Rybnik: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Linia 258: Linia 258:
=== Polska Ludowa ===
=== Polska Ludowa ===
[[Plik:Rybnik szpital wojewódzki 09.08.09 p.jpg|thumb|220px|Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 3]]
[[Plik:Rybnik szpital wojewódzki 09.08.09 p.jpg|thumb|220px|Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 3]]
Częściowo zniszczone miasto powoli zaczęto odbudowywać. Koncentrowano się przede wszystkim nad rozwojem przemysłu węglowego, co w niedługim czasie spowodowało powstanie [[Rybnicki Okręg Węglowy|Rybnickiego Okręgu Węglowego (ROW)]]. Stworzenie tego okręgu zaplanowano w planie 5 - letnim na lata 1961 -1965. Powołano specjalnego Pełnomocnika Rządu do spraw rozwoju Rybnickiego Okręgu Węglowego. 1 marca 1961 roku Rada Ministrów PRL podjęła uchwałę Nr 93/61 w sprawie zabezpieczenia prawidłowego i kompleksowego rozwoju Rybnickiego Okręgu Węglowego w 1961/65 r.<ref>Łucja Herzowa, Wacław Kaczorowski "Rybnicki Okręg Węglowy" - "Ziemia 1965" Wydawnictwo "Sport i Turystyka" 1966, str. 44"</ref>
Częściowo zniszczone miasto powoli zaczęto odbudowywać. Koncentrowano się przede wszystkim nad rozwojem przemysłu węglowego, co w niedługim czasie spowodowało powstanie [[Rybnicki Okręg Węglowy|Rybnickiego Okręgu Węglowego (ROW)]]. Stworzenie tego okręgu zaplanowano w planie 5-letnim na lata 1961–1965. Powołano specjalnego Pełnomocnika Rządu do spraw rozwoju Rybnickiego Okręgu Węglowego. 1 marca 1961 roku Rada Ministrów PRL podjęła uchwałę Nr 93/61 w sprawie zabezpieczenia prawidłowego i kompleksowego rozwoju Rybnickiego Okręgu Węglowego w 1961/65 r.<ref>Łucja Herzowa, Wacław Kaczorowski "Rybnicki Okręg Węglowy" - "Ziemia 1965" Wydawnictwo "Sport i Turystyka" 1966, str. 44"</ref>


Od 1963 roku organizowane były coroczne Rybnickie Dni Literatury. W 1964 roku oddano do użytku budynek "Teatru Ziemi Rybnickiej"<ref>Łucja Herzowa, Wacław Kaczorowski "Rybnicki Okręg Węglowy" - "Ziemia 1965" Wydawnictwo "Sport i Turystyka" 1966, str. 44"</ref>.
Od 1963 roku organizowane były coroczne Rybnickie Dni Literatury. W 1964 roku oddano do użytku budynek "Teatru Ziemi Rybnickiej"<ref>Łucja Herzowa, Wacław Kaczorowski "Rybnicki Okręg Węglowy" - "Ziemia 1965" Wydawnictwo "Sport i Turystyka" 1966, str. 44"</ref>.

Wersja z 21:50, 4 kwi 2021

Rybnik
miasto na prawach powiatu
Ilustracja
Rybnicki rynek
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Aglomeracja rybnicka
Data założenia

XII wiek

Prawa miejskie

1327

Prezydent

Piotr Kuczera

Powierzchnia

148,36 km²

Wysokość

210–308 m n.p.m.

Populacja (30.06.2020)
• liczba ludności
• gęstość


137 782[1]
928,7 os./km²

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

od 44-200 do 44-292

Tablice rejestracyjne

SR

Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Rybnik”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Rybnik”
Ziemia50°05′55″N 18°32′42″E/50,098611 18,545000
TERC (TERYT)

2473011

SIMC

0942765

Hasło promocyjne: Rybnik. Miasto z ikrą.
Urząd miejski
ul. Chrobrego 2
44-200 Rybnik
Strona internetowa
BIP
Kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa w szpitalu przy Gliwickiej w Rybniku

Rybnikmiasto na prawach powiatu, położone w południowej Polsce, w województwie śląskim. Największy ośrodek centralny aglomeracji rybnickiej i Rybnickiego Okręgu Węglowego. Historycznie leży na Górnym Śląsku.

Rybnik składa się z 27 dzielnic zamieszkiwanych przez niecałe 138 tys. mieszkańców (stan na 30 czerwca 2020 r.)[1] oraz jest siedzibą powiatu rybnickiego ziemskiego. Zajmuje 16. miejsce na liście największych miast Polski według powierzchni i 25. miejsce na liście największych miast Polski według ludności. Jest również na 8. miejscu pod względem liczby ludności w województwie śląskim.

Nazwa

Rybnik wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 roku wydanym w języku polskim w Berlinie[2]

Nazwa miasta nawiązuje do okresu przedindustrialnego, kiedy mieszkańcy Rybnika utrzymywali się głównie z rybactwa, a w miejscu dzisiejszego rynku znajdował się spory staw hodowlany Rybnik[3][4]. Nazwa wywodzi się od polskiej[5] nazwy oznaczającej staw przeznaczony do hodowli ryb. Po śląsku oraz w języku czeskim słowo rybnik także oznacza staw rybny (podobnie jak w języku ogólnopolskim np. karmnik, paśnik).

W języku staropolskim to tradycyjne określenie było powszechnie używane do XVII wieku, zanim zostało wyparte przez słownictwo fachowe. Staropolska nazwa stawów hodowlanych zanotowana jest w dziele „Księgi o gospodarstwie” wydanym w Krakowie w 1571 przez Piotra Krescencjusza, który podaje ich nazwę oraz przeznaczenie: „Sadzawice i rybniki ku chowaniu ryb rozmaitych”. W swoim dziele Roczne dzieje kościelne wydane w Krakowie w 1603 roku Piotr Skarga notuje „Ryby chowają się pod strażą w zamknionych rybnikach”[6].

Niemiecki nauczyciel Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Rybnik podając jej znaczenie Stadt an den Fischteichen, czyli po polsku Miasto nad stawami rybnymi[3].

Miejscowość została po raz pierwszy wzmiankowana w łacińskim dokumencie papieża Grzegorza IX wystawionym 26 maja 1230 roku w obecnie używanej polskiej formie Rybnik we fragmencie in Kozle castellaturam de Racziborz circa Rybnik[7]. W łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis spisanej w latach 1295–1305 wymienione są wsie założone na prawie polskim iure polonico, obecne dzielnice Rybnika, które zostały wchłonięte przez miasto w procesach urbanizacyjnych jak Gotartowice we fragmencie Gothartovitz decima solvitur more polonico, Boguszowice we fragmencie Bogussovitz solvit decimam more polonico, Chwałowice we fragmencie Chwalowitz solvitur decima more polonico oraz Kłokocin jako Clocochina we fragmencie Clocochina decima more polonico[8][9].

Historyczne dokumenty zanotowały jako osobne miejscowości również inne obecne dzielnice miasta: w 1228 Niedobczyce jako Nedobcici, w 1531 OchojecOchotzetz, w 1228 Chwałowice jako Falevich i w 1305 Quelowicz, w 1532 Popielów jako Popelaw, w 1614 Orzepowice Ożepowice[10].

W 1750 roku nazwa Rybnik wymieniona jest w języku polskim przez Fryderyka II pośród innych miast śląskich w zarządzeniu urzędowym wydanym dla mieszkańców Śląska[11].

Nazwę Rybnik w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa[12]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany w latach 1880–1902 notuje nazwę miasta pod nazwą Rybnik podając również zapis z łacińskiego dokumentu z roku 1223 Ribnich[13].

Położenie

Panorama Rybnika i okolic z góry Grzybówka

Rybnik położony jest na Płaskowyżu Rybnickim będącym częścią Wyżyny Śląskiej, na terenie Górnego Śląska. Najwyższym wzniesieniem jest Góra Grzybówka 291 m n.p.m. Przez miasto przepływają rzeki Ruda i Nacyna oraz kilka potoków. Pod względem geologicznym Rybnik położony jest w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym obejmującym cały Rybnicki Okręg Węglowy oraz Górnośląski Okręg Przemysłowy.

Miasto graniczy z następującymi powiatami: rybnickim, raciborskim, wodzisławskim, gliwickim, Żory. Najbliżej położonymi miastami są: Radlin (w odległości 7,7 km), Rydułtowy (10,4 km), Czerwionka-Leszczyny (10,7 km), Wodzisław Śląski (12,2 km), Żory (12,7 km) i Pszów (12,9 km)[14].

Podział administracyjny

Miasto Rybnik podzielone jest na 27 dzielnic. Stanowią one pomocniczy szczebel samorządu miejskiego.

