Dwór w Nawojowie Łużyckim
51°10′36″N 15°20′27″E/51,176667 15,340833 nr rej. 561/266 z 27.04.1951
| |
 Renesansowy dwór z krużgankami | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Christoph von Tschirnhaus |
| Inwestor |
Christoph von Tschirnhaus |
| Rozpoczęcie budowy |
1570 |
| Ukończenie budowy |
1571 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Lubań  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  | |
| 51°10′36″N 15°20′27″E/51,176667 15,340833
| |
Dwór w Nawojowie Łużyckim – zabytkowy dwór wybudowany w 1571 r. w Nawojowie Łużyckim[1] – wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Lubań; przy drodze wojewódzkiej DW357 relacji Osiecznica – Lubań.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dwór, obecnie kościół filialny pw. MB Szkaplerznej, wzniesiony przez Christopha von Tschirnhausa według jego projektu jest perłą renesansowej architektury XVI wieku, sprowadzonej prosto z Włoch, gdzie studiował[2]. W 1626 r. obiekt częściowo spłonął. W XVIII w. został powiększony o drugie skrzydło, a w 1945 r. uszkodzony[2]. Dawną kaplicę dworską z częścią skrzydła po wojnie, w latach 1966-68, przebudowano na kościół, likwidując w tej części podział wewnętrzny pomieszczeń. Skrzydło z kościołem nakrywa dach czterospadowy[2]. Na zapleczu, niewidocznym od strony drogi, znajduje się dziedziniec z dwoma ocalałymi skrzydłami dworu. Najcenniejszy fragment stanowi krużganek wsparty na kamiennych kolumnach sięgający drugiej kondygnacji z loggią wspartą na kolumnach toskańskich i jońskich. Parapet zdobią kartusze zawierające herby szklacheckie (od lewej): 1. Hochberg 2. Tschirnhaus 3. Kottwitz 4. Stange zu Kunitz, 5. Seidlitz 6. Schindel und Konav 7. Bock 8. Reichenbach 9. Seherr 10. Liedlau 11. Tschammer 12. Nostitz[3], rozdzielone kariatydami na kroksztynach ozdobionych maszkaronami[2]. Misterne piaskowcowe płaskorzeźby zdobią arkady i pachwiny łuków. Obiekt od 1945 roku niszczał i popadał w ruinę. W roku 2020 rozpoczęto jego renowację, zaczynając od krużganków[4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
1. von Hochberg -
2. von Tschirnhaus -
3. von Kottwitz -
4. die Stange zu Kunitz -
5. von Seidlitz -
6. von Schindel u. Konav -
7. von Bock -
8. von Reichenbach -
9. Seherr von Thoss -
10. von Liedlau -
11. von Tschammer -
12. von Nostitz -
Renesansowe krużganki
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 102. [dostęp 2015-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
- ↑ a b c d Marek Staffa: Pogórze Izerskie. Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 2 (M-Ż). Wrocław: wyd. I-Bis, 2003, s. 82-86. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ Bogdan Adler: Nawojów Łużycki. Sächsisch Haugsdorf. polskiezabytki.pl. [dostęp 2023-05-24]. (pol.).
- ↑ Nawojów Łużycki. Perła renesansu odzyskuje blask [online], eLuban.pl, 6 maja 2020 [dostęp 2023-05-24] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nawojów Łużycki, pałac. naszesudety.pl, 6 grudnia 2005. [dostęp 2016-04-27].