Przejdź do zawartości

Strażnica WOP Ruptawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica WOP Marklowice
Strażnica WOP Ruptawa
Ilustracja
Budynek byłej Strażnicy WOP Ruptawa (grudzień 2014)
Historia
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Sformowanie

1945

Rozformowanie

sierpień 1974

Tradycje
Rodowód

207 strażnica WOP Marklowice
214 strażnica WOP Ruptawa
4 strażnica WOP Ruptawa
22 strażnica WOP Ruptawa
23 strażnica WOP lądowa Ruptawa

Kontynuacja

Strażnica WOP Zebrzydowice
SSG w Zebrzydowicach
GPK SG w Zebrzydowicach
PSG w Zebrzydowicach
PSG w Rudzie Śląskiej
PSG w Bielsku-Białej

Komendanci / Dowódcy
Ostatni

kpt. Andrzej Gorczyński

Organizacja
Dyslokacja

Marklowice Górne;
Ruptawa
ul. Cieszyńska 10

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

45 komenda odcinka
63 batalion OP
42 batalion WOP

Granica polsko-czeska, znak gran. nr 143/13a rej. Ruptawy (kwiecień 2020)

Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Marklowice/Ruptawa – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-czechosłowackiej.


Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 45 komendy odcinka Jastrzębie Zdrój jako 207 strażnica WOP (Marklowice)[1][a] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].

W 1947 siłami strażnicy nr 207 i strażnicy nr 208 wystawiono placówkę w Moszczenicy[b]. W tym samym przeniesiono strażnicę z Marklowic Górnych do Ruptawy[3].

W związku z reorganizacją oddziałów WOP w 24 kwietnia 1948, strażnica została włączona w struktury 63 batalionowi Ochrony Pogranicza, a 1 stycznia 1951 42 batalionu WOP w Cieszynie.

Od 15 marca 1954 w Wojskach Ochrony Pogranicza wprowadzono nową numerację strażnic[c], a strażnica WOP Ruptawa I kategorii otrzymała nr 214 w skali kraju[5].

W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica I kategorii Ruptawa była 4 w 4 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza w Gliwicach[6].

31 grudnia 1959 była jako 22 strażnica WOP III kategorii Ruptawa. 1 stycznia 1964 była jako 23 strażnica WOP lądowa IV kategorii Ruptawa[7].

Strażnica WOP Ruptawa funkcjonowała do sierpnia 1974, kiedy to została rozformowana. Ochraniany przez strażnicę odcinek granicy państwowej, przejęły strażnice WOP: Zebrzydowice i Skrbeńsko[3].

Ochrona granicy

[edytuj | edytuj kod]

Od 1947 załoga strażnicy wykonywała kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu[8]:

Rozwinięta strażnica lądowa WOP Ruptawa ochraniała odcinek granicy państwowej:

  • Włącznie znak graniczny nr III/334 Znaki gran. nr I/134, wyłącznie znak gran. nr III/348.
  • Od lat 60. XX wieku[9] na odcinku strażnicy do pełnienia służby w ochronie granicy państwowej, wykorzystywane były metalowe wieże obserwacyjne[d]
  • Współdziałała w zabezpieczeniu granicy państwowej z:
    • Strażnice WOP w: Zebrzydowicach i Skrbeńsku
    • Sekcja Zwiadu WOP w Cieszynie.
  • W ochronie granicy dowódcy strażnicy ściśle współpracowali ze swoimi odpowiednikami tj. naczelnikami placówek OSH (Ochrana Statnich Hranic) CSRS.

Wydarzenia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1947 – na całym odcinku strażnicy wprowadzono zapory w miejscach dogodnych do przekroczenia granicy[3].
  • 1956 – koniec czerwca, początek lipca w okresie tzw. „Wypadków poznańskich”, przy linii granicznej i w strefie działania, odnajdywano pakunki zawierające ulotki z tzw. „bibułą”, przytwierdzone do balonów leżących na ziemi[11]. W związku z masowością zjawiska, żołnierze otrzymali zezwolenie na użycie broni, celem zestrzelenia nisko przelatujących balonów (nawet jeśli znajdowały się na terytorium czechosłowackim, ale w zasięgu ognia – to samo czynili pogranicznicy czechosłowaccy)[12].

Strażnice sąsiednie

[edytuj | edytuj kod]

Komendanci/dowódcy strażnicy

[edytuj | edytuj kod]
  • kpt. Andrzej Gorczyński[13] (był do 08.1974) – do rozformowania[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Położenie strażnicy → 49°55′40″N 18°36′02″E/49,927778 18,600556
  2. Rozkaz dowódcy WOP nr 092 z dnia 24.11.1947.
  3. Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[4].
  4. Obserwację na wieży obserwacyjnej prowadzi się w warunkach dobrej widoczności w celu ochrony wyznaczonego odcinka granicy. Każda wieża obserwacyjna powinna być wyposażona w[10]:
    • szkic terenu znajdującego się w zasięgu obserwacji z wyraźnie oznaczonym ochranianym odcinkiem granicy;
    • łączność ze strażnicą i sąsiednimi wieżami obserwacyjnymi;
    • tablicę – kątomierz do określenia kierunku przelotu samolotów;
    • zabezpieczenie przeciwpożarowe i odgromowe;
    • inne wyposażenie zależnie od potrzeb ochranianego odcinka.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ASGran., sygn. 217/143 ↓.
  2. Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
  3. a b c d Dariusz Mazur: Wojsko Ochrony Pogranicza w Jastrzębiu. jaspedia.eu, 2019-03-22. [dostęp 2019-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-23)]. (pol.).
  4. Prochwicz 2011 ↓, s. 207.
  5. Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.23.
  6. Wykaz dyslokacyjny 1957 ↓, k.185.
  7. Wykaz dyslokacyjny 1964 ↓, s. 590–620.
  8. Gacek 2005 ↓, s. 8.
  9. Gacek 2005 ↓, s. 31.
  10. Regulamin służby granicznej 1968 ↓, s. 39.
  11. Robert Spałek: Agenci w balonach – mniej znany aspekt „wojny balonowej”. ipn.gov.pl. (pol.).
  12. Kudasiewicz 2003 ↓, s. 8.
  13. Gacek 2005 ↓, s. 69.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945–1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945–1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Mirosław Kudasiewicz. Z archiwum odkrywcy – Balonowa propaganda. „Tygodnik Prudnicki”. 19(649), s. 8, 2003-05-07. ISSN 1231-904X. 
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Regulamin Służby Granicznej Część I – Zasady Ogólne, t. WOP 1/67, Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Wojsk Ochrony Pogranicza, 20 sierpnia 1967, s. 39,41.
  • Archiwum Straży Granicznej, DWOP, sygn. 217/143 k. 119–123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1400/3, k. 590–620; Rozkazy zarządzenia i wytyczne w zakresie wszelkiego rodzaju zaopatrzenia. Wykaz dyslokacyjny jednostek i pododdziałów WOP na dzień 1 stycznia 1964.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]