Nazwa dzielnicy Liczba mieszkańców Położenie
Boguszowice Osiedle 10 510[15] Południowe obrzeża miasta
Boguszowice Stare 7 613[16] Południowa część miasta
Chwałęcice 1 839[17] Północna część miasta, po zachodniej stronie Zalewu Rybnickiego
Chwałowice 7 322[18] Na południe od centrum miasta
Golejów 2 327[19] Północna część miasta, przy trasie Rybnik – Gliwice
Gotartowice 3 598[20] Wschodnie obrzeża miasta
Grabownia 777[21] W północnej części miasta, od strony zachodniej dzielnica leży nad Zalewem Rybnickim
Kamień 4 413[22] Dzielnica najbardziej odizolowana od układu osadniczego miasta, na zasadzie „półwyspu” wchodzi w obszar Gminy i Miasta Czerwionka-Leszczyny
Kłokocin 2 591[23] Południowo-wschodnie obrzeża miasta
Ligota – Ligocka Kuźnia 4 026[24] Po zachodniej stronie dzielnic Śródmieście i Meksyk
Maroko-Nowiny 18 262[25] Dzielnica graniczy od północnego zachodu z obszarem śródmieścia
Meksyk 2 610[26] Dzielnica graniczy od południowego wschodu (wzdłuż linii kolejowej) z obszarem śródmieścia
Niedobczyce 12 454[27] Południowo-zachodnia część miasta
Niewiadom 4 645[28] Południowo-zachodnia część miasta
Ochojec 2 108[29] Północne obrzeża miasta, przy trasie Rybnik – Gliwice
Orzepowice 3 574[30] Na północny zachód od centrum miasta
Paruszowiec-Piaski 4 771[31] W kierunku północno-wschodnim od centrum miasta
Popielów 3 307[32] Południowe obrzeża miasta
Radziejów 1 860[33] Południowa część miasta
Rybnicka Kuźnia 3 486[34] Na północ od centrum miasta, po wschodniej stronie Zalewu Rybnickiego
Rybnik – Północ 7 380[35] Północna część miasta, dzielnica tworzy czworokąt w obrębie rzeki Rudy, ulic Wyzwolenia i Kotucza, ulicy Rudzkiej i ulicy Mikołowskiej
Smolna 6 693[36] Dzielnica graniczy z centrum miasta od jego południowej strony
Stodoły 601[37] Po północnej stronie Zalewu Rybnickiego – prawie cały jego obszar (tj. zalew główny i zalew „Pniowiec”) znajduje się w granicach dzielnicy
Śródmieście 7 366[38] Centralna dzielnica miasta
Wielopole 1 974[39] Na północ od centralnego obszaru miasta, przy trasie Rybnik- Gliwice
Zamysłów 3 372[40] W bezpośrednim sąsiedztwie z obszarem śródmieścia, po jego południowej stronie
Zebrzydowice 3 270[41] Zachodnie obrzeża miasta

Warunki naturalne

Klimat

Klimat Rybnika jest łagodny, wpływają na to bliskie sąsiedztwo rzeki Odry, kompleksy leśne w Parku Krajobrazowym Rud Wielkich, a przede wszystkim bliskie sąsiedztwo Bramy Morawskiej. Średnia temperatura roczna kształtuje się w granicach +7 °C do + 8 °C. Najcieplej jest w lipcu, najzimniejszym zaś miesiącem jest styczeń. Opady kształtują się w granicach 600–900 mm rocznie. Miasto leży w strefie wiatrów słabych i bardzo słabych. Średnia roczna prędkość wiatru – 2,2 m/s[42].

Zanieczyszczenie środowiska

Rybnik znajduje się w czołówce rankingu polskich miast z najbardziej zanieczyszczonym powietrzem[43]. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia w 2016 roku Rybnik został sklasyfikowany jako czwarte najbardziej zanieczyszczone miasto Unii Europejskiej[44].

9 stycznia 2017 r. w Rybniku zarejestrowano rekordowe stężenie pyłu zawieszonego. Stacja pomiarowa w dzielnicy Orzepowice wskazała wynik 1563 µg/m3, norma (50 µg/m3) została przekroczona o 3126%[45]. Następnego dnia rekord został pobity, stacja pomiarowa na ul. Borki wykazała przekroczenie PM10 o 3170% (1585 µg/m3)[46].

W związku z bardzo złą jakością powietrza na terenie miasta Rybnika, w dniach 10 i 11 stycznia 2017 r. zawieszono zajęcia we wszystkich placówkach oświatowych prowadzonych przez Miasto Rybnik[47].

Historia

 Osobny artykuł: Historia Rybnika.

Początki i średniowiecze

Dokładne początki Rybnika nie są znane. Pierwsze ślady pobytu człowieka na terenie obecnego miasta datuje się na ok. osiem tysięcy lat przed naszą erą. Znalezione przedmioty przemawiają za tezą, że w czasach panowania Rzymu prowadzona była wymiana handlowa z plemionami Celtów[48].

Według Żywota św. Metodego tereny dzisiejszej południowej Polski (w tym także teren na którym leży Rybnik) przyjęły chrzest z Wielkich Moraw (przypuszczalnie przed 906, gdyż w tymże roku państwo Wielkomorawskie przestało istnieć)[potrzebny przypis][a].

Rybnik jako Rijbnick na mapie Wacława Grodzieckiego z 1592 roku
Pieczęć miasta Rybnika z 1669 roku

W średniowieczu, być może na przełomie XI i XII wieku, w dolinie Nacyny powstała – związana więzami zależności z grodem w Raciborzu – osada rybacka, która dała początek późniejszemu miastu[49]. W okolicach znajdowało się wiele stawów rybnych, od których miasto wzięło swoją nazwę.

Pod koniec XII wieku wrocławski biskup Żyrosław II konsekrował w Rybniku nieistniejący już kościół farny pw. Najświętszej Marii Panny, budowany w latach 1170–1197. Współfundatorem kościoła był książę raciborski Mieszko I Laskonogi (nazywany też Plątonogim)[49]. W 1202 roku księżna Ludmiła, żona Mieszka Plątonogiego, sprowadziła na ziemię rybnicką zakon norbertanek, który przeniesiony został 26 lat później do Czarnowąsów pod Opolem[50].

Dawna osada przeistoczyła się w miasto pomiędzy rokiem 1288 a 1308, gdy została lokowana na prawie niemieckim (magdeburskim)[51]. Rok 1308 jest datą bardzo istotną dla Rybnika, ponieważ właśnie wtedy po raz pierwszy pojawia się on w źródłach pisanych jako civitas (miasto)[52].

Do 1336 r. (później także w latach 1521–1532) był pod władaniem śląskich Piastów. Z tamtego okresu zachował się w centrum miasta średniowieczny zamek piastowski. Na obecnym placu Wolności mieścił się wówczas plac handlowy spełniający rolę rynku[53].

W 1327 roku Rybnik wraz z całym księstwem znalazł się w granicach Królestwa Czech. Od 1336 roku aż do 1521 roku Rybnikiem tak jak całym regionem, rządzili czescy Przemyślidzi.

W 1345 roku w czasie wojny polsko-czeskiej, Rybnik został zniszczony przez wojska węgierskie, wspierające siły króla polskiego Kazimierza III Wielkiego w wojnie z Mikołajem II, księciem opawsko-raciborskim i wspierającym go królem czeskim Janem I Luksemburskim[49].

Za panowania Jana II Żelaznego Królestwem Czech wstrząsnęły wojny husyckie, efektem czego było zniszczenie Rybnika w 1421 roku[potrzebny przypis].

Od 1526 roku w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów, Rybnik, tak jak reszta Śląska, znalazł się w monarchii Habsburgów. W tym czasie Rybnik zyskał prawo do jarmarków, czyli tzw. przywilej targowy. Targowisko stanowił plac rybnickiego Rynku, który stanowił centralną część miasta. Rynek był głównie miejscem handlu, lecz odbywały się tam także przedstawienia, zebrania czy egzekucje[potrzebny przypis].

Gdy w 1532 roku Habsburgowie przekazali księstwo opolsko-raciborskie Jerzemu Hohenzollernowi. W tym samym roku miasto stało się stolicą Rybnickiego Państwa Stanowego, obejmującego swym zasięgiem także kilkanaście okolicznych wsi[54]. W 1607 roku Rybnik stał się miastem prywatnym, przechodząc na własność wpierw czeskiego rodu Lobkowiców, a od 1682 r. polskiego rodu Węgierskich.

Rybnik w Prusach

Mapa powiatu rybnickiego z początku XX w.

