50°53′08″N 21°51′28″E/50,885556 21,857778Annopol
| |||||
 Most na Wiśle | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||
| Powiat | |||||
| Gmina | |||||
| Data założenia |
XVI / XVII w. | ||||
| Prawa miejskie |
1 stycznia 1996 roku | ||||
| Burmistrz |
Mirosław Gazda | ||||
| Powierzchnia |
7,75 km² | ||||
| Populacja (31.12.2019) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Strefa numeracyjna |
+48 15 | ||||
| Kod pocztowy |
23-235 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
LKR | ||||
Położenie na mapie gminy Annopol  | |||||
Położenie na mapie Polski  | |||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |||||
Położenie na mapie powiatu kraśnickiego  | |||||
| 50°53′08″N 21°51′28″E/50,885556 21,857778
| |||||
| TERC (TERYT) |
0607024 | ||||
| SIMC |
0786213 | ||||
Urząd miejski ul. Rynek 123-235 Annopol | |||||
| Strona internetowa | |||||
Annopol – miasto w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Annopol, w pobliżu Wisły, na skraju Małopolskiego Przełomu Wisły.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. tarnobrzeskiego.
Annopol leży w dawnej ziemi lubelskiej na obszarze historycznej Małopolski[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Annopol powstał na byłych gruntach wsi Rachów, notowanej od XV wieku, która była w XVI i XVII wieku własnością szlacheckich rodzin Rachowskich, Czyżowskich, Morsztynów i Tymińskich. W roku 1415 był własnością szlachecką Jana Dłuto ze Słupia[3]. W następnych stuleciach powstał port rzeczny na Wiśle. Wykorzystując ten fakt właściciele lokowali tutaj miasto.
Pierwsza informacja o istnieniu Rachowa pochodzi z 1724 r., kiedy to Rachów otrzymał przywilej na jarmarki. Nowy dokument na nie dostał właściciel J.T. Morsztyn w 1740 r. Z kolei w 1761 r. Antoni Jabłonowski wystawił dokument, którym nadał miastu, na cześć swej żony Anny, nazwę Annopol. Jednakże, jak to było w przypadku wielu lokowanych miast, nowa nazwa nie od razu się przyjęła[4]. Wielokrotnie, jeszcze w drugiej połowie XVIII w., nazywano miasteczko Rachowem. Tak było w latach 1765 i 1778. W 1781 r. po raz pierwszy w spisach oficjalnych odnotowano Annopol[4]. Podobnie zapisano w latach 1786 i 1787, zaś w 1790 r. ponownie widnieje Rachów. W 1792 r. zwano je Hannopol, zaś w wizytacji kościelnej z 1806 r. zapisano obydwie nazwy „oppidum Annopol seu Rachów”. Od 1827 r. używano nazwy Annopol[4].
Po rozbiorach Polski, decyzją władz rosyjskich 13 stycznia 1870 r. pozbawiono Annopol praw miejskich[5]. W 1914 r. w pobliżu Annopola przeprawiły się przez Wisłę oddziały Legionów Polskich oraz oddziały krakowskie 12 Dywizji Piechoty armii austriackiej, które stoczyły pod miastem 23 sierpnia 1914 bój z Rosjanami. Obszerny opis walk pod Annopolem wraz z mapą znalazły się w pamiętnikach gen. Tadeusza Rozwadowskiego dowodzącego austriacką artylerią[6].
Z dniem 1 stycznia 1996 roku, Rada Ministrów nadała miejscowości ponownie status miasta.
Historia Żydów w Annopolu[edytuj | edytuj kod]
W XVII i XVIII stuleciu w miejscowości zaczęli osiedlać się Żydzi, choć najstarsze dokumenty potwierdzające ich obecność w mieście pochodzą dopiero z XVIII stulecia. W 1764 r. mieszkało ich tu 136, a w 1787 r. 106, co stanowiło 44% ogółu mieszkańców. Z czasem następował wzrost liczebności ludności żydowskiej – w 1897 r. w Annopolu mieszkało 575 wyznawców religii mojżeszowej, a w 1921 r. 1251, co stanowiło 72,9% ogółu ludności. Annopolscy Żydzi zajmowali się głównie handlem zbożem i bydłem, propinacją alkoholu, dzierżawą karczm, składów solnych i sadów, a także rzemiosłem i lichwą.
