Batalion KOP „Snów I”
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr piech. Czesław Jamka |
| Ostatni |
kpt. piech. Karol Juliusz Horitza |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
1 Pułk Piechoty KOP |
Batalion KOP „Snów I” – pododdział piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza.
Historia batalionu[edytuj | edytuj kod]
Batalion KOP „Snów I” został sformowany 23 marca 1939 roku przez odwodowy batalion KOP „Snów”, który nie był obciążony w planie „W” zadaniami mobilizacyjnymi. Baon „Snów I” wszedł w skład 1 pułku piechoty KOP, jako jego II batalion[1][2]. Po zakończeniu mobilizacji baon został przetransportowany do rejonu operacyjnego Armii „Kraków”, gdzie otrzymał zadanie zamknięcia przejścia karpackiego z doliny nowotarskiej na Chabówkę[3][4]. Pod koniec czerwca 1939 roku baon otrzymał dwa 81 mm moździerze wz. 28 i po 100 granatów na każdy moździerz[5].
31 sierpnia 1939 roku, po ogłoszeniu mobilizacji powszechnej, 1 pp KOP został przemianowany na 1 pułk strzelców górskich[6][7].
1 września 1939 roku baon zajmował pozycje na odcinku „Chabówka” (Rokiciny, Rdzawka, Ponice) z czatami w miejscowościach: Pieniążkowice, Długopole i Krauszów[8].
5 września 1939 roku major Czesław Jamka został ranny, a dowództwo batalionu objął kapitan Horitza[9].
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
Obsada personalna II/1 psg we wrześniu 1939 roku[10]:
- dowódca batalionu - mjr piech. Czesław Jamka[11], zastępca dowódcy baonu KOP „Kleck”
- adiutant – por. piech. Franciszek Plisewicz †1940 Charków[12]
- dowódca 4 kompanii strzeleckiej - por. piech. Romuald Łapieński-Piechota z baonu KOP „Budsław”
- dowódca 5 kompanii strzeleckiej - por. piech. Tadeusz Dolej z baonu KOP „Żytyń” († 16 IX 1939)
- dowódca 6 kompanii strzeleckiej - kpt. piech. Karol Juliusz Horitza z baonu KOP „Snów”
- dowódca 2 kompanii ckm - kpt. Czesław Włodzimierz Sławomir Kamiński z baonu KOP „Nowe Święciany”
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXIII, CXXVIII-CXXIX.
- ↑ Prochwicz i 4/1994 ↓, s. 5 Autor używa nazwy «baon KOP „Snów II”».
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 26, 57.
- ↑ Rzepecki 1983 ↓, s. 90 Autor podał, że baon „Snów I” przybył do Chabówki w połowie kwietnia 1939 roku.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXVIII, przypis 26.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 918.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 66-67, przypis 39.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 121.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 353 Major Jamka został ranny 5 września pod Wiśniową lub 6 września 1939 roku pod Bochnią.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 715.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 721.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 420.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Jan Rzepecki: Wspomnienia i przyczynki historyczne. Warszawa: Wydawnictwo Czytelnik, 1983. ISBN 83-07-00871-9.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.