Kompania graniczna KOP „Rachowicze”
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Kompania graniczna KOP „Rachowicze” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 1600/tjn./O.de B/25, w drugim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, w terminie do 1 marca 1925 sformowano 15 batalion graniczny [1], a w jego składzie 1 kompanię graniczną KOP. W listopadzie 1936 kompania liczyła 2 oficerów, 8 podoficerów, 4 nadterminowych i 82 żołnierzy służby zasadniczej[a]. W 1937 3 (1)? kompania graniczna KOP „Rachowicze” podlegała dowódcy batalionu KOP „Ludwikowo”[2]. Zgodnie z założeniami planu reorganizacji KOP "R3 II faza" kompania została zlikwidowana.
Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[3]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[4].
1 kompania graniczna „Rachowicze” w 1934 ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 24 kilometrów 200 metrów[5]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Kopacewicze” i „Chutor Bronowicki” z komendantury „Starobin”[6].
Kompanie sąsiednie:
- 3 kompania graniczna KOP „Hawrylczyce” ⇔ 2 kompania graniczna KOP „Grabów” – 1928[7], 1929[8], 1931[6], 1932[9], 1934[10]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Strażnice kompanii w 1928[7]
- strażnica KOP „Zagorje”
- strażnica KOP „Rachowicze”
- strażnica KOP „Wielki Las”[b]
- strażnica KOP „Chutor Jaśkowickie” (Chutor Jaśkowieckie[7])
Strażnice kompanii w 1929[8]
- strażnica KOP „Zagorje”
- strażnica KOP „Chutor Rachowicze”
- strażnica KOP „Wielki Las”
- strażnica KOP „Chutor Jaśkowickie”
Strażnice kompanii w 1931[6]
- strażnica KOP „Zagorje”[c]
- strażnica KOP „Chutor Rachowicze”[d]
- strażnica KOP „Chutor Jaśkowickie”
- strażnica KOP „Wielki Las”
- strażnica KOP „Jaśkowicze”[e]
Strażnice kompanii w latach 1932 – 1934[9][10][f]
- strażnica KOP „Zagorje”
- strażnica KOP „Chutor Rachowicze”
- strażnica KOP „Wielki Las”
- strażnica KOP „Chutor Jaśkowickie”
- strażnica KOP „Jaśkowicze”
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 367
- ↑ kolonia Wielki Las, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ Zagórze II, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ kolonia Rachowicze, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ wieś Jaśkowicze, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ W 2000 Rajmund Szubański napisał, że sformułowania zawarte w artykule „Bataliony, kompanie, strażnice KOP” z 1993 odnoszą się do stanu sprzed 1937 → Szubański 2000 ↓, s. 87. Wymienił następujące strażnice: „Zagorie”, „Wielki Las”, „Jaśkowicze” → Szubański 1993 ↓, s. 277
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 152.
- ↑ Szubański 1993 ↓, s. 277.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 301.
- ↑ a b c Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ a b c Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 29/1932.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 56/1934.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa–Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 8388067488.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.