOP Lądowa rozwinięta kat. I w Krzanowicach.

Zarządzeniem Dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 068/Org. z 12 marca 1990, 16 kwietnia 1990 rozformowano 43 batalion WOP w Raciborzu i strażnicę podporządkowano bezpośrednio pod sztab Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach już jako Strażnica WOP Lądowa kadrowa kat. I w Krzanowicach (na czas „P” kadrowa)[8]. Żołnierze służby zasadniczej WOP z ostatnich poborów nadal pełnili służbę w strażnicy. Tak funkcjonowała do 15 maja 1991.

Straż Graniczna:

16 maja 1991 po rozwiązaniu Wojsk Ochrony Pogranicza, strażnica w Krzanowicach została przejęta przez Śląski Oddział Straży Granicznej w Raciborzu (ŚlOSG)[9][10] i przyjęła nazwę Strażnica Straży Granicznej w Krzanowicach.

W 2000 rozpoczęła się reorganizacja struktur Straży Granicznej związana z przygotowaniem Polski do wstąpienia, do Unii Europejskiej i przystąpieniem do Traktatu z Schengen. Podczas restrukturyzacji wprowadzono kompleksową ochronę granicy już na najniższym szczeblu organizacyjnym tj. strażnica i graniczna placówka kontrolna. Wprowadzona całościowa ochrona granicy zniosła podział na graniczne jednostki organizacyjne ochraniające tylko tzw. „zieloną granicę” i prowadzące tylko kontrole ruchu granicznego. W wyniku tego, 2 stycznia 2003 nastąpiło zniesie strażnicy SG w Krzanowicach[11]. Ochraniany przez strażnicę odcinek granicy, przejęła Graniczna Placówka Kontrolna Straży Granicznej w Pietraszynie, a obiekt został przekazany gminie Krzanowice.

Ochrona granicy[edytuj | edytuj kod]

W październiku 1945[d] w ramach tworzących się Wojsk Ochrony Pogranicza na odcinku strażnicy został utworzony Przejściowy Punkt Kontrolny Krzanowice – kolejowy III kategorii[12] (został zlikwidowany po 1948), którego załoga wykonywała kontrolę graniczną osób, towarów oraz środków transportu:

Żołnierz WOP na motocyklu Jawa (1961)

1 stycznia 1964 na ochranianym odcinku przez strażnicę funkcjonowały przejścia graniczne małego ruchu granicznego (mrg) w których kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała załoga strażnicy:

Element służby granicznej[e] na przejściu granicznym Krzanowice-Strahovice (1970)

W okresie 1986–15 maja 1991 Strażnica WOP Lądowa rozwinięta kat. I w Krzanowicach, potem Strażnica WOP Lądowa kadrowa kat. I w Krzanowicach, ochraniała odcinek granicy państwowej:

  • Włącznie znak graniczny nr IV/22, wyłącznie znak gran. nr IV/43.
  • W okresie zimowym pas śnieżny sprawdzany był minimum: na głównym kierunku dwukrotnie, na pozostałym raz w ciągu doby.
  • Współdziałała w zabezpieczeniu granicy państwowej z:
  • W ochronie granicy dowódcy strażnicy ściśle współpracował ze swoimi odpowiednikami tj. naczelnikami placówek OSH (Ochrana Statnich Hranic) CSRS.
Straż Graniczna:

W okresie 16 maja 1991–1 stycznia 2003 Strażnica SG w Krzanowicach ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 21400 m:

  • Włącznie znak gran. nr II/22, wyłącznie znak gran. nr II/43.
  • Komendant strażnicy współdziałał w zabezpieczeniu granicy państwowej z placówkami po stronie czeskiej cizinecké policie RCPP.

W październiku 1994, na odcinku strażnicy zostało uruchomione drogowe przejście graniczne, w którym kontrolę graniczną osór, towarów i środków transportu wykonywała nowo utworzona Graniczna Placówka Kontrolna Straży Granicznej w Pietraszynie:

19 lutego 1996 na odcinku strażnicy zostały uruchomione przejścia mrg, w których kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała załoga strażnicy:

Wydarzenia[edytuj | edytuj kod]

  • 1956 – koniec czerwca, początek lipca w okresie tzw. „Wypadków poznańskich”, przy linii granicznej i w strefie działania, odnajdywano pakunki zawierające ulotki z tzw. „bibułą”, przytwierdzone do balonów leżących na ziemi[13]. W związku z masowością zjawiska, żołnierze otrzymali zezwolenie na użycie broni, celem zestrzelenia nisko przelatujących balonów (nawet jeśli znajdowały się na terytorium czechosłowackim, ale w zasięgu ognia – to samo czynili pogranicznicy czechosłowaccy)[14].
  • 13 grudnia 1981–22 lipca 1983 – (stan wojenny w Polsce), normę służby granicznej dla żołnierzy podwyższono z 8 do 12 godzin na dobę. Ścisłą kontrolą objęto całą strefę nadgraniczną. W stan gotowości były postawione pododdziały odwodowe[15].
Straż Graniczna:

