Pałac Dębowy w Karpnikach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Dębowy w Karpnikach
Symbol zabytku nr rej. 1069/J z 18.03.1991
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Karpniki

Adres

ul. Stawowa 12, d. nr 41

Kondygnacje

3

Pierwszy właściciel

Urlich de Tanneux von Saint Paul-Illaire

Położenie na mapie gminy Mysłakowice
Mapa konturowa gminy Mysłakowice, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Dębowy w Karpnikach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac Dębowy w Karpnikach”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac Dębowy w Karpnikach”
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego
Mapa konturowa powiatu karkonoskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pałac Dębowy w Karpnikach”
Ziemia50°51′12″N 15°51′08″E/50,853333 15,852222
Dolina Pałaców i Ogrodów - mapa

Pałac Dębowy w Karpnikach – zabytkowy pałac[1] położony jest poza granicami wsi Karpniki, u podnóża Gór Sokolich.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rezydencję zbudowano w roku 1875 na zlecenie marszałka dworu księstwa Hesji, barona Urlicha de Tanneux von Saint Paul-Illaire. Ziemię pod budowę marszałek otrzymał od księcia i admirała pruskiego Adalberta. Projekt pałacu przypisywany jest spółce architektonicznej z Berlina Hermanna Ende i Wilhelma Böckmanna. Pałac otoczony był parkiem, zaprojektowanym przez Saint-Paula.

Obiekt po II wojnie światowej nie został znacjonalizowany i pozostaje w rękach prywatnych. W czasach PRL pełnił okresowo funkcję zakładowych ośrodków kolonijnych na zasadzie dzierżawy. Obecny właściciel nie udostępnia pałacu do zwiedzania, nie ma też możliwości dostrzeżenia bryły pałacu spoza ogrodzenia.

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Obiekt jest budowlą 3-kondygnacyjną. Murowany z cegły, nakryty spadzistymi dachami. Elewacja południowa wzbogacona o prostokątna wieżę oraz ryzalit z wykuszem. Obiektowi nadano formę eklektyczną. Cenne i zachowane do dziś są elementy wnętrza takie jak: malowane witraże w oknach, kominki, stropy kasetonowe o wyprofilowanych belkach, w holu malarstwo ścienne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Kapałczyński, Piotr Napierała: Zamki, pałace i dwory Kotliny Jeleniogórskiej. Wrocław: Fundacja Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej, 2005, s. 74-77. ISBN 83-92292-21-9.