W XVIII wieku Rybnik podlegał inspekcji podatkowej w Prudniku[55]. W wyniku I wojny śląskiej (1740–1742) toczonej między Austrią a Prusami, niemal cały Śląsk (bez Śląska Cieszyńskiego i Śląska Opawskiego) został przyłączony do Królestwa Prus. Natychmiast wprowadzono także nowy podział administracyjny w wyniku którego w 1742 roku powstał powiat pszczyński do którego należał Rybnik. Mimo zmiany przynależności monarchicznej, miasto nadal funkcjonowało w ramach Rybnickiego Państwa Stanowego.

W 1788 roku Antoni Węgierski sprzedał miasto królowi pruskiemu, Wilhelmowi Fryderykowi II, dzięki czemu Rybnik uzyskał statut wolnego miasta królewskiego (immediatowego)[51], co wpłynęło na poprawę życia rybniczan, m.in. zniesiono poddaństwo oraz zaczęto przebudowę miasta – drewniane budynki zastąpione zostały murowanymi.

W 1818 roku Rybnik został siedzibą powiatu rybnickiego, który powstał z części dawnych powiatów raciborskiego, gliwickiego i pszczyńskiego. Rozwój przemysłu (przede wszystkim górnictwo i browarnictwo) oraz doprowadzenie do Rybnika linii kolejowych (1856) przyczyniło się do wzrostu liczby mieszkańców miasta[potrzebny przypis].

W połowie XIX wieku powiat rybnicki zamieszkiwała w większości ludność mówiąca po polsku. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje, że w 1861 roku w mieście Rybnik mieszkało 3169 mieszkańców. W momencie wydania publikacji w Rybniku większość posługiwała się językiem niemieckim – 1841 osób w 355 rodzinach, a językiem polskim 1329 osób w 255 rodzinach[56].

W 1871 roku po zjednoczeniu Niemiec przez kanclerza Ottona von Bismarcka miasto wraz z całymi Prusami stało się częścią Cesarstwa Niemieckiego.

Lata międzywojenne

Na początku 1919 roku w oparciu o istniejącą od 1918 roku Obronę Górnego Śląska powstała w mieście rybnicka komórka Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska[57].

Podczas I powstania śląskiego w okolicy miasta trwały walki polsko-niemieckie.

Podczas II powstania śląskiego ze względu na stacjonowanie w mieście oddziałów alianckich, powstańcy ograniczyli się jedynie do blokowania Rybnika.

20 marca 1921 r. odbył się plebiscyt na Górnym Śląsku. W Rybniku zdecydowana większość (71% albo 4714) głosowała za Niemcami, natomiast w powiecie Rybnik 65%, albo 52347 głosów ważnych oddano za przyłączeniem do Polski i 27919 (35%) za pozostaniem w Niemczech[58].

W trakcie III powstania śląskiego powstańcy do Rybnika wkroczyli 3 maja 1921 r. ok. godz. 4 nad ranem. W ciągu zaledwie jednej godziny prawie cały Rybnik – z wyjątkiem szpitala psychiatrycznego – znalazł się w rękach powstańców. Po 11 dniach oblężenia powstańcy przejęli kontrolę nad terenem Zakładu dla Umysłowo Chorych, w którym ukrywało się ponad 600 dobrze uzbrojonych osób z proniemieckich oddziałów[59].

3 lipca 1922 r. na rybnickim rynku przed starym ratuszem podpisane zostały dwa ważne dokumenty: akt formalnie kończący przejmowanie przyznanej Polsce części Górnego Śląska oraz protokół dotyczący przekazania Rybnika i powiatu rybnickiego władzom polskim[60].

4 lipca 1922 r. Rybnik został oficjalnie przyłączony do Polski, po tym gdy na teren powiatu rybnickiego, jako ostatniej strefy obszaru plebiscytowego Górnego Śląska, wkroczyły pododdziały polskiego wojska, głównie żołnierze 3. Pułku Strzelców Podhalańskich.

Dzięki dobremu położeniu miasto nadal mogło się rozwijać, wzrastała liczba mieszkańców, a w mieście mieściło się starostwo powiatowe. W latach międzywojennych wybudowano nowy gmach Urzędu Miasta, szkoły, nowe drogi, zakładano skwery i odnowiono rynek. Miasto wygrało ogólnopolski konkurs na ukwiecone miasto i otrzymał miano „miasta kwiatów i ogrodów”. Powstały liczne spółdzielnie spożywców, elektryfikacyjne i budowlane. W mieście w okresie międzywojennym stacjonował batalion 75 Pułku Piechoty, którego dowódcami byli m.in. Leopold Okulicki oraz Stanisław Sosabowski[61][62][63].

II wojna światowa

Nowa Synagoga (zburzona w 1940 r.)

Dalszy rozwój miasta przerwał wybuch II wojny światowej. Już pierwszego dnia wojny Rybnik i cały powiat rybnicki znalazły się we władzy okupanta, co spowodowane było wysuniętym względem Trzeciej Rzeszy położeniem miasta i powiatu[64]. Wkraczające do miasta oddziały Wehrmachtu spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem ludności[65]

W Rybniku powstał Inspektorat Armii Krajowej, podzielony na obwody: Rybnik, Pszczyna, Wodzisław Śląski i obwód zewnętrzny raciborsko-kozielski. Od marca 1942 inspektoratowi w Rybniku został podporządkowany podinspektorat w Cieszynie z obwodami: Cieszyn, Jabłonków i Karwina[66].

Armia Czerwona zajęła Rybnik 26 marca 1945 r. Zniszczone było 25% zabudowy miasta[potrzebny przypis].

Polska Ludowa

Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 3

Częściowo zniszczone miasto powoli zaczęto odbudowywać. Koncentrowano się przede wszystkim nad rozwojem przemysłu węglowego, co w niedługim czasie spowodowało powstanie Rybnickiego Okręgu Węglowego (ROW). Stworzenie tego okręgu zaplanowano w planie 5-letnim na lata 1961–1965. Powołano specjalnego Pełnomocnika Rządu do spraw rozwoju Rybnickiego Okręgu Węglowego. 1 marca 1961 roku Rada Ministrów PRL podjęła uchwałę Nr 93/61 w sprawie zabezpieczenia prawidłowego i kompleksowego rozwoju Rybnickiego Okręgu Węglowego w 1961/65 r.[67]

Od 1963 roku organizowane były coroczne Rybnickie Dni Literatury. W 1964 roku oddano do użytku budynek "Teatru Ziemi Rybnickiej"[68].

W latach 70. XX w. Rybnik powiększył swe terytorium, ponieważ włączonych zostało do niego kilka podrybnickich wiosek i miasteczek. W tym okresie w dzielnicy Rybnicka Kuźnia zostaje otwarta Elektrownia Rybnik, obecnie jedna z największych elektrowni na Górnym Śląsku. Poza przemysłem rozwijała się oświata, kultura, sport i rekreacja. Powstawały nowe osiedla mieszkaniowe m.in. największe w Rybniku: osiedle Nowiny. Gruntownie zrekonstruowano szkolnictwo[potrzebny przypis].

Rybnicka Spółdzielnia Mieszkaniowa

Demografia

 Osobny artykuł: Ludność Rybnika.

Rozwój demograficzny

Rozwój demograficzny Rybnika ściśle związany jest z wcielaniem okolicznych miasteczek i wsi. Największy skok ludności miał miejsce w latach siedemdziesiątych, gdy po wcieleniu m.in. sąsiednich miast Boguszowice, Chwałowice i Niedobczyce liczba ludności potroiła się. W latach 80. tempo wzrostu ludności spadło, w latach 90. nastąpiła zaś stagnacja, a następnie powolny spadek liczby mieszkańców, tendencja spadkowa jest jednak wyraźnie niższa niż w pozostałych miastach Polski i Europy. W 2006 przyrost naturalny był dodatni i wynosił 1,3%[potrzebny przypis]. W latach 2008–2009 nastąpił niewielki wzrost liczby ludności Rybnika, który tymczasowo przerwał trwający od 1997 r. trend spadkowy.

  • Wykres liczby ludności Rybnika na przestrzeni ostatnich 80 lat

Największą populację Rybnik odnotował w 1997 r. – według danych GUS 144 943 mieszkańców[69].

Struktura wiekowa i zawodowa

Miasto zamieszkuje niemal 141 tys. mieszkańców. W Rybniku przeważa ludność w wieku produkcyjnym (65%), następnie ludność wieku przedprodukcyjnym (18%). Najmniejszy udział (17%) ma ludność w wieku poprodukcyjnym. Struktura społeczeństwa Rybnika jest zbliżona do struktury występującej w całym województwie[70].