Strażnice sąsiednie[edytuj | edytuj kod]

Straż Graniczna:

Komendanci/dowódcy strażnicy[edytuj | edytuj kod]

D-ca strażnicy kpt. Jan Toma (był w 1970–był w 1987) i kadra z żołnierzami odchodzącymi do cywila (1971)
  • ppor. Mieczysław Adamczyk (był w 1952)
  • por. Tadeusz Cerazy (15.03.1953–14.12.1954)[16]
  • kpt./mjr Jan Toma[17] (był w 1970–był w 1987)[f]
  • ppor./por. Andrzej Kamiński (był 1.04.1991[18])[g] ppor. Andrzej Kamiński ((był 01.04.1991)
Komendant strażnicy SG:
  • ppor. SG/mjr SG Krzysztof Zabrzewski (2.04.1991–1.01.2003) – do rozformowania[h].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1991 Strażnica Straży Granicznej.
  2. Od 1 stycznia 1993 z Republiką Czeską.
  3. Rozkaz dowódcy WOP z 22.02.1954[3].
  4. Rozkaz nr 0304/Org. ND WP z 28.10.1945 dot. sformowania przejściowych punktów kontrolnych.
  5. Elementem służby granicznej jest jeden lub więcej uzbrojonych żołnierzy WOP wyznaczonych do ochrony granicy państwowej. Elementami służby granicznej są: patrol graniczny, podsłuch, obserwacja, dozór, posterunek graniczny, zasadzka, patrol pogotowia. Element służby składający się z dwóch lub więcej żołnierzy posiada wyznaczonego rozkazem dowódcę, któremu podlegają pozostali żołnierze (Regulamin służby granicznej 1968 ↓, s. 25–26).
  6. mjr Jan Toma odszedł na emeryturę.
  7. por. Andrzej Kamiński ubył do komendy ŚlOSG w Raciborzu.
  8. mjr SG Krzysztof Zabrzewski ubył do GPK SG w Pietraszynie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ASGran., sygn. 217/143 ↓.
  2. Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
  3. Prochwicz 2011 ↓.
  4. Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.24.
  5. Wykaz dyslokacyjny 1957 ↓, k.185.
  6. a b Jackiewicz 1998 ↓, s. 145.
  7. Żurawlow 2011 ↓, s. 41.
  8. Zarządzenie Dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 068/Org. z 12 marca 1990 w sprawie rozformowania batalionu granicznego GB WOP w Raciborzu oraz zmianach etatowych w jednostkach WOP.
  9. Zarządzenie nr 021 Komendanta Głównego Straży Granicznej z 7.05.1991, utworzono Śląski Oddział SG.
  10. Łach 2013 ↓, s. 293.
  11. Zarządzenie nr 058 Komendanta Głównego Straży Granicznej z 13.12.2002 zmieniające zarządzenie w sprawie organizacji wchodzących w skład Straży Granicznej komend, strażnic, granicznych placówek kontrolnych, dywizjonów, pododdziałów odwodowych oraz ośrodków szkolenia w ramach III etapu realizacji programu dostosowania Straży Granicznej do standardów Schengen, polegającą na włączeniu wytypowanych strażnic w struktury gpk. W wyniku przeprowadzonej reorganizacji we wszystkich oddziałach SG 62 strażnice zostały włączone w struktury gpk.
  12. Zaremba 2008 ↓, s. 99.
  13. Robert Spałek: Agenci w balonach – mniej znany aspekt „wojny balonowej”. ipn.gov.pl. (pol.).
  14. Kudasiewicz 2003 ↓, s. 8.
  15. Żurawlow 2011 ↓, s. 37.
  16. Tadeusz Franciszek Cerazy. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2024-02-24]. (pol.).
  17. Gacek 2005 ↓, s. 15.
  18. Rozkaz nr 077 Ministra Spraw Wewnętrznych z 17.04.1991.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945–1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945–1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Mirosław Kudasiewicz. Z archiwum odkrywcy – Balonowa propaganda. „Tygodnik Prudnicki”. 19(649), s. 8, 2003-05-07. ISSN 1231-904X. 
  • Halina Łach: System ochrony polskiej granicy państwowej. Olsztyn: Instytut Historii i Stosunków Międzynarodowych. Wydział Humanistyczny UWM, 2013. ISBN 978-83-935593-8-1.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Sławomir Żurawlow, Pododdziały Ochrony Pogranicza w Jaworzynce, Istebnej i Koniakowie – Rys historyczny 1922–2008, Gliwice: Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej, 2011.
  • Grzegorz Zaremba. Przyczyny reorganizacji WOP w latach 1946–1948. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Szkolenia”. 3/08, 2008. Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej w Koszalinie. (pol.). 
  • Regulamin Służby Granicznej Część I – Zasady Ogólne, t. WOP 1/67, Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Wojsk Ochrony Pogranicza, 20 sierpnia 1967, s. 25–26.
  • Archiwum Straży Granicznej, DWOP, sygn. 217/143 k. 119–123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
  • Archiwum SG, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
  • Archiwum SG, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.