Batalion KOP „Dolina”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Batalion KOP „Dolina”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1938

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Dolina

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

1 pp KOP „Karpaty”

Szkic rozmieszczenia baonu KOP „Dolina”

Batalion Korpusu Ochrony Pogranicza "Dolina"pododdział piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Batalion został sformowany w roku 1938, po przejęciu przez KOP ochrony dawnej granicy z Czechosłowacją od Straży Granicznej. Wchodził w skład 1 pułku piechoty KOP „Karpaty”. Pierwotnie batalion stacjonował w Dolinie. Po przedyslokowaniu do Delatyna zmienił nazwę na Delatyn[1]. Szef sztabu KOP zawiadamiał pismem nr 106-1/og.org./39 z 10 marca 1939 roku, że: w dniu 7 marca b.r. zostało przeniesione dowództwo batalionu KOP „Delatyn” z Nadwórnej do Delatyna.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • 1 kompania graniczna KOP „Ludwikówka”
    • strażnica KOP „Seneczów”
    • strażnica KOP „Wyszków”
  • 2 kompania graniczna KOP „Osmołoda”[a]
    • samodzielny posterunek KOP „Hycza”
    • samodzielny posterunek KOP „Czarna Rika”
    • samodzielny posterunek KOP „Długa Polana”
    • samodzielny posterunek KOP „Darów magazyn”
    • samodzielny posterunek KOP „Ospłoj”
    • samodzielny posterunek KOP „Brustuny”

Żołnierze batalionu[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy batalionu

Obsada personalna w marcu 1939 roku[edytuj | edytuj kod]

Ostatnia „pokojowa” obsada personalna batalionu[2][b](*)[c]

  • dowódca – mjr Augustyn Swaczyna
  • adiutant – kpt. piech. Orlik Mieczysław
  • kwatermistrz – kpt adm. (piech.) Kowalczyk Adam I
  • oficer materiałowy – por. Lankiewicz Władysław
  • oficer płatnik – vacat
  • lekarz medycyny – kpt lek. Malczewski Szczepan
  • dowódca 1 kompanii granicznej – kpt. Matusiewicz Aleksander II
  • dowódca 2 kompanii granicznej – kpt. Tadeusz Tomkiewicz
  • dowódca kompanii odwodowej – por. Adam Szajna
  • dowódca plutonu – por. Domaradzki Jerzy Stanisław Jakub
  • dowódca kompanii km – por. Wiekierski Jan
  • dowódca plutonu łączności – por. Wańtuch Wiktor Józef

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. kompania nie posiadała typowych półplutonowych strażnic (ok 20 żołnierzy). Jej posterunki liczyły około 10 żołnierzy
  2. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
  3. Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
  • Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
  • Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 
  • Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 
  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Iwona Wiśniewska, Katarzyna Promińska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Brygada Korpusu Ochrony Pogranicza «Podole»”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2013.