Zamek w Świeciu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
przywrócenie poprzedniej wersji - WP:WAGA |
drobne techniczne |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
|właściciel = |
|właściciel = |
||
|plan budynku = |
|plan budynku = |
||
|kod mapy = |
|kod mapy = Leśna (gmina) |
||
|współrzędne = 50.99716°N 15.28515°E |
|współrzędne = 50.99716°N 15.28515°E |
||
|znak na mapie = Legenda zamek.svg |
|znak na mapie = Legenda zamek.svg |
||
Wersja z 19:19, 1 maj 2019
 nr rej. 130/788 z 26 października 1960
| |
2.jpg) Świecie - ruiny zamku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ważniejsze przebudowy |
XVII wiek - dobudowany pałac |
| Zniszczono |
1827 (spalony) |
Położenie na mapie gminy Leśna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  | |
 50°59′49,78″N 15°17′06,54″E/50,997160 15,285150
| |
Zamek w Świeciu – zamek na bazaltowym wzgórzu powyżej wsi Świecie (województwo dolnośląskie).
Historia
Zamek zbudowano prawdopodobnie w XIV w. na polecenia księcia świdnicko-jaworskiego Bernarda[1] w celu ochrony szlaku biegnącego z Łużyc do Lubania i Jeleniej Góry. Był jedną z warowni tzw. Okręgu Kwisy. Wzmiankowany po raz pierwszy w 1329 roku jako castrum Sweta. Utracił znaczenie militarne po włączeniu Górnych Łużyc do korony czeskiej.
Po pożarze w 1527 roku zamek odbudowano w stylu renesansowym. Ponownie przebudowany po pożarze w pierwszej połowie XVIII w.), gdy powstał we wschodniej części barokowy pałac[2]. W 1827 r. ponownie spłonął i od tego czasu był już zrujnowany, choć w XX wieku jeszcze częściowo użytkowany, gdy urządzono w nim gospodę[1]. Po II w. św. w części wschodniej utworzono mieszkania socjalne, od 1960 roku pozostaje niezamieszkane. Obecnie trwa odbudowa zamku[potrzebny przypis].
Architektura
Ma nieregularnie owalny kształt o dł. ok. 27 m i szerokości 11 m. W skład zamku wchodziły: wieża (zachowana do dziś), budynek mieszkalny w części północno-zachodniej, kaplica i dziedziniec w części wschodniej; w czasach nowożytnych zbudowano we wschodniej części budynek mieszkalny. Całość umocniona była obwodowym murem obronnym, z bramą od strony zachodniej i fosą, a od południa przylegało do niego podzamcze[1].