Kompania graniczna KOP „Korolówka”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kompania graniczna KOP „Korolówka”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

1937

Organizacja
Dyslokacja

Korolówka[a]

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

batalion KOP „Borszczów”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Borszczów” w 1931

Kompania graniczna KOP „Korolówka”pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-rumuńskiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Sformowana w 1925, w strukturze 14 batalionu ochrony pogranicza jako 4 kompania graniczna „Korolówka”[1]. W listopadzie 1936 kompania liczyła 2 oficerów, 13 podoficerów, 8 nadterminowych i 165 żołnierzy służby zasadniczej[b].

W wyniku realizacji drugiej fazy reorganizacji KOP, w czerwcu 1937 w batalionie KOP „Borszczów” została zlikwidowana 1 kompania graniczna „Boryszkowca” i 4 kompania graniczna „Korolówka”, a utworzona 1 kompania graniczna „Mielnica”[2]. Kompania Mielnica przejęła odcinek dotychczasowej 1 kompanii „Boryszkowice” i resztę odcinka zlikwidowanej kompanii „Korolówka”[3]. Dla 1 kompanii „Mielnica” wynajęto pomieszczenia koszarowe[4]. W jej skład weszły strażnice: „Ujscie Biskupie”, „Mielnica”, „Wojkowce”, „Bielowce”, „Okopy Św Trójcy” i „Boryszkowce”. Kompania objęła odcinek począwszy od punktu styku z odcinkiem SG - słup graniczny 57/3[5].

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[6]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[7].

Kompanie sąsiednie:

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Strażnice kompanii w latach 1928 – 1929[8][9]

Strażnice kompanii w latach 1931 – 1934[10][11][12]

Dowódcy kompanii[edytuj | edytuj kod]

  • wz. por. Marian Sobieszek ( – 6 VI 1931)[13]
  • kpt. Stefan Niemiro (6 VI 1931 – był 30 IV 1931)[13]
  • kpt. Henryk Adam Janowski (21 III 1933[13] – )

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. miasteczko Korolówka, gmina Korolówka, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie
  2. Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 369
  3. wieś Horoszowa, gmina Uście Biskupie, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
  4. W dokumentach występuje też pod nazwą Kacperowce → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1928
  5. miasteczko Mielnica, gmina Mielnica, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie
  6. miasteczko Uście Biskupie, gmina Uście Biskupie, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
  7. wieś Kołodróbka, gmina Sinków, powiat zaleszczyki, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
  8. wieś Sinków, gmina Sinków, powiat zaleszczyki, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
  9. miasteczko Gródek, gmina Kasperowce, powiat zaleszczyki, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
  10. wieś Bedrykowce, gmina Zaleszczyki, powiat zaleszczyki, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
  11. miasto Zaleszczyki, gmina Zaleszczyki, powiat zaleszczyki, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych
  12. wieś Pieczarnia, gmina Zaleszczyki, powiat zaleszczyki, województwo tarnopolskie → Baza miejscowości kresowych

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]