Stopa bezrobocia w grudniu 2013 wynosiła 8,3%, co oznacza, że bez pracy było 4,8 tys. mieszkańców Rybnika. Wśród powiatów grodzkich w woj. śląskim niższe od Rybnika bezrobocie miały tylko Katowice (5,4%), Bielsko-Biała (6,4%), Tychy (6,8%) i Gliwice (7,5%)[71]. Bezrobocie rejestrowane w Rybniku w 2017 roku wynosiło 4,3% (6,0% wśród kobiet i 2,8% wśród mężczyzn). Jest to znacznie mniej od stopy bezrobocia rejestrowanego dla województwa śląskiego (5,2%) oraz znacznie mniej od stopy bezrobocia rejestrowanego dla całej Polski (6,6%)[72].

Przyroda

Zalew Gzel, jeden z trzech zalewów Zbiornika Rybnickiego
Zalew Pniowiec, jeden z trzech zalewów Zbiornika Rybnickiego
Księżok – staw
Zieleniec przy Teatrze Ziemi Rybnickiej (z kaskadami wodnymi)

Na terenie miasta znajduje się 6 obszarów zielonych mających status parków oraz kilkadziesiąt obszarów o statusie zieleńców i skwerów. Na obrzeżach miasta od strony północnej znajduje się Park Krajobrazowy Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich, w którym m.in. do dziś przetrwał kształtowany przez wieki układ przestrzenny oraz zachowała się naturalna i kształtowana ręką ludzką sieć wodna.

Według danych Centralnego Rejestru From Ochrony Przyrody (CRFOP) z dnia 30.06.2017 na obszarze Rybnika znajduje się 24 form ochrony przyrody (1 park krajobrazowy, 20 pomników przyrody, 3 użytki ekologiczne)[73]. Do rybnickich osobliwości przyrodniczych zaliczyć należy także występujące tu unikalne paprocie wodne m.in. salwinia pływająca czy marsylia czterolistna. Do parków Rybnika należą: Park im. św. Jana Sarkandra, Park Kozie Góry, Park Osiedlowy.

Parki miejskie

Zieleńce i skwery

  • Zieleniec im. Rozalii Biegeszowej – na rogu ulic Chrobrego i 3-go Maja
  • Zieleniec Starościński – między ulicami Piłsudskiego, Wieniawskiego i Klasztorną
  • Zieleniec przy ul. Wieniawskiego – ograniczonym ulicami: 3-go Maja, Wieniawskiego i Klasztorną
  • Zieleniec Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) – w pobliżu kościoła pw. św. Antoniego
  • Skwer z fontanną – w sąsiedztwie Urzędu Miasta
  • Zieleniec przy Teatrze Ziemi Rybnickiej
  • Zieleniec Bukówka – pomiędzy ul. 3-go Maja a Miejską
  • Zieleniec pod Topolami – w dzielnicy Smolna
  • Zieleniec przy Zamku – przy gmachu Sądu Rejonowego.

Użytki ekologiczne

  • Meandry rzeki Rudysiedlisko przyrodnicze i stanowisko rzadkich lub chronionych gatunków
  • Okrzeszyniec – ochrona ekosystemów wodnych i łąkowych ze stanowiskami rzadkich i ustępujących gatunków roślin, ptaków, gadów i płazów
  • Kencerz – torfowisko

Pomniki przyrody

 Osobny artykuł: Pomniki przyrody w Rybniku.
  • Jesion wyniosły – ul. Hallera
  • Wierzba krucha – ul. Hallera
  • Dwie lipy drobnolistne – przy ul. Arki Bożka
  • Lipa szerokolistna – przy ul. Gminnej
  • Lipa szerokolistna – przy ul. Gminnej
  • Głaz narzutowy przy KWK Chwałowice

Lasy

Nazwa lasu Położenie
Las Rauden na południowy zachód od Chwałęcic
Las Czarny na wschód od Gotartowic
Las Królewiok Pomiędzy Boguszowicami Starymi a Ligotą
Las Goik na wschód od Kłokocina
Las Gorylowiec na wschód od Boguszowic Starych
Las Blicherski przy KWK Jankowice
Podlesie południowa część Popielowa
Nacyński na południe od Zamysłowa
Las Starok na wschód od Kłokocina
Grabina na północny zachód od Grabowni
Lasy Królewskie zachodnia część Ochojca

Gospodarka

Elektrownia Rybnik
C.H-R Focus Mall

W Rybniku w roku 2017 w rejestrze REGON zarejestrowanych było 13 857 podmiotów gospodarki narodowej, z czego 9959 stanowiły osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą[74]. Swoje fabryki posiadają tu m.in. Purmo, Tenneco Automotive. Na terenie miasta działa 24-hektarowa Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna (cała strefa przemysłowa ma 54 hektary) oraz Rybnicka Strefa Aktywności Gospodarczej. W 2005 roku powstała tu pierwsza w Polsce prywatna poczta[75]. Początkowo nosiła nazwę Miejska Poczta Doręczeniowa, a po protestach Poczty Polskiej zmieniła nazwę na Miejskie Przesyłki Doręczeniowe[76].

Suma dochodów do budżetu Rybnika wyniosła w 2016 roku 729,2 mln złotych, co daje 5,2 tys. złotych w przeliczeniu na jednego mieszkańca. Oznacza to wzrost dochodów o 6% w porównaniu do roku 2015[77].

Górnictwo i energetyka

W mieście działają dwie kopalnie węgla kamiennego wchodzące w skład Polskiej Grupy Górniczej: KWK Chwałowice i KWK Jankowice. Po zmianach własnościowych wysoką pozycję na rynku producentów maszyn i urządzeń górniczych odzyskała Rybnicka Fabryka Maszyn Ryfama S.A. W ostatnich latach wiele fabryk i hut zostało zamkniętych m.in. Huta Silesia, tereny po tych zakładach przekształcają się zazwyczaj na sklepy wielkopowierzchniowe i galerie handlowo-rozrywkowe. Na obrzeżach miasta działa także elektrownia cieplna o mocy ponad 1700 MW.

Handel

W mieście działają dwie galerie handlowo-rozrywkowe Rybnik Plaza oraz Focus Mall, 6 sklepów wielkopowierzchniowych oraz kilkanaście supermarketów i dyskontów.

Z przeprowadzonych w 2013 roku badań wynikało, że Rybnik figuruje jako 3. miasto w Polsce, a jako pierwsze w województwie śląskim pod względem liczby dyskontów w odniesieniu do liczby mieszkańców (w Rybniku jeden dyskont przypadał na 7,8 tysiąca mieszkańców). W ogólnopolskim rankingu wyżej klasyfikowane były tylko dwa miasta – Gorzów Wielkopolski i Szczecin[78].

Transport

Widok na Plac Wolności z Focus Mall

Rybnik nie posiada bezpośrednich połączeń PKS z wszystkimi regionami kraju. Część z nich obsługuje PKS Pszczyna. Miasto położone jest u zbiegu dwóch głównych szlaków komunikacyjnych.

Transport drogowy

Drogi w Rybniku rozchodzą się promieniście począwszy od centrum miasta. W godzinach szczytu często tworzą się korki – rano na ulicy Mikołowskiej (droga do Kamienia i Czerwionki-Leszczyn) oraz na ulicy Gliwickiej (droga do Ochojca i Gliwic). W czasie popołudniowego szczytu zakorkowane są natomiast drogi Żorska i Gliwicka, a w szczególności Rondo i ulica Mikołowska. Władze miasta znając te problemy planują budowy nowych dróg, na razie do Kamienia i Czerwionki-Leszczyn. W najbliższych latach ruszy budowa drogi równoległej do ulic Wiosny Ludów i Mikołowskiej. Większość ruchu tranzytowego odbywa się głównymi ulicami miasta. Cała obwodnica Rybnika powstała w 2013. Przez Rybnik przebiegają następujące drogi krajowe i wojewódzkie:

Droga wojewódzka nr 935 (RacibórzRydułtowy – Rybnik – ŻoryPszczyna)

Ronda

Miasto Rybnik posiada obecnie 42 ronda, a kolejne jest w budowie. Część rond uzyskała miana miast partnerskich, wykorzystano również nazwy zwyczajowo przyjęte przez mieszkańców.

