Placówka wywiadowcza KOP nr 8
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Numer |
kryptonimowy: 100[a] |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Placówka wywiadowcza KOP nr 8 – organ wykonawczy wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Placówka utworzona została w lipcu 1929 jako placówka wywiadowcza KOP nr 8 „Zdołbunów”[2]. Wchodziła w skład Brygady KOP „Wołyń”[3]. Pod względem pracy wywiadowczej podlegała szefowi ekspozytury Oddziału II nr 5 „Lwów”[4], pod względem pracy kontrwywiadowczej szefowi samodzielnego referatu informacyjnego DOK II Lublin[5], a pod względem wyszkolenia wojskowego dowódcy Brygady KOP „Wołyń”[6]. Zgodnie z etatem placówka liczyła 3 oficerów[b], 3 podoficerów i 4 szeregowych[5]. Pod względem administracyjno-gospodarczym placówkę przydzielono do 11 batalionu KOP[7].
Z dniem 1 grudnia 1936 placówka wywiadowcza KOP nr 8 przejęła od placówki wywiadowczej KOP nr 10 teren powiatu krzemienieckiego[8][c].
W 1937 jednostką administracyjną dla placówki nr 8 był batalion KOP „Żytyń”[9].
W 1939 placówka wywiadowcza KOP nr 8 „Równe” podlegała nadal szefowi ekspozytury Oddziału II nr 5 „Lwów”[10] i stacjonowała w Równem[11].
Obsada personalna placówki[edytuj | edytuj kod]
- Kierownicy placówki
- kpt. Edmund Stark (1929 –)
- kpt. Antoni Berezowski (28 VI 1933[12] − 1 VIII 1934) → do 68 pp
- kpt. Adam Piasecki (1 VIII 1934[13] − )
- Obsada placówki w lipcu 1929[14]
- kierownik placówki − mjr Stark Edmund
- oficer ofensywny − kpt. Lutostański
- oficer kontrwywiadu − por. Plociński Eugeniusz
- kierownik placówki – kpt piech. Edward III Grabowski
- oficer placówki – kpt. adm. (piech.) Paweł Mikołaj Lercher
- oficer placówki – kpt piech. Stanisław Malakowski
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarządzenie szefa sztabu Korpusu Ochrony Ochrony Pogranicza ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP[1].
- ↑ Byli to: kierownik placówki (major), oficer do spraw wywiadu zaczepnego (kapitan), oficer do spraw kontrwywiadu i spraw przemytniczych (kapitan) → Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1/zał.1
- ↑ Placówka wywiadowcza KOP nr 10 miała prawo prowadzić nadal działalność werbunkową na terenie powiatu krzemienieckiego → Wyciąg z rozkazu nr L.dz.9041/Wyw.KOP./36 ↓, s. 2
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 428.
- ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 41.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 50.
- ↑ a b Prochwicz 2003 ↓, s. 40.
- ↑ Zarządzenie nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 ↓, s. 2.
- ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 2.
- ↑ Wyciąg z rozkazu nr L.dz.9041/Wyw.KOP./36 ↓, s. 2.
- ↑ Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 3 zał. 47.
- ↑ Prochwicz 2002 ↓, s. 32.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 922.
- ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 19.
- ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 53.
- ↑ Polak 1999 ↓, s. 98.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Wybór dokumentów. Warszawa–Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 8388067488.
- Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz. Wywiad Korpusu Ochrony Pogranicza 1924-1939. „Problemy Ochrony Granic”. 22, 2002.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Regina Czarnecka: Oddział II Sztabu Głównego (Generalnego) w latach 1921-1939. [dostęp 2016-03-04].
- Wykazy imienne całkowitej obsady oficerskiej oraz zmian stanu oficerów Szefostwa Wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1933-1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadowczej nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 z 19 listopada 1931.
- Wyciąg z rozkazu dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie przekazania powiatu krzemienieckiego placówkom nr L.dz.9041/Wyw.KOP./36 z 6 listopada 1936.
- Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937.
- Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadu nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 z 15 lipca 1929.