Po wybuchu II wojny światowej do Annopola przybyło wielu żydowskich uciekinierów z innych części Polski, m.in. z Kalisza i Łodzi. W maju 1942 w Annopolu było około 2000 Żydów. Niemcy utworzyli dwa obozy pracy dla Żydów w Rachowie i Janiszowie, a wiosną 1940 utworzyli getto. 15 października 1943 okupanci zaczęli likwidować getto. Po wstępnej selekcji, zdrowe i silne osoby zostały skierowane do obozów pracy w Janiszowie i Gościeradowie. Osoby stare i niedołężne zostały na miejscu zamordowane. Resztę ludności żydowskiej wysłano do getta w Kraśniku i potem do obozu w Bełżcu, gdzie zostali zamordowani[7][8].
Żydzi w Annopolu mieli dwie synagogi – starą i nową i dwa cmentarze – stary i nowy[9][10].
Zabytki i atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]
- Brama, mur./kam. – XIX wiek (Dzisiaj zabudowana)
- Gorzelnia – 1909 r., od około 1920 r. młyn
- Kościół parafialny – drewniany św. Joachima i Anny z 1740 r.
- Kapliczka przy ulicy Radomskiej
- Małopolski Przełom Wisły
- Ośmiorak, mur. – druga połowa XIX wieku
- Park krajobrazowy – XIX/XX wiek
- Spichlerz, mur., – XIX/XX wiek
- ul. Kościuszki: domy nr 4, 8, 10, 12 – początek XX wieku
- ul. Lubelska: domy nr 1, 9, 13, 27 – mur. lata 20. XX wieku
- Murowany kościół według projektu Stanisława Fertnera – 1936–1938
- Wzniesienia Urzędowskie
- Cmentarz żydowski
Demografia[edytuj | edytuj kod]
- Piramida wieku mieszkańców Annopola w 2014 roku[11].
Transport[edytuj | edytuj kod]
W Annopolu znajduje się most przez Wisłę w ciągu drogi krajowej nr 74. Przez miasto przebiegają również drogi wojewódzkie nr 824 i droga wojewódzka nr 854. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 2488 mieszkańców[1].
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]
- Kościół rzymskokatolicki:
- Świadkowie Jehowy:
- zbór Annopol (Sala Królestwa ul. Puławska 22)[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wyniki badań bieżących – Baza Demografia – Główny Urząd Statystyczny, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-18].
- ↑ Henryk Seroka: Herby miast małopolskich do końca XVIII wieku. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2002, s. 177. ISBN 83-7181-233-7. [dostęp 2022-06-22]. Cytat: Ostatnimi miastami prywatnymi, które otrzymały takie godła, były lokowane w ziemi lubelskiej, Annopol (ok. 1724 r .) oraz Frampol (1736 r .). (pol.)
- ↑ Słownik Historyczno-Geograficzny Lubelszczyzny, s. 193.
- ↑ a b c Stefan Wojciechowski, Anna Sochacka, Ryszard Szczygieł: Dzieje Lubelszczyzny – Osady zaginione i o zmienionych nazwach. T. Tom IV. Lublin: Lubelskie Towarzystwo naukowe, 1986. ISBN 83-01-05651-7.
- ↑ Postanowienie z 19 (31) grudnia 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, s. 471).
- ↑ Generał broni Tadeusz Jordan Rozwadowski, Wspomnienia Wielkiej Wojny, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7181-899-8.
- ↑ Annopol-Rachow, [w:] Shumel Spector, Geoffrey Wigoder (red.), Encyclopedia of Jewish Life Before and Durinfg the Holocaust, New York 2001, s. 46.
- ↑ Historia społeczności | Wirtualny Sztetl, sztetl.org.pl [dostęp 2021-10-23].
- ↑ Zobacz stronę Żydowskiego Instytutu Historycznego poświęconą Annopolowi https://web.archive.org/web/20101227010319/http://www.jewishinstitute.org.pl/pl/gminy/miasto/521.html.
- ↑ Zobacz stronę poświęconą cmentarzowi żydowskiemu w Annopolu http://www.kirkuty.xip.pl/annopol.htm.
- ↑ Annopol w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-07-24].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Annopol 1(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 39.
- Oficjalna strona miasta
- Historia Żydów w Annopolu na portalu Wirtualny Sztetl
| Miasta powiatowe |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miasta gminne |
|