Rondo Gliwickie
Rondo Wileńskie
Rondo Zebrzydowickie
Rondo św. Józefa
Nazwa ronda Skrzyżowanie ulic Dzielnica
Wodzisławskie Reymonta – Wodzisławska Smolna
Płn. Irlandzkie Wodzisławska – Obwiednia Smolna
Liévin Raciborska – Obwiednia – Budowlanych Maroko-Nowiny
Dorsten Kotucza – Zebrzydowicka Maroko-Nowiny
Zebrzydowickie Zebrzydowicka – Budowlanych Maroko-Nowiny
Św. Józefa Św. Józefa Maroko-Nowiny
Mazamet Budowlanych – Żołędziowa Maroko-Nowiny
Solidarności Góreckiego – Budowlanych Maroko-Nowiny
Chwałowickie 3 Maja – Chwałowicka Śródmieście
Wileńskie Kotucza – Budowlanych – Dworek Śródmieście
Gliwickie Gliwicka – Kotucza – Wyzwolenia Śródmieście
Powstańców Śląskich Żorska – Sybiraków – Powstańców Śląskich – Chrobrego Śródmieście
Raciborska – Wodzisławska – Dworek – Hallera Śródmieście
Żorskie Żorska – Prosta Ligota – Ligocka Kuźnia
Makro Prosta – Makro Ligota – Ligocka Kuźnia
Boguszowickie Prosta – Żorska – Boguszowicka Ligota – Ligocka Kuźnia
Europejskie Gliwicka – Obwodnica Północna Północ
Strzelecka – Żużlowa Północ
Ukraińskie Szewczyka – Pojdy – Robotnicza Kamień
Pod Zegarem Szewczyka – Willowa – Bieli – Brzozy Kamień
Golejowskie Książenicka – Wiosny Ludów Golejów
Szolnok Wołodyjowskiego – Zygmunta Starego Niedobczyce
Garbocze Krzywoustego – Cienista Niedobczyce
Rymera – Barbary Niedobczyce
Rudzka – Podmiejska – Góreckiego Orzepowice
Orzepowickie Góreckiego – Storczyków Orzepowice
Radziejowskie Spółdzielcza – Popielowska – Średnia Radziejów
Wielopolska – Obwiednia Północna Wielopole
Gliwicka – Podmiejska Wielopole
Podmiejska – Ekonomiczna Rybnicka Kuźnia

Planowane drogi

Transport kolejowy

Dworzec kolejowy w Rybniku
 Osobny artykuł: Historia kolei w Rybniku.

Przez Rybnik przechodzi 5 linii kolejowych wykorzystywanych do ruchu pasażerskiego lub towarowego:

W Rybniku znajduje się 8 czynnych stacji i przystanków kolejowych: Rybnik (Śródmieście), Rybnik Niedobczyce, Rybnik Niewiadom, Rybnik Paruszowiec, Rybnik Towarowy, Rybnik Rymer, Rybnik Piaski, Rybnik Gotartowice.

Ważną rolę odgrywa tu ruch towarowy, który polega głównie na wywozie węgla kamiennego z kopalń w Rybnickim Okręgu Węglowym, obsłudze Elektrowni Rybnik i innych zakładów. W ruchu pasażerskim główne znaczenie dla Rybnika ma regionalne połączenie z Katowicami, a także połączenia dalekobieżne z Wrocławiem, Warszawą oraz (sezonowo) Kołobrzegiem, Świnoujściem i Gdynią. Utworzono również Szybką Kolej Miejską łączącą Rybnik z Wodzisławiem Śląskim.

Pociągi dalekobieżne przejeżdżające przez Rybnik (od 15.12.2019 r.)[79]
Nazwa Trasa
Chopin WarszawaWiedeń/Praga/BratysławaBudapeszt
Silesia WarszawaOstrawaPraga
Batory Budapeszt/PragaWarszawaBrześć/Moskwa
Sobieski GdyniaGdańskWarszawaWiedeń
Szyndzielnia Bielsko-BiałaWrocławZielona GóraSzczecinŚwinoujście
Halny BydgoszczPoznańWrocławBielsko-BiałaZakopane
Porta Moravica PrzemyślKrakówWiedeńGraz
Klimczok Bielsko-BiałaWrocław
Karolinka Wodzisław ŚląskiKrakówRzeszów

Komunikacja miejska

 Osobny artykuł: Komunikacja miejska w Rybniku.

Rybnicka komunikacja miejska realizowana jest wyłącznie z wykorzystaniem autobusów i jest prowadzona przez Zarząd Transportu Zbiorowego (ZTZ) w Rybniku.

Dworzec Komunikacji Miejskiej
Dojazd do dzielnic Rybnika (numery linii autobusowych)
Nazwa dzielnicy Linie autobusowe
Boguszowice Osiedle 13, 15, 31, 32, 46, 48, 49, N1[80]
Boguszowice Stare 15, 45, 46, 48, 49, N1[81]
Chwałęcice 43, 45[82]
Chwałowice 5, 13, 22, 23, 26, 27, 29, 31, 32, 33, 49A[83]
Golejów 13, 14, 32, 40[84]
Gotartowice 15, 16, 45, 46, 48, 49A, 52, N1[85]
Grabownia 13, 14, 32[86]
Kamień 17, 18, 19, N4[87]
Kłokocin 45[88]
Ligota – Ligocka Kuźnia 16, 45, 46, 48, 49A, 51, 52, N1[89]
Maroko-Nowiny 4, 9, 10, 16, 26, 27, 28, 29, 31, 33, 40, 43, 45, 46, 48, 51, 52, N3[90]
Meksyk 5, 13, 22, 23, 26, 27, 29, 31, 32, 33, 49A[91]
Niedobczyce 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 22, 23, 24, N3[92]
Niewiadom 1, 4, 7, 9, 10, 23, 24, N3[93]
Ochojec 13, 14, 40[94]
Orzepowice 3, 6, 12, 24, 31, 40, 41, 43, 45, 46[95]
Paruszowiec-Piaski 15, 16, 17, 18, 19, 28, 51, N4[96]
Popielów 5, 6, 8, 22, 23[97]
Radziejów 5, 22, 23[98]
Rybnicka Kuźnia 11, 12, 40, 41[99]
Rybnik – Północ 6, 7, 11, 12, 13, 14, 32, 41, 43, 46[100]
Smolna 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 12, 14, 31, 40, 41, 43, 48, 52, N3[101]
Stodoły 43[102]
Śródmieście wszystkie
Wielopole 11, 12, 13, 14, 32, 41[103]
Zamysłów 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 22, 24, N3[104]
Zebrzydowice 24, 26, 27, 28, 29, 33[105]

Międzygminny Związek Komunikacyjny oferuje ekspresowe połączenie autobusowe z Rybnika przez Wodzisław Śląski do Jastrzębia-Zdroju.

Transport lotniczy

W Rybniku znajduje się jedno lotnisko – Rybnik-Gotartowice. Obecnie służy jako lotnisko sportowe. Najbliższy międzynarodowy port lotniczy znajduje się w Ostrawie, zaś najbliższe na terenie Polski znajdują się w Pyrzowicach i Balicach.

Oświata

Zespół Szkół im. Powstańców Śląskich
Filia Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach

Miasto Rybnik prowadzi 70 oświatowych jednostek budżetowych (stan dla roku szkolnego 2019/2020)[106]:

Uczelnie:

W Rybniku znajduje się kampus, z którego korzysta ponad 5000 studentów.

Turystyka

Bazylika św. Antoniego
Budynek Starostwa Powiatowego w Rybniku
Sąd rejonowy dawny Zamek piastowski
Kościół Matki Boskiej Bolesnej tzw. „Stary Kościół”
Figura św. Jana Nepomucena
Pomnik św. Jana Nepomucena na rybnickim rynku

Do obszarów turystycznych w Rybniku głównie należą: Zalew Rybnicki, Stare Miasto, Aeroklub ROW oraz liczne parki i lasy. W Rybniku znajduje się 7 hoteli, 3 domy gościnne oraz ośrodek wypoczynkowy. Na terenie Rybnika i okolic znajdują się również piesze szlaki turystyczne.

Zabytki i atrakcje turystyczne

 Osobne artykuły: zabytki RybnikaRynek w Rybniku.

Zabytki architektury skupione są głównie w śródmieściu. Do najważniejszych należą:

W pozostałych dzielnicach można wyróżnić:

Pełna lista zabytków:

Nieistniejące obiekty historyczne:

Oprócz zabytków miasto posiada także liczne atrakcje turystyczne, takie jak:

  • Sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Rybniku Chwałowicach
  • Jezioro Rybnickie, przy którym znajduje się ośrodek wypoczynkowy oraz kilka klubów żeglarskich.
  • Park Krajobrazowy Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich
  • Kalwaria Golejowska ciągnąca się wzdłuż najwyższego wzniesienia Rybnika – Góry Grzybówki
  • Zespół Szkół Wyższych w Rybniku, powstał na bazie zabudowań dawnego szpitala. Architektura tego miejsca połączenie zabytków z nowoczesnymi elementami.
  • Wieża widokowa na terenie zabytkowej kopalni Ignacy
  • Modernistyczny Zespół Szkół Urszulańskich z 1923 r.

