Oficerska Szkoła Wojsk Ochrony Pogranicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Oficerska Szkoła
Wojsk Ochrony Pogranicza
Ilustracja
Odznaka absolwencka OSWOP
Historia
Państwo  Polska
Sformowanie 1949
Rozformowanie 1968
Dowódcy
Pierwszy płk Wilhelm Weber
Ostatni płk Zbigniew Furgała
Organizacja
Dyslokacja Kętrzyn ul. Sikorskiego 102
Rodzaj wojsk Wojska Ochrony Pogranicza
Podległość Główny Inspektor
Ochrony Pogranicza

Oficerska Szkoła Wojsk Ochrony Pogranicza (OSWOP) – szkoła kształcąca kandydatów na oficerów Wojsk Ochrony Pogranicza.

Historia szkoły[edytuj | edytuj kod]

Szkołę utworzono w sierpniu 1949 roku w miejsce rozformowanego Centrum Wyszkolenia Ochrony Pogranicza[1]. Szkoła podlegała Głównemu Inspektoratowi Ochrony Pogranicza w Warszawie. We wrześniu siedzibę szkoły przeniesiono z Ostródy do Kętrzyna.

Pierwsza promocja odbyła się 22 grudnia 1949 roku. Promocji dokonał wiceminister bezpieczeństwa publicznego, gen. bryg. Konrad Świetlik[2].

W 1950 roku do etatu szkoły wprowadzono ambulans sanitarny i etat oficerów zwiadu w CW MBP. Zwiększono także liczbę etatów w innych komórkach organizacyjnych. Określono liczbę batalionów szkolnych podchorążych na dwa. W rezultacie etat szkoły wzrósł do 339 etatów stałych i 642 etatów zmiennych[a].

W 1951 roku, w Wydziale Wyszkolenia, zamiast dotychczasowych trzech cykli szkoleniowych utworzono sześć: wyszkolenia granicznego, wyszkolenia politycznego, ogólnowojskowy, ogniowy, wyszkolenia zwiadowczego i ogólnokształcący. Wprowadzono do etatu szkoły ambulans weterynaryjny, sekcję uzbrojenia i sekcję finansową. Liczbę batalionów szkolnych zwiększono do czterech. Stan etatowy szkoły wzrósł do 367 etatów stałych i 832 etatów zmiennych[b]

Początkowo podchorążych kształcono w trybie dwuletnim, a do 1953 roku przedłużono okres nauki do trzech lat.

W 1954 roku zmniejszono liczbę batalionów szkolnych podchorążych z czterech do trzech i wprowadzono pluton szkolny obrony przeciwchemicznej. Stan etatowy szkoły wynosił 369 etatów stałych[c]. W 1961 roku dowództwo posiadało kryptonim Tęcza.

W 1956 roku, zamiast trzech batalionów, wprowadzono trzy kompanie szkolne podchorążych. Zlikwidowano Cykl Wyszkolenia Zwiadowczego[d]. Odtworzono go w 1959 roku[e].

W 1962 roku szkoła otrzymała sztandar nadany przez Radę Państwa. Uroczystość wręczenia odbyła się 27 września 1962 roku. Sztandar wręczył dowódca WOP, gen. bryg. Eugeniusz Dostojewski, a przyjął komendant szkoły, płk Zbigniew Furgała[2].

W 1967 roku podjęto decyzję o przekształceniu szkół oficerskich Wojska Polskiego na wyższe szkoły oficerskie o czteroletnim profilu nauczania. Kształcenie kadr oficerskich dla WOP powierzono Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych[3]. W związku z tym, w 1968 roku Oficerską Szkołę WOP rozformowano. W 1969 roku miała miejsce w Kętrzynie ostatnia, 18 promocja podchorążych OS WOP. Szkoła wykształciła około 3000 oficerów Wojsk Ochrony Pogranicza[2].

W 1970 roku w Kętrzynie utworzono Ośrodek Szkolenia Wojsk Wewnętrznych, a w 1972 roku utworzono Ośrodek Szkolenia Wojsk Ochrony Pogranicza. W 1980 roku Ośrodek Szkolenia WOP został przeformowany na Centrum Szkolenia Wojsk Ochrony Pogranicza.

 Osobny artykuł: Centrum Szkolenia WOP.

Struktura szkoły (1951)[edytuj | edytuj kod]

  • komenda szkoły
  • wydział polityczny
  • wydział wyszkolenia
    • cykl wyszkolenia granicznego
    • cykl wyszkolenia zwiadowczego
    • cykl wyszkolenia ogniowego
    • cykl wyszkolenia ogólnowojskowego
    • cykl wyszkolenia politycznego
    • cykl wyszkolenia ogólnokształcącego
  • pododdziały szkolne i kursy
  • kwatermistrzostwo

Komendanci szkoły[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rozkaz MBP nr 043/Org. z 3 czerwca 1950 roku
  2. ↑ Rozkaz Org. 015/WW z 10 października 1951 roku
  3. ↑ Rozkaz org. 012 DWW z 13 maja 1954 roku
  4. ↑ Zarządzenie org. DWW nr 013/WW z 16 czerwca 1956 roku
  5. ↑ Zarządzenie org. MSW nr 203/59/WW z 27 listopada 1958 roku

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. s. 189-190.
  2. ↑ a b c d Jackiewicz 1998 ↓, s. 158-160.
  3. ↑ Tadeusz Niedziela [red.]: Wojska Ochrony Pogranicza w pięćdziesiątą rocznice objęcia służby w ochronie granicy Polski 1945-1995. s. 16.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Tadeusz Niedziela [red.]: Wojska Ochrony Pogranicza w pięćdziesiątą rocznice objęcia służby w ochronie granicy Polski 1945-1995. Jednodniówka Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych Środowiska WOP. 1995.
  • Grzegorz Zaremba, Przyczyny reorganizacji WOP w latach 1946 – 1948, Biuletyn SG
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oficerska_Szkoła_Wojsk_Ochrony_Pogranicza&oldid=53807124”