Kompania graniczna KOP „Skała”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kompania graniczna KOP „Skała”
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Skała Podolska

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

batalion KOP „Kopyczyńce”
batalion KOP „Borszczów”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Kopyczyńce” w 1931

Kompania graniczna KOP „Skała”pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 1600/tjn./O.de B/25, w drugim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, w terminie do 1 marca 1925 sformowano 13 batalion graniczny [1], a w jego składzie 2 kompanię graniczną KOP. W listopadzie 1936 kompania liczyła 2 oficerów, 8 podoficerów, 4 nadterminowych i 82 żołnierzy służby zasadniczej[a].

W 1939 4 kompania graniczna KOP „Skała” podlegała dowódcy batalionu KOP „Borszczów”[2].

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[3]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[4].

2 kompania graniczna „Skała” w 1934 ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 28 kilometrów 675 metrów[5]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Żabińce”, „Wołochy”, „Piatniczany” i „Bereżanka” z komendantury „Huków”[6].

Kompanie sąsiednie:

Działania kompanii we wrześniu 1939[edytuj | edytuj kod]

17 września 1939 na batalion KOP „Borszczów” kpt. Krakowskiego, strzegący granicy polsko-radzieckiej i polsko-rumuńskiej uderzyły główne siły 5 Korpusu Kawalerii komdiwa Ganina, 13 Korpusu Strzeleckiego komdiwa Nikołaja Kiriłłowa, część sił 25 Korpusu Pancernego komdiwa Riepina i 23 Oddziału Wojsk Pogranicznych NKWD[12].

4 kompania graniczna „Skała” atakowana była głównie przez pododdziały 5 KK. Zaskoczona atakiem strażnica „Bereżanka” w trakcie walki została zniszczona. Zginął dowódca strażnicy i prawdopodobnie cała załoga. Również strażnica „Zbrzyż” została zniszczona w walce. Dowódca z częścią załogi dostał się do niewoli[12]. Strażnica „Skała” oraz pluton odwodowy przed godziną 6:00 17 września wycofywały się w kierunku Borszczowa tocząc walki z pododdziałami kawalerii nieprzyjaciela[12]. Dowódca kompanii w swej relacji sporządzonej w Szwajcarii tak opisuje wydarzenia w dniu 17 września[12]:

Świt. W wąskiej ulicy prowadzącej z dolnej części miasteczka, „od młyna”, trójkami posuwa się ku nam oddział konny. Zabieram karabin najbliższemu junakowi i oddaję kilka strzałów w kolumnę. Rzucamy kilka granatów. Zatrzymaliśmy pochód nieprzyjaciela. Korzystamy z wytworzonej sytuacji, by pod osłoną zabudowań i ogrodów wyjść ze „Skały”, przebyć otwarte pole za miasteczkiem i osiągnąć skraj lasu. Przestrzeń około jednego kilometra przebyliśmy jednym tchem. Cisza. Każę palić zabrane akta. Ustawiam junaków w dwuszeregu. Przypominam im nasze przygotowanie do dzisiejszego święta i odbieram przysięgę. Ugrupowuję mój oddział w głąb, wysuwając ręczne karabiny maszynowe i lepszych strzelców bliżej lizjery lasu. Widzimy wyjeżdżający ze „Skały” szwadron nieprzyjacielskiej kawalerii. Tym razem w szyku bojowym. Wyznaczeni strzelcy otwierają ogień na sygnał mojego strzału. Odległość 300 do 400 metrów. Padają jeźdźcy, padają konie.

W godzinach południowych 17 września dowódca kompanii rozwiązał złożony przeważnie z junaków pododdział[12].

Struktura organizacyjna kompanii[edytuj | edytuj kod]

Strażnice kompanii w latach 1928 – 1934[7][6][13][b]

Strażnice kompanii w 1938[11]

Organizacja kompanii 17 września 1939[14]:

Dowódcy kompanii[edytuj | edytuj kod]

  • kpt. Marian Tomaszewski (był 30 VIII 1928 − był 10 XII 1928 → oficer wywiadowczy batalionu)[15]
  • por./kpt. Karol Różycki (był 30 IV 1929 − 24 III 1931 → przeniesiony do 3 pp Leg)[15]
  • kpt. Zbigniew Adwent (22 III 1931 −)[15]
  • kpt. / mjr Jan Światłowski (do III 1934)
  • kpt. Jan Zgrzebnicki (22 III 1934 −)[15]
  • kpt. Stefan Kożan[g] (- 1939)
  • por. Jan Nowosad (1939)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 369
  2. W 2000 Rajmund Szubański napisał, że sformułowania zawarte w artykule „Bataliony, kompanie, strażnice KOP” z 1993 odnoszą się do stanu sprzed 1937 → Szubański 2000 ↓, s. 87. Wymienił następujące strażnice: „Zbaryż”, „Bereżanka”, „Trójca” → Szubański 1993 ↓, s. 278
  3. wieś Zbrzyś, gmina Gusztyn, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie
  4. miasteczko Skała, gmina Sidorów, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie
  5. wieś Bereżanka, gmina Turylcze, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie
  6. wieś Trójca, gmina Turylcze, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie
  7. Kożan Stefan, kpt. piech., w KOP od 1936. Do mobilizacji dca 4 kompanii granicznej „Skała”. We wrześniu 1939 dca 8 kompanii piechoty III batalionu piechoty 163 pułku piechoty. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 726

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]