Piesze szlaki turystyczne

szlak turystyczny zielony Szlak Stulecia Turystyki (25,5 km): trasa Rybnik – Tarnowskie Góry; odcinek Rybnik – Nieborowice

szlak turystyczny niebieski Szlak Początków Hutnictwa ROW (22 km): trasa Rybnik – SzczejkowiceŻory

szlak turystyczny czarny Szlak Morza Rybnickiego (22,5 km): trasa Rybnik – Stodoły – Kamień

szlak turystyczny czarny Szlak im. Kapitana Kotucza (77 km): trasa Rybnik – PilchowiceToszekLubliniec

szlak turystyczny żółty Szlak Historii Górnictwa Górnośląskiego (25,5 km): trasa Rybnik – StanowiceOrzesze

Szlak Zabytków Techniki: trasa CzęstochowaNiewiadomŻywiec

Szlak architektury drewnianej województwa śląskiego: pętla rybnicka, m.in. Jastrzębie-ZdrójJankowice RybnickieWielopole

Baza noclegowa

Nazwa Restauracja Liczba gwiazdek Adres
Biały Dom Tak ** ul. Łukowa
Korona Tak *** ul. Rybnicka 9a
Olimpia Tak *** ul. Hotelowa 12
Olecki Tak *** ul. Małachowskiego 130
Politański Tak ** ul. Sosnowa 5
Arena Tak ** ul. Gliwicka 72
Rynkowy Tak ul. Korfantego 2
Mimoza Tak ul. Rymera 1
Przy Młynie Tak *** ul. Młyńska 17
Pod Żaglami Nie ul. Rudzka 394
Dom gościnny Rondo Nie ul. Parkowa 2
Ośrodek Wypoczynkowy Stodoły Tak ul. Cisowa 2

Kultura

Teatr Ziemi Rybnickiej
Dawny Ratusz, obecnie rybnickie muzeum
Maszyna wyciągowa w muzeum kopalni „Ignacy”

Miasto posiada Rybnickie Centrum Kultury, w którym znajduje się m.in. Teatr Ziemi Rybnickiej, kino „Kultura”, Filharmonia Rybnicka oraz Galeria Sztuk Rybnickiego Ośrodka Kultury. Gmach Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej znajduje się przy ul. Szafranka, a 24 filie na obszarze całego miasta. W Rybniku znajdują się także dwa muzea – miejskie oraz w zabytkowej kopalni „Ignacy”. Ponadto w mieście działa pięć kin (w tym dwa multipleksy). W największych dzielnicach miasta działają domy kultury.

Galerie
  • Galeria Oblicza
  • Galeria pod Wieżą
  • Galeria Sztuk Rybnickiego Ośrodka Kultury
  • Galeria Sztuki Współczesnej ZPAP
  • Galeria w Domu Energetyka
Biblioteki
  • Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna + 24 filie
  • Alliance Francaise
  • Biblioteka Pedagogiczna
Muzea
Inne ośrodki kultury
Kina
  • Cinema City – 8 sal kinowych
  • Multikino – 7 sal kinowych
  • Kultura – 1 sala kinowa.
  • Apollo – 1 sala kinowa
  • Zefir
  • Plejada – 1 sala kinowa

Imprezy cykliczne

Lista imprez odbywających się cyklicznie w Rybniku:

Kabarety

Od 1996 roku w Rybniku jest organizowania Rybnicka Jesień Kabaretowa RYJEK[108]. Powstało tu i funkcjonuje wiele formacji kabaretowych, jak:

Organizacja społeczne

W Rybniku działa od roku 1959 6 Harcerska Drużyna Żeglarska im. kmdr. Zbigniewa Przybyszewskiego Drużyna realizuje programy AMAR i MASIS. W swojej historii drużyna trzykrotnie zdobywała miano najlepszej Harcerskiej Drużyny Wodnej w kraju wraz z Proporcem Leonida Teligi. Wielokrotnie zwyciężała we współzawodnictwie drużyn podczas Odrzańskiego Spływu Wiosennego. Zdobywała błękitne wstęgi akcji AMAR. W roku 1984 Naczelnik ZHP nadał drużynie miano Harcerskiej Drużyny Żeglarskiej.

Media

W mieście swoją siedzibę ma 9 lokalnych gazet, w tym regionalny oddział „Polski Dziennika Zachodniego”, działa jedno radio – Radio 90 FM obejmujące zasięgiem cały Rybnicki Okręg Węglowy, Podbeskidzie i okolice Ostrawy, oraz jedna obejmująca zasięgiem cały Rybnik telewizja kablowa Vectra z programem informacyjnym TV Telkab (przegląd bieżących wydarzeń w Rybniku, Żorach, Wodzisławiu i Jastrzębiu). Na terenie Rybnika działa również redakcja TVS oraz TVT, Studio Filmowe Wideo-Art i Studio Art-Fotovideo. Działają również rybnickie portale internetowe.

Prasa
Nazwa Typ Uwagi
Nowiny Informacyjna Tygodnik
„Tygodnik Rybnicki” Informacyjna Tygodnik
„Region po godzinach” Informacyjno-rozrywkowa Tygodnik
„Kurier Rybnicko-Wodzisławski” Informacyjna Tygodnik
„Sport po godzinach” Sportowa dwutygodnik, bezpłatna
Gazeta Rybnicka Informacyjna Miesięcznik
Polska Dziennik Zachodni Informacyjna Dziennik (oddział Rybnik)
„Zalew Kultury” Kulturalna Miesięcznik
„Kampus” Akademicka
„RybnikCity” Kulturalno-Rozrywkowa Tygodnik
Zwycięstwo Niepokalanej Katolicki Kwartalnik
Telewizja

Lokalnymi telewizjami w mieście są: TVT, Telewizja Telkab TV, Vectra (kanał reklamowy).

Rybnik w telewizji

W Rybniku ma miejsce akcja serialu TVN „Diagnoza”, który emitowany był od 5 września 2017 do 21 maja 2019 roku.

Elektroniczna karta miejska

Wieloaplikacyjna elektroniczna karta miejska w Rybniku (e-karta) to narzędzie, dzięki któremu można płacić za usługi oferowane przez miasto oraz załatwiać drogą elektroniczną sprawy urzędowe. Obecnie najczęściej wykorzystywana funkcjonalność e-karty to bilet komunikacji miejskiej (ZTZ Rybnik). Dalsze usługi, do których można ją wykorzystać to: opłaty za parkingi, opłaty za korzystanie z miejsc targowych, bilety wstępu do ośrodków rekreacyjnych, niekwalifikowany podpis elektroniczny.

System został stopniowo wprowadzany od listopada 2006 (opłata za przejazd autobusami), a uruchomienie całości systemu (pozostałe usługi i nośnik podpisu elektronicznego) nastąpiło w kwietniu 2007[109].

W 2013 r. w holenderskim Maastricht miasto Rybnik został nagrodzone za wprowadzenie e-karty, otrzymując Certyfikat Dobrych Praktyk w konkursie o Europejską Nagrodę Sektora Publicznego[110].

Polityka

Polityka miejska

 Osobny artykuł: Prezydenci Rybnika.
  • Prezydent Miasta – obecnym prezydentem miasta Rybnik jest Piotr Kuczera (PO). Najważniejsze stanowisko we władzach Rybnika było na przestrzeni lat różnie nazywane: początkowo nazywani byli Burmistrzami (nieznane są jednak początkowe określenia). Na początku lat 70. XX w. nadano określenie prezydent miasta, które jest w użyciu do dziś. Prezydent Miasta Rybnika jest organem wykonawczym, wybieranym na 4-letnią kadencję w wyborach bezpośrednich.
 Osobny artykuł: Rada Miasta Rybnika.
  • Rada miasta – nie są dokładnie znane początkowe władze miasta Rybnika. Obecnie przewodniczącym rady miasta jest Jan Mura (Wspólnie dla Rybnika), a w jej skład wchodzi 25, wybieranych w wyborach bezpośrednich radnych. W 2002, po nowelizacji Ustawy o samorządzie lokalnym rada miasta utraciła prawo wyboru prezydenta.

Parlamentarzyści

Mieszkańcy Rybnika wybierają parlamentarzystów w okręgu wyborczym Rybnik.

Wspólnoty wyznaniowe

Kościół akademicki Wniebowzięcia Najswiętszej Maryi Panny
Sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus
Kościół ewangelicko-augsburski

Na terenie Rybnika działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:

Buddyjski Związek Diamentowej Drogi Linii Karma Kagyu[potrzebny przypis]

  • ośrodek medytacyjny

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego

Kościół Boży

  • Zbór

Kościół Boży w Chrystusie

  • zbór Chrześcijańska Społeczność „Winnica”

Kościół Chrystusowy

  • zbór

Kościół dla Wszystkich Ludzi w Rybniku (Niewiadom)

Kościół Ewangelicko-Augsburski

Kościół rzymskokatolicki:

Kościół Wolnych Chrześcijan

  • zbór

Kościół Zielonoświątkowy

  • zbór

Świecki Ruch Misyjny „Epifania”

  • zbór w Rybniku, ul. gen. Hallera 10.

