Strażnica WOP Zbereże

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica WOP Zbereże
Strażnica WOP Uhrusk
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

31 maja 1956

Tradycje
Rodowód

144 strażnica WOP

Kontynuacja

Strażnica SG w Zbereżu

Organizacja
Dyslokacja

Zbereże; Uhrusk

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

31 komenda odcinka
23 batalion OP
232 batalion WOP

Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Zbereże/Uhrusk – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-radzieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 31 komendy odcinka we Włodawie jako 144 strażnica WOP (Zbereże)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].

2 listopada 1945 obsada strażnicy nr 144 wyjechała z Lublina do Włodawy[3]. W 1946 w 31 komendzie odcinka zaszły zmiany dyslokacyjne, 25 stycznia 1946 do ochrony granicy państwowej wyszły pierwsze patrole ze 144 strażnicy WOP Zbereże[4].

W czerwcu 1946 strażnica nr 144 została przeniesiona ze Zbereża do Uhrusk[5].

W związku z reorganizacją oddziałów WOP, 24 kwietnia 1948 144 strażnica OP Uhrusk (w skali kraju) została włączona w struktury 23 batalionu OP we Włodawie, a 1 stycznia 1951 232 batalionu WOP we Włodawie [6][7].

Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[a], a strażnica WOP Zbereże III kategorii otrzymała nr 139 w skali kraju[9] i była w strukturach 232 batalionu WOP we Włodawie[10].

Reorganizacja, jaką przechodziły Wojska Ochrony Pogranicza w czerwcu 1956, doprowadziły do likwidacji 23 Brygady i podległych jej pododdziałów[11].

Strażnice sąsiednie[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy strażnicy[edytuj | edytuj kod]

  • por. Jan Małecki (był w 1945) [3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ASGran., sygn. 217/143 ↓.
  2. Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
  3. a b Historia ChOWOP ↓, s. 19.
  4. Historia ChOWOP ↓, s. 23.
  5. Historia ChOWOP ↓, s. 24.
  6. Jackiewicz 1998 ↓, s. 103.
  7. Prochwicz 2011 ↓, s. 194.
  8. Prochwicz 2011 ↓, s. 207.
  9. Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.16.
  10. Jackiewicz 1998 ↓, s. 103–104.
  11. Nadbużańska Brygada WOP. [w:] Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. Władysława Raginisa [on-line]. muzeumsg.strazgraniczna.pl. [dostęp 2021-11-18]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk Dominiczak, Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985, Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Jerzy Prochwicz, Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965, Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011, ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945–1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn. 2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
  • ASGran. Historia Chełmskiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1955. Chełm 1956
  • Archiwum Straży Granicznej, DWOP, sygn. 217/143 k.119 -123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.