Strażnica KOP „Sołonoje”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica KOP „Sołonoje”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

~ 1938

Organizacja
Dyslokacja

Sołone

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

Kompania graniczna KOP „Dołhinów”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Budsław” w 1931

Strażnica KOP „Sołonoje” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Do czasu zakończenia wojny polsko-bolszewickiej, czyli do jesieni 1920, wschodnią granicę państwa polskiego wyznaczała linia frontu. Dopiero zarządzeniem z 6 listopada 1920 utworzono Kordon Graniczny Ministerstwa Spraw Wojskowych[1]. W połowie stycznia 1921 zmodyfikowano formę ochrony granicy i rozpoczęto organizowanie Kordonu Granicznego Naczelnego Dowództwa WP. Obsadzony on miał być przez żandarmerię polową i oddziały wojskowe[2]. Latem 1921 ochronę granicy wschodniej postanowiło powierzyć Batalionom Celnym[3]. W Milczy rozmieszczono dowództwo 3 kompanii 44 batalionu celnego, a ta wystawiła placówkę „Sołonoje”. W drugiej połowie 1922 przeprowadzono kolejną reorganizację organów strzegących granicy wschodniej[4]. 1 września 1922 bataliony celne przemianowano na bataliony Straży Granicznej[5]. W rejonie odpowiedzialności przyszłej strażnicy KOP „Sołonoje” służbę graniczną pełniły pododdziały 3 kompanii 44 batalionu Straży Granicznej, która to wystawiła placówkę właśnie w Sołonojach. Już w następnym roku zlikwidowano Straż Graniczną, a z dniem 1 lipca 1923 pełnienie służby granicznej na wschodnich rubieżach powierzono Policji Państwowej[6]. W sierpniu 1924 podjęto uchwałę o powołaniu Korpusu Ochrony Pogranicza – formacji zorganizowanej na wzór wojskowy, a będącej w etacie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[7].

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W 1924 w składzie 3 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 1 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 18 strażnic[8]. Strażnica KOP „Sołonoje” w latach 1928 – 1934 znajdowała się w strukturze 3 kompanii KOP „Dołhinów”[9][10][11][12][13]. W komunikacie dyslokacyjnym z 1938 nie występuje[14]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[15].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[12].

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[16]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[15].

Strażnica KOP „Sołonoje” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 5 kilometrów 100 metrów od słupa granicznego nr 377 do 385[12].

Sąsiednie strażnice:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]