Świadkowie Jehowy:

  • zbór Rybnik-Boguszowice
  • zbór Rybnik-Centrum
  • zbór Rybnik-Chabrowa (w tym grupa polskiego języka migowego)
  • zbór Rybnik-Niedobczyce
  • zbór Rybnik-Nowiny Sale Królestwa w Rybniku: ul. Kosów 41; ul. Rajska 41[111].

Sport

Stadion Miejski w Rybniku
Nad Zalewem Rybnickim znajduje się m.in. Ośrodek Sportów Wodnych i Rekreacji „Pod Żaglami”
Metalowy pomnik żużlowców na rondzie gliwickim

W 1898 roku w mieście zawiązało się pierwsze regionalne gniazdo Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[112]. Na jego czele stanął Florian Piecha zastąpiony wkrótce przez Józefa Chudobę. Organizacja liczyła początkowo 22 członków jednak jej działalność została zawieszona z powodu szykan władz pruskich. Po I wojnie światowej została reaktywowana ponownie 21 grudnia 1919 roku w Rybniku. Pierwsze gniazdo w okręgu rybnickim reaktywowano jednak już 19 marca 1919 roku w Knurowie. Organizacje sokolskie regionu włączone zostały po reorganizacji do VIII rybnickiego okręgu Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[113]. Rozwój działalności Sokoła przerwał w 1939 roku wybuch II wojny światowej. W okresie powojennym nie została reaktywowana ponieważ członkowie oraz sama idea towarzystwa była prześladowana przez władze komunistyczne.

Rybnik posiadał ongiś drużynę w ekstraklasie piłki nożnej – ROW Rybnik. A drużyna ROW II Rybnik osiągnęła nawet finał Pucharu Polski w piłce nożnej w latach siedemdziesiątych.ROW Rybnik miał także czołową w Polsce drużynę żużlową.

Znajduje się tutaj Hala Widowiskowo-Sportowa MOSiR, korty tenisowe oraz stadion miejski na ponad 10 tys. miejsc. Na terenie miasta znajduje się również prężnie działający Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji oraz Ośrodek Sportów Wodnych i Rekreacji „Pod Żaglami”. Miasto zasłynęło z klubu piłkarskiego ROW 1964 Rybnik oraz Aeroklubu ROW, zajmującego się sportami lotniczymi. Natomiast największą chlubą miasta są „Rybnickie Rekiny”, specjalizujące się w sporcie żużlowym. Od lat zdobywają oni nagrody na zawodach żużlowych. Ostatnimi czasy miasto może pochwalić się również klubem koszykarskim grającym z powodzeniem w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce (Utex ROW Rybnik).

Klubami sportowymi są:

Amatorskimi drużynami są:

Miasta partnerskie

Od wielu lat Rybnik prowadzi współpracę zagraniczną głównie z miastami[114]państw Unii Europejskiej, takimi jak np. Niemcy, Czechy, Wielka Brytania, Węgry, Litwa, Grecja, Francja, jak i również z miastami państw Europy Wschodniej, np. Ukrainą.

Lista miast partnerskich wg daty podpisania porozumienia[115]
Państwo Miasto Odległość Data podpisania porozumienia
Francja Saint-Vallier 1420 km 5 lipca 1961
Francja Mazamet 1940 km 4 czerwca 1993
Niemcy Dorsten 977 km 14 kwietnia 1994
Litwa Rejon wileński 785 km 2 października 2000
Francja Liévin 1350 km 4 grudnia 2000
Niemcy Eurasburg 790 km 5 lipca 2001
Ukraina Iwano-Frankiwsk 590 km 12 października 2001
Grecja Larisa 1640 km 13 czerwca 2003
Wielka Brytania Newtownabbey 2350 km 18 października 2003
Czechy Karwina 33 km 30 kwietnia 2004
Ukraina Bar 810 km 19 maja 2007
Słowacja Topolczany 260 km 20 czerwca 2008

Ciekawostki

Śródmieście w noc sylwestrową
  • W mieście powstaje najdłuższa w kraju sieć kanalizacji sanitarnej – około 540 km kanalizacji i 68 przepompowni ścieków[116].
  • W Rybniku znajdują się jedne z najdłuższych sieci ścieżek rowerowych w Polsce – ponad 100 km tras[117].
  • Rybnik w 2018 r. znalazł się na pierwszym miejscu w województwie śląskim w rankingu miast najbardziej przyjaznych rowerzystom, organizowanym przez magazyn „Rowertour”. W skali ogólnopolskiej miasto zajęło 15. miejsce[118]
  • W rankingu magazynu „Men’s Health” na najbardziej rozrywkowe dla mężczyzn miasta w Polsce 2005 Rybnik zajął 6. miejsce[119].
  • W rankingu „Rzeczpospolitej” na najlepiej zarządzane miasta i gminy w Polsce 2006, Rybnik zajął 1. miejsce w kategorii miast na prawach powiatu i wyprzedził takie miasta jak Kraków (2. miejsce) czy Toruń (3. miejsce), uzyskując w ten sposób tytuł Najlepszego Miasta na prawach powiatu w Polsce[120].
  • W 2009 roku miasto Rybnik zostało laureatem Rankingu Samorządów „Rzeczypospolitej”, uzyskując tytuł Najlepszego Miasta na prawach powiatu, a także zdobyło tytuł Innowacyjnej Gminy zarówno w edycji regionalnej, jak i ogólnopolskiej w konkursie Krajowego Lidera Innowacji[121].
  • W Rybniku rozgrywa się akcja serialu „Diagnoza” produkcji TVN.

Osoby związane z Rybnikiem

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Rybnikiem.

Sąsiednie gminy

Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Kuźnia Raciborska, Lyski, Marklowice, Pilchowice, Radlin, Rydułtowy, Świerklany, Żory

Zobacz też

Uwagi

  1. Powyższe rozważania należy traktować jako legendę. Nowa literatura historyczna krytycznie przyjmuje owe rewelacje zob. Rybnik. Dzieje miasta i jego dzielnic, pod red. Z. Hojki i B. Klocha, Rybnik 2017.

