Przejdź do zawartości

Strażnica WOP Sierakośce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica WOP Kalwaria/Sierakośce
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Organizacja
Dyslokacja

Kalwaria Pacławska; Sierakośce

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

35 komenda odcinka
262 batalion WOP

Strażnica WOP Kalwaria/Sierakośce – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 35 komendy odcinka jako 161 strażnica WOP (Kalwaria)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2]. W rejon granicy wymaszerowała z Przemyśla 2 marca 1946. W związku z przesunięciem granicy, w 1948 przeszła do m. Sierakośce. Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[a]. Strażnica II kategorii otrzymała numer 160[4][5].

Działania bojowe

[edytuj | edytuj kod]

3 sierpnia 1946 we wsi Kłokowice pododdział UPA zaatakował grupę 8 żołnierzy ze strażnicy Kalwaria Pacławska pod dowództwem kpr. Leona Kaduszkiewicza. Grupa wiozła prowiant z 35 komendy odcinka w Przemyślu. Żołnierze odpowiedzieli ogniem zajmując obronę. Napastnicy mieli olbrzymia przewagę. Z pomocą żołnierzom WOP przyszli pogranicznicy radzieccy. Upowcy wycofali się. W walce polegli: kpr. Bolesław Urbanowicz i szer. Stanisław Żaba. Obaj zostali odznaczeni pośmiertnie Krzyżami Walecznych. Na tej samej trasie 22.12.1946 5-osobowa grupa prowiantowa tej strażnicy stoczyła walkę z bojówką UPA w m. Młodowice. Upowcy ujęli ciężko rannego dowódcę strażnicy ppor. Romana Babija i w bestialski sposób zamordowali[6].

Dowódcy/komendanci strażnicy

[edytuj | edytuj kod]
  • ppor. Roman Babij
  1. Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Archiwum Straży Granicznej, DWOP, sygn. 217/143 k.119 -123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
  • ASGran. Historia Przemyskiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1955. Przemyśl 1956
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.