Przypisy

  1. a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-05-20].
  2. Pruski dokument z roku 1750 ustalający urzędowe opłaty na Śląsku – „Wznowione powszechne taxae-stolae sporządzenie, Dla samowładnego Xięstwa Sląska, Podług ktorego tak Auszpurskiey Konfessyi iak Katoliccy Fararze, Kaznodzieie i Kuratusowie Zachowywać się powinni. Sub Dato z Berlina, d. 8. Augusti 1750”.
  3. a b Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 9, OCLC 456751858 (niem.).
  4. „Gliwiczanie odwiedzili Rybnik”.
  5. „Der name (...) Jeden falls aber ist der Name von ryba abgeleitet, das in allen slavischen Sprachen der Fisch heisst. Das wort rybnik aber scheint im Polnischen nur in der Schriftsprache am Edne des 16. Jahrhunderts als Fischteich eine Stelle gefunden zu haben” za Franz Idzikowski, Geschichte Stadt udn ehemaligen Herrschaft Rybnik in Oberschlesien, Maruschke&Berendt, Breslau 1861, s. 33.
  6. Franz Idzikowski, Geschichte Stadt udn ehemaligen Herrschaft Rybnik in Oberschlesien, Maruschke&Berendt, Breslau 1861, s. 33.
  7. Colmar Grünhagen 1866 ↓, s. 153.
  8. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online.
  9. H. Markgraf, J. W. Schulte, „Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis”, Breslau 1889.
  10. Franz Idzikowski, „Geschichte Stadt udn ehemaligen Herrschaft Rybnik in Oberschlesien”, Maruschke&Berendt, Breslau 1861, s. 16.
  11. „Wznowione powszechne taxae-stolae sporządzenie, Dla samowładnego Xięstwa Sląska, Podług ktorego tak Auszpurskiey Konfessyi iak Katoliccy Fararze, Kaznodzieie i Kuratusowie Zachowywać się powinni. Sub Dato z Berlina, d. 8. Augusti 1750”.
  12. Józef Lompa, „Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej”, Głogówek 1847, s. 12.
  13. Rybnik w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego Tom X, s. 62.
  14. Rybnik w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-09-15], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  15. Boguszowice Osiedle [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  16. Boguszowice Stare [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  17. Chwałęcice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  18. Chwałowice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  19. Golejów [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  20. Gotartowice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  21. Grabownia [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  22. Kamień [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  23. Kłokocin [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  24. Ligota-Ligocka Kuźnia [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  25. Maroko-Nowiny [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  26. Meksyk [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  27. Niedobczyce [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  28. Niewiadom [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  29. Ochojec [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  30. Orzepowice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  31. Paruszowiec-Piaski [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  32. Popielów [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  33. Radziejów [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  34. Rybnicka Kuźnia [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  35. Rybnik Północ [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  36. Smolna [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  37. Stodoły [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  38. Śródmieście [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  39. Wielopole [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  40. Zamysłów [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  41. Zebrzydowice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  42. KLimat.
  43. Nowy Targ, Sucha Beskidzka i Proszowice wśród najbardziej rakotwórczych miast w Polsce. „Dziennik Polski”, 2015-01-05. Warszawa. 
  44. Gazeta Wyborcza – 33 z 50 miast UE z najgorszym powietrzem jest w Polsce. Na pierwszym miejscu...
  45. Polska, No to mamy „rekord”. Smog w Rybniku: 3126% normy! [online], www.rybnik.com.pl [dostęp 2019-09-15] (pol.).
  46. Polska, Kolejny rekord pobity i to w ciągu niecałych 24 godzin! PM10: 3170% normy [online], www.rybnik.com.pl [dostęp 2019-09-15] (pol.).
  47. Polska, Smog w Rybniku: we wtorek i środę odwołane lekcje w szkołach [online], www.rybnik.com.pl [dostęp 2019-09-15] (pol.).
  48. Historia – początki.
  49. a b c Dawid Keller, Bogdan Kloch, Kalendarium Rybnika.
  50. Franz Idzikowski, Geschichte Stadt udn ehemaligen Herrschaft Rybnik in Oberschlesien, Maruschke&Berendt, Breslau 1861, s. 31.
  51. a b Aleksander Żukowski, Anna Gudzik: Szlakami Zielonego Śląska 1. Czerwionka-Leszczyny: Agencja Reklamowo-Wydawnicza Vectra, 2010, s. 284. ISBN 978-83-60891-27-8.
  52. Historia miasta. [w:] Miasto-Rybnik.pl [on-line]. [dostęp 2013-09-27]. (pol.).
  53. O mieście – Historia. [w:] Rybnik.eu [on-line]. [dostęp 2013-09-25]. (pol.).
  54. Aleksander Żukowski, Anna Gudzik: Szlakami Zielonego Śląska 1. Czerwionka-Leszczyny: Agencja Reklamowo-Wydawnicza Vectra, 2010, s. 41. ISBN 978-83-60891-27-8.
  55. Historia Powiatu Prudnickiego - Starostwo Powiatowe w Prudniku [online], www.powiatprudnicki.pl [dostęp 2020-11-09].
  56. Felix Triest 1865 ↓, s. 743.
  57. Encyklopedia powstań śląskich, Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, s. 490, hasło „Rybnicka Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska”.
  58. Wyniki plebiscytu.
  59. Zwycięstwo powstańców, dramat części mieszkańców [online], nowiny.rybnik.pl [dostęp 2019-10-04].
  60. Genowefa Grabowska, Przyłączenie Rybnika do Macierzy w 1922 roku, 1998.
  61. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 31 października 1927 r., Nr 25, s. 326.
  62. Aneta Chmielewska-Szymańska, „Generał brygady Stanisław Sosabowski 1892-1967”, Wyd. Instytutu im. gen. Stefama „Grota” Roweckiego, 2004, ISBN 83-913624-3-4.
  63. Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Bellona, 2007, ISBN 978-83-11-10206-4.
  64. Rybnik w odmętach wojny.
  65. Rybnik wzięto zdradą.
  66. Polenlager Nr. 97 Rybnik, Bundesarchiv.
  67. Łucja Herzowa, Wacław Kaczorowski "Rybnicki Okręg Węglowy" - "Ziemia 1965" Wydawnictwo "Sport i Turystyka" 1966, str. 44"
  68. Łucja Herzowa, Wacław Kaczorowski "Rybnicki Okręg Węglowy" - "Ziemia 1965" Wydawnictwo "Sport i Turystyka" 1966, str. 44"
  69. GUS Bank Danych Lokalnych, faktyczne miejsce zamieszkania, stan na 31 XII 1997.
  70. GUS Bank Danych Lokalnych, Ludność w wieku przedprodukcyjnym (17 lat i mniej), produkcyjnym i poprodukcyjnym według miejsca zamieszkania, stan na 2012.
  71. GUS: Bezrobotni oraz stopa bezrobocia według województw, podregionów i powiatów (Stan na koniec grudnia 2013 r.).
  72. Rybnik w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-09-15], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  73. Rybnik w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-09-15], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  74. Rybnik w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-09-15], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  75. Tomasz Głogowski, Anna Stańczyk, Pierwsza prywatna poczta ma kłopoty [online], wyborcza.pl, 2 lipca 2005 [dostęp 2021-01-02].
  76. Pierwsza prywatna, Miejska Poczta Doręczeniowa w Rybniku, zaczęła działać zgodnie z prawem [online], Katowice Nasze Miasto, 24 czerwca 2006 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  77. Rybnik w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-09-15], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  78. Redakcja, Supermarkety w Rybniku: Rybnik idzie na rekord, będą nowe! [INFOGRAFIKA] [online], Dziennik Zachodni, 15 stycznia 2015 [dostęp 2019-09-15] (pol.).
  79. Polska, Tyle dalekobieżnych pociągów z Rybnika jeszcze nie było. Sprawdź, gdzie dojedziesz [online], www.rybnik.com.pl [dostęp 2020-02-16] (pol.).
  80. Boguszowice Osiedle [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  81. Boguszowice Stare [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  82. Chwałęcice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  83. Chwałowice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  84. Golejów [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  85. Gotartowice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  86. Grabownia [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  87. Kamień [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  88. Kłokocin [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  89. Ligota-Ligocka Kuźnia [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  90. Maroko-Nowiny [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  91. Meksyk [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  92. Niedobczyce [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  93. Niewiadom [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  94. Ochojec [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  95. Orzepowice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  96. Paruszowiec-Piaski [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  97. Popielów [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  98. Radziejów [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  99. Rybnicka Kuźnia [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  100. Rybnik Północ [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  101. Smolna [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  102. Stodoły [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  103. Wielopole [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  104. Zamysłów [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  105. Zebrzydowice [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
  106. Oświata w liczbach [online], Wydział Edukacji Urzędu Miasta Rybnika [dostęp 2019-10-25] (pol.).
  107. Turniej artystyczny „Pojedynek na słowa” | Fundacja PGE Energia Ciepła [online], fundacjapgeenergiaciepla.pl [dostęp 2018-12-17].
  108. O RYJKU [online] [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  109. Informacje na temat Elektronicznej Karty Miejskiej. [dostęp 2009-12-30]. (pol.).
  110. Polska, Rybnik nagrodzony za e-kartę [online], www.rybnik.com.pl [dostęp 2019-09-15] (pol.).
  111. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-07-20].
  112. Zbigniew Hojka, „Działalność Towarzystwa gimnastycznego „Sokół” na ziemi rybnickiej w latach 1898–1939”, Rybnicki Kurier Muzealny nr 4, czerwiec 2012.
  113. „Encyklopedia powstań śląskich”, Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, s. 563, hasło „Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” – dzielnica Śląska”.
  114. Miasta Partnerskie [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-07] (pol.).
  115. Miasta Partnerskie [online], www.rybnik.eu [dostęp 2019-10-07] (pol.).
  116. Kanalizacja [1].
  117. Ścieżki rowerowe [2].
  118. Rybnik przyjazny rowerzystom. Jest na szczycie rankingu! [3].
  119. Ranking Men’s Health [4].
  120. Njalepiej zarządzane miasto 2006 [5].
  121. Historia Miasta – Biuletyn Informacji Publicznej Miasta Rybnika [online], bip.um.rybnik.eu [dostęp 2019-09-15].

Bibliografia

  • Colmar Grünhagen: Regesten zur Schleisischen Geschichte. Breslau: Josef Max & COMP., 1866. (niem.).
  • Felix Triest: Topographisches handbuch von Oberschliesen. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865. (niem.).
  • J. Walczak: Rybnik. Zarys miasta od czasów najdawniejszych do 1980 r., 1986.
  • M. Szołtysek: Rybnik Nasze Gniazdo, 1996.
  • M. Szołtysek: Dzielnice Rybnika, 1999.
  • D. Absalon, M. Leśniok: Przewodnik przyrodniczy po Rybniku, 1999.
  • L. Musiolik: Spacerkiem po Rybniku i okolicy, 2000.
  • A. Gudzik, A. Żukowski: Szlakami zielonego Śląska, 2002.

Linki zewnętrzne